Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јов 24 Bible Online

Јов 24 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јов 24

¹»Зошто не се сокриени од Вседржителот времињата? И оние, кои Го знаат, не ги гледаат дните Негови?

²Безбожниците поместуваат меѓи, ограбуваат стада и си ги пасат,

³од сираците одземаат осел, од вдовица вол — за залог;

⁴сиромаси истуркуваат по патот, сите понизени се принудени да се кријат од нив.

⁵Ете, како диви осли во пустиња, излегуваат тие по работата своја, стануваат рано за грабеж; пустињата им дава леб за нив и за децата нивни;

⁶жнеат по туѓи ниви, и берат грозје во туѓи лозја;

⁷многу голи ноќеваат без покрив и без облека на студ;

⁸наводенети од горски дождови и, немајќи прибежиште, се притискаат до карпи;

⁹раздвојуваат сираче од градите на мајката и земаат залог од сиромав;

¹⁰ги тераат да одат голи, без облека, и они што носат снопови — ги оставаат да гладуваат;

¹¹оние што маслиновиот елеј им го цедат, они што грозје во каците нивни гмечат — ги измачуваат со жед.

¹²Во градот луѓето офкаат и душата на убиваните вика, и Бог не го забранува тоа.

¹³Тие ѝ се противат на светлината, не ги знаат патиштата нејзини и не одат по патеките нејзини.

¹⁴На разденување станува убиецот, убива сиромав и беден, а ноќе е крадец.

¹⁵И окото на прељубникот чека да се стемни, велејќи: ‚ничие око нема да види,‘ — и го покрива лицето свое.

¹⁶Во темнината се провираат под куќите, оние што дење ги забележиле; не знаат за светлина.

¹⁷Утрото за нив е смртна сенка, бидејќи им се позанти ужасите на смртната сенка.

¹⁸Лесен е таквиот на водната површина, проклет е делот негов на земјата, и не го гледа патот кон лозјата.

¹⁹Како што сушата и горештината ја голтаат снежната вода; така пеколот ги голта грешниците.

²⁰Нека го заборави утробата мајчина; нека биде храна за црвите; нека не остане помен за него; како дрво ќе се крши беззаконикот;

²¹оној кој угнетува бездетна, и на вдовица не ѝ прави добро.

²²Тие и силните ги ограбуваат со својата сила; остане ли некој, нема надеж за животот свој.

²³Бог им дава во што да се надеваат, но Неговите очи ги гледаат нивните патишта.

²⁴Се креваат високо, — и, ете, веќе ги нема; паѓаат и умираат, како и сите, и како врвовите на класовите се кршат.

²⁵Ако тоа не е така, — кој ќе ме изобличи за лагата и кој ќе ги претвори во ништо зборовите мои?«