Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јов 14 Bible Online

Јов 14 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јов 14

¹»Роден од жена, човекот е кратковечен и презаситен од неволји:

²како цвеќе никнува и бргу овенува; како сенка бега и не се запира.

³И врз него ли ги отвораш Ти очите Свои, и пред Себе на суд го водиш?

⁴Кој ќе се роди чист од нечист? Ниеден.

⁵Па кога дните му се определени, кога бројот на месеците од Тебе зависи, ако си му определил меѓа, преку која не може да мине,

⁶тогаш оддалечи се од него: нека си здивне додека како наемник не го заврши денот свој.

⁷За дрвото сепак има надеж, дека тоа, макар и да биде пресечено, пак ќе оживее, фиданки од него непрестајно избиваат,

⁸макар и да е остарен коренот негов во земјата, и пенушката да му замрела во прав,

⁹но, штом ќе осети вода, тоа дава младици и пушта фиданки, како да е одново посадено.

¹⁰А човекот умира и истлејува; си оди, и каде е тој?

¹¹Истечуваат водите од морето, и реката секнува и пресушува:

¹²така човекот ќе легне и нема да стане; до свршетокот на небото нема да се разбуди и нема да се разбуди од својот сон.

¹³О, да беше ме сокрил и криел во пеколот, додека да мине гневот Твој, да беше ми одредил рок и после да си спомнеше за мене!

¹⁴Кога ќе умре човек ќе живее ли пак? Во сите денови на одреденото време би чекал додека ми дојде смената.

¹⁵Ти би викнал, и јас би Ти дал одговор, и Ти би покажал благоволение кон созданието на Твоите раце;

¹⁶а сега ги броиш стапките мои и го демнеш секој мој грев;

¹⁷во свиок го запечати беззаконието мое, и секоја вина моја ја запиша.

¹⁸Но планината паѓајќи се руши, и карпата се поместува од местото свое;

¹⁹водата ги излижува камењата; сливот го одвлекува земниот прав: така ја унишутваш Ти и надежта на човекот.

²⁰Го притискаш докрај, и тој заминува; го менуваш лицето негово и го испраќаш.

²¹На почит ли се децата негови — тој не знае; унижени ли се — тој не забележува;

²²но плотта на него боледува, и душата во него страда.«