Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јудита 13 Bible Online

Јудита 13 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јудита 13

¹Кога веќе стана доцна, великодостојниците побрзаа да се повлечат, а Вагој, откако ги ослободи оние што послужуваа пред лицето на неговиот господар, го затвори шаторот однадвор, па отиде и си легна. Сите отидоа да си починат, бидејќи беа многу уморни од долгата гозба.

²Јудита остана сама во шаторот. Олоферн, совладан од виното, падна на својата постела.

³Јудита ѝ рече на својата слугинка да стои пред нејзината спална и да ја чека додека не излезе, велејќи ѝ дека ќе излезе да се помоли, како што правеше секој ден. Истото му го рече и на Вагој.

⁴Кога сите си отидоа од кај неа и кога во спалната не остана ни мал ни голем, Јудита застана пред леглото негово, па рече во своето срце: »Господи, Боже на секоја сила, погледни милозливо во овој час врз делата на моиве раце за издигнување на Ерусалим;

⁵ова е вистинскиот час да го заштитиш Твоето наследство и да ја оствариш мојата замисла: да бидат поразени непријателите, кои се дигнаа против нас.«

⁶Тогаш пријде до столбот од леглото, кој беше кај главата на Олоферна и го симна од него мечот негов;

⁷се приближи потоа до леглото, ја дофати косата на неговата глава и рече: »Господи, Боже на Израилот, дај ми сила во денешниов ден!«

⁸Па со сета своја сила го удри двапати Олоферна по вратот и му ја отсече главата.

⁹Откако го фрли неговиот труп од леглото, ја откачи завесата од столбовите. По малку време излезе и ѝ ја даде Олоферновата глава на слугинката.

¹⁰Таа ја стави во својата торба. Потоа, како и обично, обете излегоа на молитва. Откако излегоа од логорот, ја заобиколија долината и се искачија до ветуилските височини и дојдоа до градската порта.

¹¹Уште оддалеку Јудита ѝ извика на стражата при портата: »Отворете, отворете ги вратите! Со нас е Бог, со нас е нашиот Бог, за да му подари сила на Израилот и победа над неговите непријатели, како и денес што ни ја подари.«

¹²Штом градските мажи го слушнаа нејзиниот глас, побрзаа кон портата на градот и ги повикаа градските старешини.

¹³Се собраа сите, од мало до големо, бидејќи нејзиното доаѓање беше сосема неочекувано за нив; и, откако ја отворија портата, ги примија, запалија оган да свети и ги заобиколија.

¹⁴А таа им рече со силен глас: »Фалете Го Господа, фалете Го, фалете Го Господа, затоа што не ја оддалечи Својата милост од домот на Израилот, туку ноќва преку мојата рака ги скрши нашите непријатели.«

¹⁵Вадејќи ја главата од торбата, им ја покажа и рече: »Еве ја главата на Олоферна, водачот на асирската војска, еве ја и завесата, зад која лежеше пијан; Господ го порази со рака на жена.

¹⁶Жив е Господ, кој ме запази на патот по кој одев! Бидејќи моето лице го соблазни Олоферна за негова пропаст, но тој не ме посрами и не згреши со мене.«

¹⁷Сиот народ се вчудовиде, падна ничкум, Му се поклони на Бога, и еднодушно извика: »Благословен Си Боже наш, Ти Кој денес, ги уништи непријателите на Твојот народ!«

¹⁸А Озија ѝ рече: »Биди благословена, ќерко, благословот на Севишниот Бог нека биде со тебе повеќе отколку со сите жени на земјата; да е благословен Господ Бог, Создателот на небото и земјата, што те научи како да му ја отсечеш главата на водачот на нашите непријатели;

¹⁹твојата надеж нема да отстапи од срцето на луѓето, кои ќе си спомнуваат за твојата сила довека.

²⁰Нека го направи Бог ова да биде за твоја лична слава, нека те награди со секое добро затоа што ти не го поштеди својот живот кога беше понизен нашиот народ; ти излезе пред нас, кога ние паѓавме, и одеше право пред нашиот Бог!« И сиот народ извика: »Амин! Нека биде така!«