Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2. Ездра 8 Bible Online

2. Ездра 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2. Ездра 8

¹По тие настани, во царувањето на персискиот цар Артаксеркс, дојде Ездра, син Саиев, Езеиев, Хелкиев, Салумов,

²Садуков, Ахитов, Амариев, Езиев, Мемеротев, Зариев, Сауиев, Ависумов, Финесов, Елеазаров, син на Арона првосвештеникот.

³Тој Ездра дојде од Вавилон како учен, кој го знаеше законот Мојсеев, даден од Господа, Бога Израилев,

⁴и царот му направи чест, бидејќи тој се здоби со благоволение негово за сите свои молби.

⁵дојдоа со него во Ерусалим и некои од синовите Израилеви, од свештениците и левитите, свештенопевците и вратарите и служителите при храмот,

⁶на седмата година од царувањето на Артаксеркса, во петтиот месец на истата седма година од царувањето; зашто, откако излегоа од Вавилон во новомесечието во првиот месец, тие стигнаа во Ерусалим, по даденото им од Господа успешно патување, во новомесечието на петтиот ден.

⁷А Ездра водеше голема грижа, ништо да не пропушти од законот Господов и од заповедите, та да го научи сиот Израил на наредбите и судбините.

⁸Дојде и следнава писмена заповед, дадена од царот Артаксеркс на Ездра, свештеник и толкувач на Господовиот закон:

⁹»Царот Артаксеркс до Ездра, свештеник и толкувач на Господовиот закон, поздрав.

¹⁰Откако размислив човекољубиво, заповедав, оние што доброволно сакаат од јудејскиот народ и свештениците и левитите, кои се во нашето царство, нека одат заедно со тебе во Ерусалим.

¹¹Тие, што сакаат, нека се соберат и одат, според она како што просудив јас и моите седум најблиски советници;

¹²нека видат, што се прави во Јудеја и Ерусалим согласно со законот Гопсодов,

¹³и да Му однесат во ерусалим дарови на Господа Израилев, што ги ветив јас и моите блиски, и секакво злато и сребро, што се наоѓа во земјата Вавилонска, за Господа во Ерусалим, заедно со даденото од народот за храмот на нивниот Господ Бог, Кој е во Ерусалим,

¹⁴и заедно со златото и среброто — за волови, овни, јагниња и за друго, што се однесува на тоа,

¹⁵за да се принесуваат жртви на Господа врз жртвеникот на нивниот Господ Бог во Ерусалим.

¹⁶И сѐ, што и да побараш со браќата свои да направиш со тоа злато и сребро, прави според волјата на твојот Бог.

¹⁷И свештените садови Господови, дадени на тебе за употреба во храмот на твојот Бог во Ерусалим, постави ги пред Господа, твојот Бог.

¹⁸И друго, што ти е потребно за храмот на твојот Бог, давај од царското сокровиште.

¹⁹И ете, јас, цар Артаксеркс, заповедав на ковчежниците во Сирија и Феникија, сѐ, што ќе посака Ездра, свештеникот и читец на законот на Бога Севишниот, редовно да му даваат — дури до сто таланти сребро;

²⁰исто така и пченица до сто кори и вино — до сто мери.

²¹И сѐ друго по законот Божји грижливо да Му се принесува на Бога Севишни, за да не падне во грев на царството на царот и на синовите негови.

²²И уште ви велам, да не се зема никаков данок или друга давачка од некои свештеници и левити, свештенопевци и вратари, служители на храмот и писарите на тој храм, и никој да нема власт да им наложува што и да било.

²³А ти, Ездра, со мудроста Божја, постави началници и судии по цела Сирија и Феникија, оние што го знаат законот на твојот Бог, а кои не знаат, поучувај ги;

²⁴и сите оние, што го газат законот на твојот Бог, или царскиот закон, бездруго нека бидат казнети — било со смрт, или со телесна казна, било со парична глоба, или со прогонување.«

²⁵Тогаш учениот Ездра рече: »Благословен Единиот Господ Бог на татковците мои, Кој вложи во срцето на царот да го прослави домот негов во Ерусалим.

²⁶И Кој ме почита пред царот и пред советниците и пред сите негови блиски и големци,

²⁷така што јас се охрабрив со помошта на Господа, Бог мој, и ги собрав мажите израилски, за да одат со мене.«

²⁸И еве ги началниците според родовите нивни и по старешинство, што излегоа со мене од Вавилон за време на царувањето на цар Артаксеркс:

²⁹од синовите Финеесови — Гирсон; од синовите Итамарови — Гамалил; од синовите Давидови — Латус, син Сехениев;

³⁰од синовите Форосови — Захарија, и со него се запишаа сто и педесет души;

³¹од синовите Фат-Моавови — Елиаонија, син Зареов, и со него двесте души;

³²од синовите Затоеви — Сехенија, син Езелиев и со него триста души; од синовите Адинови — Овит, син Јонатуев, и со него двесте и педесет души;

³³од синовите Иламови — Јесија, син Готолиев, и со него седумдесет души;

³⁴од синовите Сафатиеви — Зараија, син Михаилов, и со него седумдесет души;

³⁵од синовите Јоавови — Авадија, син Језилов, и со него двесте и дванаесет души;

³⁶од синовите Ваниеви — Асалимот, син Јосафиев, и со него сто и шеесет души;

³⁷од синовите Вавиеви — Захарија, син Виваев, и со него дваесет и осум души;

³⁸од синовите Астатови — Јоан, син Акатонов, и со него сто и десет души;

³⁹од синовите Адоникамови излегоа последни од нив; еве ги имињата нивни: Елифала, син Јеуилев, и Самеј, и со нив седумдесет души;

⁴⁰од синовите Вагоеви — Утиј, син Истакуров, и со него седумдесет души;

⁴¹Ги собраа кај реката, наречена Теран, каде што останавме три дена, и јас ги прегледав.

⁴²И откако не најдов таму никого од свештениците и левитите,

⁴³испратив од Елеазара, Идуила, Маасамана, Алнатана, Мамеја, Самеја, Јорива, Натана, Енатана, Захарија и Месулама, водачи и учени,

⁴⁴и им реков да одат при Додеа, чувар на ризницата,

⁴⁵и им заповедав да му кажат на Додеја и на браќата негови и на оние, што се во месноста Касифја, да ни испратат свештеници за домот на Господа, Бог наш.

⁴⁶И тие ни доведоа, со моќната рака на Господа, нашиот Бог, учени мажи од синовите на Мооли — син Левиев, син Израилев: Асевевија и синовите негови и браќата негови — осумнаесет души;

⁴⁷Асевија, Ануја, и Осеја братот од синовите Ханунееви, и синовите нивни — дваесет души;

⁴⁸и од служителите на храмот, што беше дал Давид и началниците да им служат на левитите — двесте и дваесет служители, со список на имињата од сите.

⁴⁹Таму објавив пост пред Господа, Нашиот Бог,

⁵⁰за да измолиме од Бога успешен пат за нас и за нашите сопатници, за децата наши и за добидокот,

⁵¹бидејќи ми беше срам да барам од царот пешаци и коњаници и водачи за безопасност од нашите непријатели;

⁵²бидејќи му бевме рекле на царот, дека силата на нашиот Господ ќе биде со оние, што Го бараат, во секоја нивна добра замисла.

⁵³И така, ние пак Му се помоливме на Господа, нашиот Бог, и за сето тоа и добивме од Него голема милост.

⁵⁴Тогаш одделив од родоначалниците и свештениците дванаесет души, Есеревија и Самија, и со нив од браќата нивни десет души.

⁵⁵И го измерив пред нив среброто и златото и свештените садови од домот на нашиот Господ, што ги подари царот и советниците негови и големците и сите Израилци.

⁵⁶Го измерив и им предадов сребро шестотини и педесет таланти, и злато — сто таланти, садови златни — дваесет, садови бакарни, од првокласен бакар, блескави како злато — дванаесет.

⁵⁷И им реков: »И вие сте свети пред Господа, и овие садови се свети, како и златото и среброто, дадено по завет на Господа, Бог на татковците наши.

⁵⁸Одржувајте ги и чувајте ги, додека да ги предадете на постарите свештеници и левитите и родоначалниците Израилски во Ерусалим, во ризницата при домот на нашиот Бог.

⁵⁹Свештениците и левитите го примија среброто, златото и садовите за Ерусалим и ги внесоа во храмот Господов.«

⁶⁰Откако се кренавме од реката Теран во дванаесеттиот ден на првиот месец, ние одевме за Ерусалим под моќната рака на Господа над нас, и Он не чуваше, откако тргнавме, од секаков непријател, и стигнавме во Ерусалим.

⁶¹Тука, откако измина три дни, на четвртиот ден измереното сребро и злато беше предадено во домот на нашиот Господ на свештеникот Мармора, син Уриев.

⁶²Со него беше Елеазар, Финесовиот син; со него беа исто така Јосавад, Исусовиот син, и Моет, син Саваниев, левити; предадоа сѐ под број и мерка; целата мерка во истото време им беше запишана.

⁶³Тогаш дојдените од пленство му принесоа жртва на Бога Израилев, дванаесет вола за сите Израилци, деведесет и шест овни, седумдесет и две јагниња, дванаесет козли за спасение: сето тоа — како жртва на Господа;

⁶⁴и им ги предадовме царските заповеди на управителите и началници на Кили-Сирија и Фенекија, и тие му оддадоа почит на народот и храмот Господов.

⁶⁵Кога заврши тоа, дојдоа при мене началниците и рекоа:

⁶⁶»Народот Израилски и началниците, и свештениците, и левитите не се одделија од другоплемените народи на таа земја и од нивните нечистотии, од народите Хананејски, Хетејски, Ферезејски, Јевисејски, Моавски и Идумејски;

⁶⁷зашто стапија во сопружништво со ќерките нивни, та светското семе го смешаа со другоплемени народи на таа земја; водачите нивни и големците станаа соучесници во тоа беззаконие од самиот почеток.«

⁶⁸Штом го чув тоа, ја раскинав облеката своја и свештените одежди и ги кубев косите свои на главата и брадата, и седев загрижен и натажен.

⁶⁹И додека тагував поради тоа беззаконие, се собраа кај мене сите, што беа поттикнати од словото на Господа, Бога Израилев, и јас седев нажален до вечерната жртва.

⁷⁰Тогаш станав од моето место и со раскината облека и раскинати свештени одежди паднав на колена, и подадов раце кон Господа и реков:

⁷¹»Господи, се срамувам и се гнасам пред лицето Твое,

⁷²зашто гревовите наши стигнаа до над главите наши, и безумствата наши стигнаа до небото;

⁷³уште од времињата на татковците наши и до денес ние сме во голем грев;

⁷⁴и за гревовите наши и на татковците наши, ние со браќата свои, царевите свои и свештениците свои бевме фрлени под мечот на другоземни цареви, во пленство и грабеж со понижување сѐ до денес.

⁷⁵Но сега каква голема милост ни направи Ти, Господи Боже, кога ни остави корен и име на местото каде што е Твојата светиња,

⁷⁶кога ни откри светило, во домот на Господа, нашиот Бог, кога ни даде прехрана во текот на нашето робување! И додека бевме во ропство, Господ, нашиот Бог, не нѐ заборави,

⁷⁷туку нѐ постави во благоволение при персиските цареви, за да ни дадат прехрана

⁷⁸и да го прослават храмот на нашиот Господ, та да биде подигнат опустошениот Сион и нам да ни биде дадена поткрепа во Јудеја и Ерусалим.

⁷⁹А сега, што да кажеме, Господи, имајќи го сето тоа? Ние ги погазивме Твоите заповеди, што ни ги даде преку раката на Твоите слуги — пророците, велејќи:

⁸⁰Земјата во која одите, за да ја наследите, е осквернета од гнасотиите на другоплемениците во таа земја, и тие ја наполнија со нечистотиите свои.

⁸¹Сега не ги давајте ќерките свои за синовите нивни, ниту земајте ќерки нивни за синовите свои,

⁸²и не барајте мир со нив за сето време, за да се зацврстите и да ги вкусите благата на таа земја и да ја оставите во наследство на децата свои довека.

⁸³Сѐ што ни станува поради нашите лоши работи и поради нашите големи гревови, Ти, Господи, ги олесни гревовите наши

⁸⁴и ни даде таков корен; но ние одново почнавме да го газиме Твојот закон, смешувајќи се со нечистотиите на народите во таа земја.

⁸⁵Дали ни се налути така, што да нѐ погубиш и да не оставиш ни корен, ни семе, ни име наше?

⁸⁶Ти си справедлив, Господи Боже Израилев, зашто ние останавме корен и до денес!

⁸⁷Но, ете, ние сме сега пред Тебе со беззаконијата свои, а со нив не би требало да стоиме пред Тебе.«

⁸⁸Додека Ездра се молеше, исповедуваше и плачеше, испружен на земјата пред храмот, се собра околу него од Ерусалим многу, народ: мажи, жени и деца, и настана голем плач меѓу народот.

⁸⁹Тогаш извика Јехониј, синот Јоилев, Израилец, и рече: »Ездра, ние згрешивме пред Господа: зедовме другоплемени жени од народите на онаа земја; и ете, сега е тука сиот Израил;

⁹⁰да се заколнеме пред Господа, дека ќе ги отфрлиме од нас другоплемените жени со децата нивни, според она како што ти е угодно тебе и на сите оние што му се покоруваа на Господовиот закон.

⁹¹Стани и изврши го тоа, зашто тоа е твоја работа, и ние со тебе ќе бидеме во сила да го издржиме тоа.«

⁹²Тогаш Ездра стана и ги заколна постарите свештеници и левитите на сиот Израил, дека ќе постапат така; и тие се заколнаа.