Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јов 31 Bible Online

Јов 31 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јов 31

¹»Завет направив со очите свои, за да не погледнам на девица.

²Но каков дел би имал од Бога одозгора? И какво наследство ми испратил Седржителот од небесата?

³Не ли е за нечесниот погибелта? Нели е за безбожникот пропаста?

⁴Не ги виде ли Он патиштата мои и не ги брои ли сите мои чекори?

⁵Ако одев во суета, и ако ногата моја брзаше кон лукавство, —

⁶нека ме измерат со мерката на правдата, и Бог ќе ја дознае мојата непорочност.

⁷Ако стапките мои се отстранувале од патот, ако срцето мое ги следело очите мои, и ако нешто нечисто се залепило за рацете мои,

⁸јас нека сејам, а друг да јаде, и потомците мои искоренети да бидат.

⁹Ако срцето мое се занесувало од жена и ако сум демнел крај вратата на ближниот свој,

¹⁰жената моја нека му меле на друг, и друг нека се подигрува со неа,

¹¹зашто тоа е престап, тоа е беззаконие, кое подлежи на суд;

¹²тоа е оган, што гори до истребување, што би го уништил целиот мој имот.

¹³Ако не водев грижа за правата на слугата и на слугинката, кога имаа спор со мене,

¹⁴што ќе правев, ако се кренеше Бог? И ако ме испитуваше, што ќе можев да Му одговорам?

¹⁵Нели Он, Кој ме создал мене во утробата, го создал и него и еднакво нѐ обликувал во утробата?

¹⁶Сум ја откажал ли молбата на оној што имал потеба, и сум ги просолзувал ли очите на вдовица?

¹⁷Сам ли го јадев залакот свој, нели јадеше и сиракот од него?

¹⁸Зашто од детството растел тој со мене како со татко, и од утробата на мајката негова сум го раководел јас.

¹⁹Ако видев некој дека загинува без облека и сиромав без покрив, —

²⁰бедрате негови нели ме благословуваа и тој не ли биваше стоплен со волната од овците мои?

²¹Ако сум кренал рака врз сирак, кога ќе видев, дека имам потпора пред портите,

²²рамото мое нека се оддели од грбот и раката моја нека се откине од лактот,

²³зашто казната од Бога е страшна за мене: пред Неговото величие јас не би можел да опстанам.

²⁴Сум го земал ли златото за моја потпора и сум велел ли на ризницата: ‚ти си моја надеж‘?

²⁵Сум се радувал ли дека богатството ми беше големо и дека раката моја спечалила многу?

²⁶Гледајќи го сонцето, како свети, и месечината, како величествено оди,

²⁷се занесував ли во длабочините на срцето свое и ја бакнував ли со уста раката своја?

²⁸Тоа ќе беше исто така престап за суд, зашто тогаш би се откажал од Бога Севишниот.

²⁹Се радував ли за неволјата на непријателот мој и се веселев ли кога го снаоѓаше зло?

³⁰Не ѝ дозволував на устата моја да греши со проколнување на душата негова.

³¹Не велеа ли луѓето од мојот шатор: ‚О, кој не се наситувал од неговите месни гозби?‘

³²Туѓинец не ноќеваше не улица; вратата своја ја отварав на патникот.

³³Да ги криев грешките свои пред луѓето и ако ги таев во градите своите престапи,

³⁴ќе се плашев од големото мноштво, и од најмалиот во домот мој ќе имав страв, па затоа молчев и не излегува надвор од вратата.

³⁵О, да имаше кој да ме ислуша! Еве ја мојата желба: Вседржителот да ми одговори, а заштитникот мој да состави запис за тоа;

³⁶ќе го носев на рамениците мои и ќе се украсував со него како со венец;

³⁷ќе му го соопштев бројот на чекорите свои, ќе се приближев до него како кнез.

³⁸Ако нивите мои викаа против мене, ако браздите нивни се поплакуваа од мене,

³⁹ако сум им ги јадел плодовите нивни бесплатно и сум ја измачувал душата на земјоделците,

⁴⁰тогаш место жито нека расте трње и место јачмен — какол.« Зборовите Јовови свршија.