Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јов 9 Bible Online

Јов 9 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јов 9

¹На тоа одговори Јов и рече:

²»Навистина знам, дека е тоа така; но како ќе се оправда човек пред Бога?

³Ако сака да влезе во расправија со Него, нема да Му одговори ни на едно од илјада.

⁴Он е мудар по срце и моќен по сила; кој станувал против Него и останувал во спокојство?

⁵Он ги преместува планините, а тие тоа не го знаат: ги превртува во гневот Свој;

⁶ја поместува земјата од местото нејзино, и столбовите ѝ треперат;

⁷ќе му каже на сонцето, — и тоа не изгрева, и на ѕвездите им става печат.

⁸Он Сам ги распнува небесата и оди по морската површина;

⁹Он ги создал Мечката, Орионот и Плејадата и ѕвездите на јужното небо;

¹⁰врши големи дела, неиспитливи и чудесни, и безбројни се Неговите чуда.

¹¹Ете, Он оди пред мене, и јас не можам да Го видам; Он минува, а јас не Го забележувам.

¹²Земе ли нешто, кој ќе Му забрани? Кој смее да Го праша: што правиш?

¹³Бог нема да го отстрани гневот Свој; пред Него ќе паднат приврзаниците на гордоста.

¹⁴Ако ме услиши и ги оцени зборовите мои,

¹⁵дури и да сум прав, нема да одговарам, туку Судијата мој за милост ќе Го молам.

¹⁶И кога на гласот мој би се одзвал, немаше да поверувам дека ги чул зборовите мои Оној,

¹⁷Кој во виор ме поразува и без вина ги умножува раните мои;

¹⁸не ми дава да здивнам, а со горчила ме исполнува.

¹⁹Ако станува збор за сила, Он е најсилниот; кој ќе се спротивстави на Неговиот суд?

²⁰Ако почнам да се оправдувам, самата уста ќе ме обвини; ако сум невин, Он ќе ме прогласи за виновен.

²¹А дали сум невин, и јас самиот веќе не знам, животот свој го презирам.

²²Сеедно е: затоа реков: дека Он го погубува и непорочниот и виновниот;

²³ако лукавите гинат со лута смрт, тогаш со невините се подбиваат.

²⁴Земјата е препуштена во рацете на нечестивите. Он им ги покрива очите на нејзините судии. Ако Он не е, тогаш Кој е?

²⁵Но дните мои беа побрзи од гласникот, — далеку побегнаа, не видоа никаде добро;

²⁶летаат како лесни летала, како орел, што се спушта врз плен.

²⁷Ако речам: ‚Ќе ги заборавам тагите свои, ќе го отстранам својот мрачен изглед и ќе закрепнам,‘

²⁸од сите мои маки ужас ме опфаќа, зашто, знам дека нема да ме оправдаш.

²⁹Ако сум, пак, виновен, зошто тогаш залудо се измачувам?

³⁰Да се измиев со снежна вода и сосема да ги исчистев рацете свои,

³¹и тогаш Ти ќе ме турнеше во тиња, па ќе се згнасеа од мене и алиштата мои.

³²Зашто Он не е човек, како што сум јас, та да можам да Му одговорам и да отидам заедно со Него на суд!

³³Меѓу нас нема посредник, што би ја ставил раката своја меѓу двајцата.

³⁴Нека го тргне Он од мене жезалот Свој, и стравот Негов да не ме застрашува,

³⁵тогаш ќе зборувам и нема да се плашам од Него, бидејќи вака не знам за себе.«