Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Неемија 5 Bible Online

Неемија 5 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Неемија 5

¹Се крена голем врисок од луѓето и нивните жени, против Јудејците, браќата нивни.

²Имаше едни, кои велеа: »Ние, синовите наши и ќерките наши сме многу; и ние би сакале да си набавиме жито, да се храниме и да живееме.«

³Имаше и такви, што велеа: »Ги заложуваме нивните свои, лозјата свои и куќите свои, за да си набавиме жито при оваа глад.«

⁴Имаше и такви, кои велеа: »Ние позајмуваме сребро за царскиот данок за нивите и лозјата свои;

⁵ние имаме исто тела, какви што се телата на браќата наши, и синовите ни се такви, какви што се нивните синови, а ете, ние сме должни да ги даваме синовите свои и ќерките свои за слуги, а, пак некои наши ќерки веќе се наоѓаат во ропство. Нема никакви средства за откуп во рацете наши; и нивите наши и лозјата наши се во рацете на големците.«

⁶Кога го чув нивниот врисок и тие зборови, многу се јадосав.

⁷Срцето мое се возбуди, и јас строго ги искарав првенците и војводите, велејќи им: »Вие земате лихва од браќата свои.« И свикав против нив големо собрание,

⁸па им реков: »Ние според силите свои ги откупуваме браќата свои Јудејци, продадени на народите, а вие ги продавата браќата свои, и тие ни се продаваат нам?« Тие молчеа и не знаеја, што да одговорат.

⁹Тогаш реков: »Не е добро што правите. Нели треба да одите во страв пред нашиот Бог, за да го одбегнете потсмевот на народите, нашите непријатели?

¹⁰И јас и браќата мои и оние што служат при мене им даваме на заем и сребро и жито: да им го простиме тој долг.

¹¹Вратете им ги уште денес нивните ниви, лозјата нивни и маслиновите градини нивни, и куќите нивни, и лихвата од среброто, житото, виното и елејот, што сте го зеле од нив.«

¹²А тие одговорија: »Ќе го вратиме и нема ништо да бараме од нив; ќе направиме така, како што велиш.« Тогаш ги повикав свештениците и им заповедав да дадат клетва, дека ќе направат така.

¹³Па ја истресов облеката своја и реков: »Така да го истресе Бог секој човек, што нема да го одржи тој збор, од домот негов, од имотот негов, и така да биде во него истресено и празно сѐ!« И целото собрание рече: »Амин!« и го прославија Бога; и народот го одржа тој збор.

¹⁴Од тој ден, кога бев определен за нивни управител во Јудејската земја, од дваесеттата година до триесет и втората година на царот Артаксеркс, во текот на дванаесет години, јас и браќата мои не јадевме управителски леб.

¹⁵А поранешните управители, што беа пред мене, го оптоваруваа народот и земаа од него жито и вино, освен четириесетте сикли сребро; дури и слугите нивни владееја над народот. Но јас не правев така поради страв Божји.

¹⁶Притоа јас ги поттикнував работите кај овој ѕид; и ниви не купувавме, а сите мои слуги се собираа таму на работа.

¹⁷При мене на трпезата имаше по сто и педесет души Јудејци и началници, освен оние што доаѓаа при нас од околните народи.

¹⁸И, еве, што се приготвуваше за еден ден: еден бик, шест одбрани овци и птици се готвеа кај мене; и секои десет дена се набавуваа различни вина во изобилие. И при сето тоа јас не сакав управителски леб, зашто тешка работа лежеше врз тој народ.

¹⁹Боже мој, спомни ме мене за сето добро, што го направив за овој народ!