Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Товит 12 Bible Online

Товит 12 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Товит 12

¹Товит го повика сина си Товија и му рече: »Синко, приготви му ја наградата што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.«

²А Товија одговори и рече: »Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сѐ што донесов;

³зашто тој ме доведе при тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.«

⁴Старецот тогаш рече: »Тој навистина го заслужил тоа.«

⁵Го повика ангелот и му рече: »Земи ја половината од сѐ што сте донеле, па оди си со мир.«

⁶Тогаш ангелот ги повика нив двајцата на страна и им рече: »Благословувајте Го Бога, прославувајте ја Неговата величина пред сите што живеат за сето она што го направи Он за вас. Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела.

⁷Добро е да се чува царската тајна, и пофално е да се разгласуваат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде.

⁸Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостиња и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу — со неправда; подобро е да правиш милостиња, отколку да собираш злато.

⁹Милостињата избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостиња и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата;

¹⁰а оние што грашат — непријатели се на својот живот.

¹¹Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е пофално да ги објавувам Божјите дела.

¹²Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги вознесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе;

¹³кога не те мрзеше да станеш и да го прекинеш твоето јадење, да станеш за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе.

¹⁴И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара.

¹⁵Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.«

¹⁶Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв.

¹⁷Но тој им рече: »Не плашете се, да имате мир. Благословувајте Го Господа во векови.

¹⁸Зашто јас не дојдов по својата волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови.

¹⁹Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев; само на вашиот поглед така му изгледаше.

²⁰И сега, прославете го Бога, а јас се враќам при Бога, Кој ме прати. Сега ова што стана запишете го во книга.«

²¹Тогаш станаа, но него веќе не го видоа.

²²И почнаа да раскажуваат за великите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.