Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Неемија 4 Bible Online

Неемија 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Неемија 4

¹Кога чу Санавалат, дека ги ѕидаме ѕидовите, се налути и додеваше многу и се подигруваше со Јудејците;

²и зборуваше пред браќата свои и пред самариските воени луѓе, велејќи: »Што прават тие проклети Јудејци? Зар ќе им го дозволат тоа? Зар тие ќе принесат жртви? Зар ќе завршат некогаш? Зар ќе ги оживеат камењата од купиштата прав, и притоа изгорени?«

³А до него Товија, Амонитецот, рече: »Нека го ѕидаат; ќе мине лисицата и ќе ги срине камените ѕидови нивни.«

⁴Чуј, Боже наш, на каков презир сме, и сврти ја таа нивна подигравка врз главите нивни, предај ги на презир во земја во пленство.

⁵Не ги прикривај беззаконијата нивни, и гревот нивни да не биде избришан пред лицето Твое, бидејќи Те огорчија оние што ѕидаат.

⁶Ние сепак го градевме ѕидот, и целиот ѕид високо беше поврзан до половината негова. И на народот му беше при срце да работи.

⁷Кога слушнаа Санавалат и Товија, и Аралците, и Амонитите, и Азотите, дека ерусалиските ѕидови се возобновуваат, дека расипаното почна да се исполнува, многу се разгневија.

⁸И се договорија да одат заедно да војуваат против Ерусалим и да го разрушат.

⁹А ние му се молевме на нашиот Бог и поставивме спроти нив стража дење и ноќе, за да се спасиме од нив.

¹⁰Но Јудејците рекоа: »Ослабна силата на носачите, а земја од урнатините има многу; не можеме да го градиме ѕидот.«

¹¹А непријателите наши, пак, велеа: »Нема да успеат и нема да видат, кога наеднаш ќе влеземе меѓу нив, ќе ги убиеме, и ќе ја запреме работата.«

¹²Доаѓаа Јудејците, што живееја до нив, и ни говореа на десетина пати од сите места дека ќе нѐ нападнат,

¹³тогаш по ниските места на градот, зад ѕидот, по сувите места, го поставија народот по родови со мечевите нивни, со копјата нивни и со лаковите нивни.

¹⁴Па погледнав и станав, та им реков на првенците и војводите и на другиот народ: »Не плашете се од нив; помнете Го Господа велик и страшен и бијте се за браќата свои, за синовите свои, за ќерките свои, за жените свои и за куќите свои.«

¹⁵Кога слушнаа нашите непријатели, дека ни е познато што кројат, тогаш Бог го растури нивниот заговор, и ние сите се вративме кај ѕидот, секој на својата работа.

¹⁶Од тој ден половината од младите при мене се наоѓаа на работа, а другата половина нивна стоеја со копја, штитови, лакови и оклопи; а војводите нивни беа зад целиот дом Јудин.

¹⁷Оние, што го градеа ѕидот и носеа товари, што им се наложуваа, со едната рака ја вршеа работата, а во другата рака држеа копје.

¹⁸Сите градители беа препашани со меч околу половината, и така градеа, а до мене беше трубачот.

¹⁹И им реков на првенците и началниците и на другиот народ: »Работата е голема и просторна, а ние сме распрснати по ѕидот и оддалечени едни од други;

²⁰затоа, од каде ќе чуете трубен звук, во тоа место собирајте се при нас: Бог наш ќе се бори за нас.«

²¹Така ја теравме работата; и половината ги држеа копјата откако зората се појави, додека ѕвездите да излезат.

²²Освен тоа, истовремено му бев порачал на народот да ноќеваат во Ерусалим сите со слугите свои, — и да бидат тие кај нас ноќе на стража, а дење на работа.

²³И ниту јас, ниту браќата мои, ниту стражарите, што ме придружуваа, не ги соблекувавме облеките свои, и секој од нас имаше при рака меч и вода.