Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Товит 5 Bible Online

Товит 5 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Товит 5

¹Товија му одговори на татка си: »Татко, ќе правам сѐ како што ми заветуваш,

²но како ќе можам да ги земам парите, кога не го познавам човекот?«

³Тогаш татко му му ја даде потврдата и рече: »Најди човек што ќе те придружува; јас ќе му платам додека сум уште жив, и одете по парите.«

⁴Тогаш отиде да бара човек и го сретна Рафаила, кој беше ангел, но Товија не знаеше.

⁵И тогаш му рече: »Можеш ли да дојдеш со мене во Рага Мидиска и го знаеш ли патот дотаму?«

⁶Ангелот му одговори: »Можам, ќе дојдам со тебе и патот го знам; јас сум живеел кај Гаваила, нашиот брат.«

⁷Товија му рече: »Почекај да му јавам на татка ми.«

⁸А ангелот му одговори: »Оди, само не задржувај се.«

⁹Товија отиде кај татка си и му рече: »Еве, најдов другар што ќе оди со мене.« А татко му му рече: »Покани го да дојде при мене, да чујам на кое племе му припаѓа и да видам дали ќе ти биде добар придружник.«

¹⁰Товија го повика, па кога влезе, се поздравија еден со друг.

¹¹Товит го праша: »Кажи ми, од кое племе и од кој род си?«

¹²Ангелот одговори: »Дали бараш племе и род или бараш наемник кој ќе го придружува твојот син?« Тогаш Товит му одговори и рече: »Брате, сакам да ги знам твоите предци и како ти е името?«

¹³Ангелот му рече: »Јас сум Азарија, од племето на Ананија Велики, еден од твоите браќа.«

¹⁴Тогаш Товит му рече на ангелот: »Брате, среќен нека ви е патот и не лути ми се што сакав да разберам од кое племе си и како ти е името. Значи, ти си мој брат од угледен и благороден род. Јас ги познавам Ананија и Јонатана, синовите на Семеј Велики; заедно одевме во Ерусалим за да се поклониме со првините и со десетоците од нашите земни плодови. Не појдовме по заблудите на нашите браќа. Брате, ти си од добар корен.

¹⁵Но кажи ми колку треба да ти платам? Ќе ти дадам драхма на ден и сѐ што е потребно за тебе и за син ми,

¹⁶а ќе ти дадам и нешто повеќе од тоа кога ќе се вратите живи и здрави.«

¹⁷Така се договорија. Тогаш Товит му рече на Товија: »Приготви се за пат и среќен ви пат!« Синот негов приготви сѐ што беше потребно за патувањето. Тогаш пак таткото му проговори и рече: »Оди со овој човек, а Бог, Кој живее на небото, нека ви подари среќно патување и Неговиот ангел да ве придружува.« И така отпатуваа обајцата и кучето на момчето со нив.

¹⁸Но Ана, мајката на Товија, заплака и му рече на Товита: »Зошто го испрати нашиот син? Не беше ли тој поткрепа за нашите раце — кога влегуваше и излегуваше пред нас?

¹⁹Не менувај го среброто со сребро! Парите се ѓубре спрема нашиот син!

²⁰Зашто за олку, колку што Бог ни определил да живееме, доволно ни е ова што го имаме.«

²¹Товит проговори и рече: »Не тажи, сестро, не плачи; тој ќе се врати и твоите очи пак ќе го видат жив и здрав.

²²Него ќе го придружува добар ангел. Патувањето негово ќе биде среќно; ќе ни се врати здрав и со успех.«