Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јов 3 Bible Online

Јов 3 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јов 3

¹Потоа ја отвори Јов устата своја и го проколна својот ден.

²Па почна Јов и рече:

³»Нека е проклет денот, во кој се родив, и ноќта во која рекоа: — се роди дете!

⁴Тој ден нека биде темнина; да не го побараше Бог одозгора и да не изгрееше над него светлина!

⁵Да го затемнеше темнина и смртна сенка, црн облак да го покриеше, за да се плашат од него, како од врел сончев изгор!

⁶Таа ноќ, — темнина да ја опфати, да не се смета меѓу дните на годината, да не влезе во бројот на месеците!

⁷О, таа ноќ! Без луѓе да беше; веселба да не влезеше во неа!

⁸Нека ја проколнат оние, што го колнат денот, кои се способни да го разбудат левијатанот!

⁹Нека потемнат ѕвездите во самракот; да ја чекаше светлината и таа да не дојдеше за да не ги види трепките на зората;

¹⁰зашто не ги затвори дверите на мајчината ми утроба и не ја сокри тагата од очите мои!

¹¹Зошто не без умрел кога сум се раѓал, и не бев издивнал — кога сум излегувал од утробата?

¹²Зошто ме прифатија на колена? Што ми требаше да цицам гради?

¹³И сега ќе лежев и ќе почивав; ќе спиев; и ќе ми беше спокојно

¹⁴заедно со царевите и земни советници, кои градеа пустињи за себеси,

¹⁵или со кнезови, што имаа злато и кои ги полнеа домовите со сребро;

¹⁶или, како пометниче закопано, немаше да ме има, како младенците што не виделе светлина.

¹⁷Таму беззакониците престануваат да задаваат страв, таму почиваат изнемоштените.

¹⁸Таму затворениците заедно се насладуваат од спокојство и не ги слушаат викотниците на надзирателот.

¹⁹Мал и голем таму се рамни; робот е слободен од господарот свој.

²⁰Зошто на бедниците им е дадена светлина, и живот — на душевно огорчените,

²¹кои ја очекуваат смртта, а ја нема, што ја бараат повеќе отколку закопана драгоценост,

²²би се радувале до восхит, би се восхитиле, зашто нашле гроб?

²³Зашто му е дадена светлина на човекот, чиј пат е сокриен и кого Бог со мрак го опкружил?

²⁴Воздишките мои го испреваруваат лебот мој, офкањата мои течат како вода,

²⁵зашто страшното, од што се ужасував, тоа ме снајде; од што се плашев, тоа ме сполета.

²⁶Нема за мене мир, нема спокојство, нема утеха; настапи зло.«