Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 4 Царства 19 Bible Online

4 Царства 19 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

4 Царства 19

¹Кога го чу тоа царот Језекиј, ја раскина облеката своја, се покри со вреќиште и отиде во домот Господов.

²И го испрати Елијакима, управникот на дворецот, писарот Сомнас и постарите свештеници, покриени со вреќишта, при Амосовиот син, пророкот Исаија.

³Тие му рекоа: »Вака вели Језекиј: ‚ова е ден за жалост, за казна и за срам; зашто младенчињата пристигнаа, но родилна сила нема.

⁴Секако Гопспод, Бог твој, ќе ги чуе сите зборови на Рапсака, кога господарот негов, асирскиот цар, го испрати да го наведува живиот Бог и да го обесчести со зборови, какви што чу Господ, Бог твој. Затоа упати и помоли се за другите, кои се сѐ уште живи.‘«

⁵Слугите на царот Језекија отидоа при Исаија.

⁶А Исаија им рече: »Вака кажете му на вашиот господар: Така вели Господ: ‚Не прали се од зборовите, што ги чу, и со кои Ме навредуваа слугите на асирскиот цар.‘

⁷Ете, Јас ќе испратам во него дух, и тој ќе чуе известување, и ќе се врати во земјата своја, и Јас ќе го поразам со меч во неговата земја.«

⁸Се врати Рапсак и го најде асирскиот цар, како војува против Ливна, зашто беше чул, дека тој тргнал од Лахис.

⁹Чу царот и за етиопскиот цар Тарак, за кого му рекоа: »Ете, тој излезе да се судри со тебе.« И пак испрати пратеници при Језекија да кажат:

¹⁰»Вака кажете му на јудејскиот цар Језекија: ‚нека не те лаже твојот Бог, на Кого се надеваш, мислејќи дека Ерусалим нема да биде предаден во раката на асирскиот цар.‘

¹¹Зар не си чул, што направија асирските цареви со сите земји, уништувајќи ги наполно, — та ти ли ќе се избавиш?

¹²Боговите на овие народи, што ги сотреа татковците мои, ги спасија ли? Го спасија ли Гозан, и Харан, и Фарес и синовите на Еден, кој е во Таласар?

¹³Каде е царот Ематски, и царот Арфадски, и царот на градот Сепфариум, на Ана и на Ава?«

¹⁴Тогаш Језекиј го зеде писмото од рацете на пратениците, го прочита, отиде во домот Господов, и го објави Језекија пред лицето Господово;

¹⁵и се молеше Језекиј пред лицето Господово и велеше: »Господи, Боже Израилев, Кој седиш на херувими! Ти си еденствен Бог на сите земни царства. Ти го создаде небото и земјата.

¹⁶Наклони го, Господи, увото Свое и чуј ме; отвори ги, Господи, очите Свои и погледни, и чуј ги зборовите на Сенахирима, кој испратил да Те навредуваат Тебе, живиот Бог!

¹⁷Навистина, о Господи, царевите асирски ги сотреа народите и земјите нивни,

¹⁸и ги нафрлаа боговите нивни во оган, но тоа не беа богови, туку изработки на човечки раце, — дрво и камен, затоа и ги истребија.

¹⁹И сега, Господи Боже наш, спаси ни од рацете негови, и сите земни царства ќе познаат дека Ти, Господи, си единствен Бог.«

²⁰Тогаш Исаија, синот Амосов, испрати да му кажат на Језекија: »Вака вели Господ, Бог Израилев: ‚го чув ова за кое ти Ми се молеше против асирскиот цар Сенахирим.‘

²¹Еве го словото, што Господ го изрече за него: ќе те презре, ќе ти се потсмевне девствената Сионова ќерка, по тебе ќе ја заниша главата ќерката Ерусалимска.

²²Кого Го прекоруваше и навредуваше ти? И против Кого крена глас и толку високо го крена очите? Против Светецот Израилев?

²³Преку твоите пратеници ти Го навредуваше Господа и велеше: — со многу коли се качив на горските височини, по ридовите на Ливан, ги исеков високите кедри негови и прекрасните кипариси негови и стигнав до најкрајното пристаниште негово, во гасталакот на градината негова;

²⁴ископав и пиев туѓа вода, и ги пресушив со стапалата на нозете свои сите египетски реки.

²⁵Зар не си чул, дека Јас одамна сум го направил тоа, во старедревни дни сум го преднацртал, а сега го исполнив преку тоа, што ти опустошуваш утврдени градови, претворувајќи ги во купишта урнатини?

²⁶и жителите нивни изнемоштеа, треперат и се срамуваат. Тие станаа како полска трева и кревка билка, како трева по покривите, препламната пред да узрее.

²⁷Кога седнуваш, кога излегуваш, или влегуваш, Јас си знам; ја знам и дрскоста твоја против Мене.

²⁸Твојот гнев против Мене и твојата дрскост достигна до Моите уши, па затоа ќе ја ставам алката Своја во твоите ноздри и уздата Своја во твојата уста, и ќе те вратам назад по истиот пат, по кои си дошол.

²⁹И, еве ти знак: јадете го оваа година никнато од паднатото зрно, до година — самоникнатото, а во третата година сејте и жнејте, садете лозја и јадете ги нивните плодови.

³⁰И спасението во Јудиниот дом, пак ќе пушти корен одоздола и ќе даде плод озгора,

³¹зашто од Ерусалом ќе произлезе остатокот, и спасеното — од гората Сион. Ревноста на Господа Саваот ќе го направи тоа.

³²Затоа вака говори Господ за асирскиот цар: тој нема да влезе во овој град, нема да фрли во него стрела, нема да пристапи со штит кон него и нема да ископа опкоп околу него.

³³По истиот пат, по кој дошол, ќе се врати, и нема да влезе во тој град, вели Господ.

³⁴Јас ќе го пазам тој град, за да го запазам за Себеси и за Мојојт слуга Давида.«

³⁵И се случи во таа ноќ: ангел Господов отиде и во асирскиот логор порази сто и осумдесет и пет илјади. Изутрината кога станаа, а тоа сѐ мртви тела.

³⁶Тргна, отиде и се врати асирскиот цар Сенахирим, и живееше во Ниневија.

³⁷И кога се клањаше во домот на Месераха, својот бог, го убија со меч синовите негови Адрамелех и Сарсар, а самите избегаа во Араратската земја. И место него стана цар синот негов Асардан.