Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јудита 8 Bible Online

Јудита 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јудита 8

¹Во тие денови сето тоа го слушна Јудита, ќерката на Мерарија, синот на Окса, синот на Озимел, син на Елкија, син на Ананија, син на Гедеона, син на Рафаина, син на Акитона, син на Илиев, син на Елијава, син на Исмаилев, син на Саласадаја, син на Јеила.

²Нејзиниот маж Манасија, од истото племе и од истиот род, умре кога се жнееше јачменот;

³тој беше на нивата заедно со оние што врзуваа снопови, поради што го удри сончаница, легна на постела и умре во градот свој Ветилуја; го погребаа при неговите татковци, на нивата што се наоѓа на половина пат меѓу Дотаим и Валамон.

⁴Оттогаш Јудита живееше како вдовица три години и четири месеци.

⁵Таа си направи шатор на покривот од куќата, си запаша кострет околу бедрата и носеше вдовичка облека.

⁶Како вдовица постеше во сите денови, освен во деновите спроти сабота и во саботите, во деновите пред новомесечјата, на новомесечјата и во празниците и прославите на Израиловиот дом.

⁷Беше лична и привлечна; мажот ѝ беше оставил злато и сребро, слуги и слугинки, добиток и ниви. Со сето тоа таа управуваше.

⁸Никој не ја прекори за никакво лошо дело, зашто имаше силен страв Божји.

⁹Таа чу за лошите зборови на народот против водачот на народот, кој се очаја поради недостигот на вода; ги чу и зборовите што ги кажа Озија, дека се заколнал оти по пет дена ќе им го предаде градот на Асирците.

¹⁰Таа ја испрати слугинката, која раководеше со целиот нејзин имот, да ги повика Озија, Хаврина и Хармина, старешините на нејзиниот град.

¹¹Кога дојдоа кај неа, таа им рече: »Ислушајте ме, старешини на ветилујските жители! Не ви се добри зборовите што денес му ги кажавте на народот. Во говорот ваш се заколнавте пред Бога, дека ќе им го предадете градот на нашите непријатели, ако во спомнатите денови Господ не ни помогне.

¹²Кои сте вие што денес го искушувате Бога и се поставувате место Бога меѓу синовите човечки?

¹³Ете, вие го испрашувате Господа Седржителот, но никогаш ништо нема да разберете.

¹⁴Ако не можете да ја дознаете длабочината на човечкото срце, ако не можете да ја сфатите човечката мисла, како ќе го разберете Бога, Кој создал сѐ, како ќе ги сфатите Неговиот ум и Неговите мисли? Не, браќа, не прогневувајте Го Господа, нашиот Бог.

¹⁵Зашто, ако не сака да ни помогне во тие пет дена, Он има власт и сила да нѐ заштити или уништи, пред очите на нашите непријатели, во деновите кога Он ќе посака.

¹⁶Затоа не барајте одлуки од Господа нашиот Бог, зашто Бог не е човек — за да може да Му се заканувате, ниту е син човечки — за да можете да Му заповедате.

¹⁷Затоа, чекајќи од Него спасение, да Го повикаме на помош; Он ќе го чуе и ќе го послуша нашиот глас, ако тоа што го бараме Му биде угодно Нему.

¹⁸Зашто во нашите родови немало, а и во денешно време нема кај нас ни колено, ни племе, ни народ, ни град, кои им се клањаат на ракотворени богови, како што било некогаш.

¹⁹Затоа нашите татковци биле предавани на меч, биле ограбувани и доживеале големи порази од своите непријатели.

²⁰Но ние не знаеме друг Бог освен Него; затоа се надеваме дека нема да нѐ презре ни нас ниту некого од нашиот народ.

²¹Зашто, ако бидеме победени, со тоа ќе падне и цела Јудеја; светињите наши ќе бидат разграбани; Он ќе побара сметка од нас за оскверненијата од нашите усти.

²²И убивањето на нашите браќа, и поробувањето на земјата и опустошувањето на нашето наследство ќе го сврти врз нашата глава меѓу народите, кои ќе владеат над нас и ќе бидеме соблазнување и срам пред оние што ќе нѐ победат,

²³зашто ропството наше ќе ни послужи за чест, туку Господ, нашиот Бог, ќе го претвори во бесчестие.

²⁴И така, браќа, да им покажеме на нашите браќа дека од нас зависи нивниот живот и дека врз нас се крепат светилиштето и домот на Господа.

²⁵За сето ова да Му благодариме на Господа, нашиот Бог, што нѐ проверува, како што ги проверувал нашите татковци.

²⁶Спомнете си што правеше Бог со Авраама, како го проверуваше Исака, што му се случи на Јакова во Месопотамија, сириска кога ги пасеше овците на својот вујко Лавана;

²⁷како што ги искушуваше не за да ги мачи нивните срца, така постапува и со нас: за да се поправиме, а не за да ни се одмазди, зашто Бог ги проверува оние што Му се блиски.«

²⁸Озија ѝ одговори и рече: »Сѐ што рече, го рече со благородно срце; никој нема да им се противстави на твоите зборови;

²⁹твојата мудрост не е позната само од денес, а уште од почетокот на твоите денови нашиот народ ја знае твојата умност и благородството на твоето срце!

³⁰Но народот се измачува од жед и тоа нѐ принуди, така да постапиме: да се заколнеме дека ќе направиме како што рековме.

³¹Ти си побожна жена, помоли Му се сега на Господа за нас: и Он ќе испрати дожд, ќе ги наполни нашите резервоари, за да не изгинеме од жед.«

³²Јудита одговори и рече: »Слушајте ме, ќе направам нешто, за кое ќе се говори од поколение во поколение меѓу нашиот народ.

³³Застанете оваа ноќ пред градската порта. Јас ќе излезам со мојата слугинка и во деновите, по кои решивте да им го предадете градот на нашите непријатели, Господ ќе го спаси Израилот преку мојата рака.

³⁴Но не прашувајте ме што сум наумила да правам, сѐ додека не го направам.«

³⁵А Озија и народните старешини ѝ рекоа: »Оди со мир и Господ нека биде со тебе, за да можеш да им се одмаздиш на нашите непријатели!«

³⁶Излегоа од нејзиниот шатор и се вратија на своите места.