Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 4 Царства 6 Bible Online

4 Царства 6 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

4 Царства 6

¹Тогаш пророчките синови му кажаа на Јелисеја: »Ете, местото каде што живееме при тебе, е тесно за нас;

²да одиме до Јордан, да земеме оттаму секој по една греда и да си направиме таму живеалиште.« Тој им рече: »Одете!«

³А еден од нив рече: »Направи ни милост, дојди и ти со слугите твои.« Тој одговори: »Ќе дојдам.«

⁴И тргна со нив, дојдоа до Јордан и почнаа да сечат дрвја.

⁵И кога еден соборуваше греда, секирата му падна во водата. Тој извика и рече: »Ах, господару! А таа беше земена на заем!«

⁶Божјиот човек запраша: »Каде падна таа?« Тој му го покажа местото. Тогаш Јелисеј исече парче дрво, па го фрли таму, и секирата исплива.

⁷Тогаш му рече: »Земи си ја.« Тој ја спружи раката и ја зеде.

⁸Сирискиот цар тргна во војна против Израилците и се советуваше со слугите свои, велејќи: »Во тоа и тоа место ќе го поставиме својот логор.«

⁹Божјиот човек испрати да му кажат на Израилскиот цар: »Внимавај да не минуваш преку она место, зашто таму Сиријците се во заседа.«

¹⁰И Израилскиот цар испрати разузнавачи, на тоа место, за кое му порача Божјиот човек, и се пазеше; и се зачува оттаму не еднаш и не двапати.

¹¹И му се вознемири срцето на сирискиот цар поради тоа, и тој ги повика слугите свои и им рече: »Кажете ми, кој од нашите одржува врска со израилскиот цар?«

¹²И рече еден од слугите негови: »Никој, господару мој, цару; туку пророкот Јелисеј, кој е во Израилот, му ги соопштува на израилскиот цар и оние зборови, што ти ги говориш во спалната соба своја.«

¹³Тогаш тој рече: »Одете, дознајте, каде е тој, и јас ќе испратам да го фатат.« И му соопштија и рекоа: »Ете, тој е во Дотаим.«

¹⁴И испрати таму коњи и коли и многу војска. Дојдоа ноќе и го опколија градот.

¹⁵Изутрината слугата на Божјиот човек стана и излезе. А тоа војска околу градот и коњи и коли. Слугата му рече: »Тешко, господару! Што да правиме?«

¹⁶Тој одговори: »Не плаши се, зашто оние, што се со нас, се повеќе од оние, што се со нив.«

¹⁷Јелисеј се помоли и рече: »Господи, отвори му ги очите да види.« И Господ му ги отвори очите на слугата, и тој виде, а тоа целата гора полна со коњи и огнени коли околу Јелисеја.

¹⁸Кога Сиријците отидоа при него, Јелисеј му се помоли на Господа и рече: »Порази ги со слепило.« И Господ ги порази со слепило, според зборот на Јелисеја.

¹⁹Јелисеј тогаш им рече: »Не е тоа патот, не е тоа градот, одете по мене, јас ќе ве одведам при оној, што го барате.« И ги одведе во Самарија.

²⁰Кога дојдоа во Самарија, Јелисеј рече: »Господи, отвори им ги очите да видат.« И Господ им ги отвори очите, и видоа дека се среде Самарија.

²¹Израилскиот цар, кога ги виде, го праша Јелисеја: »Да ги убијам ли, оче мој?«

²²Но тој одговори: »Не ги убивај. Зар со сабјата своја и со лакот свој ги зароби, та да ги убиваш? Дај им леб и вода; нека јадат и пијат, и да си одат при господарот свој.«

²³Тој им приготви голем обед, и тие јадеа и пиеја. Ги отпушти, и тие си отидоа при господарот свој. Оттогаш тие сириски ограбувачки групи не одеа веќе во Израилевата земја.

²⁴Потоа сирискиот цар Адад ја собра целата војска своја, тргна и ја опседна Самарија.

²⁵И настана голем град во Самарија, кога ја опседнуваа, така што една ослешка глава се продаваше за осумдесет сикли сребро, и четврт каба гулабова кал — за пет сикли сребро.

²⁶Еднаш израилскиот цар одеше по ѕидот, и една жена му зборуваше со плачење: »Помогни ми, господару мој, цару.«

²⁷Тој одговори: »Ако Господ не ти помогне, од каде ќе ти помогнам јас? Од гумното ли, од точилото ли?«

²⁸Ја праша уште царот: »Што ти е?« А таа одговори: »Оваа жена ми рече: ‚дај го твојот син да го изедеме денес, а мојот син ќе го изедеме утре.‘

²⁹И го сваривме мојот син и го изедовме. На другиот ден јас ѝ реков: ‚дај го и ти синот свој, да го изедеме.‘ Но таа го сокри синот свој.«

³⁰Царот, откако ги чу зборовите на жената, ја раскина облеката своја; и, одејќи по ѕидот, народот виде, дека тој носи на самото тело свое вреќиште.

³¹И царот рече: »Тоа и тоа да ми направи Бог и уште повеќе да додаде, ако остане денес главата на Јелисеја, Сафатовиот син, на него.«

³²А Јелисеј седеше во домот свој, и старците седеа кај него. И испрати царот еден од своите слуги. Пред да дојде пратеникот при него, Јелисеј им рече на старците: »Гледате ли дека тој, син на убиец, испрати да ми ја земат главата? Гледајте, кога ќе дојде пратеникот, затворете ја вратата и притиснете го со вратата. А ете го и топотот на нозете на господарот негов по него!«

³³Додека уште говореше со нив, ете пратеникот пристигна при него, и му рече на Јелисеј: »Ете какво зло од Господа! Што да чекаме во иднина од Господа?«