Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Мудрост Соломонова 16 Bible Online

Мудрост Соломонова 16 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Мудрост Соломонова 16

¹Затоа тие беа достојно казнети преку слични животни и измачувани од многу чудовишта.

²А место таква казна, Ти на народот Твој добрини му правеше, за да им ги задоволиш нивните желби — Ти им подготви необична храна — потполошки.

³Та оние, измачувани од глад, поради одвратниот вид на испратените животни, д се откажуваат од природната потреба за храна, а овие, кои за кратко време претрпеа скудност, ги удостои да вкусат необична храна.

⁴Зашто на тие мачители требаше да дојде неодминлива скудност, додека на Твоите чеда требаше само да им се покаже — колку тешко биле измачувани нивните непријатели.

⁵И откако ги постигна страшен ѕверски бес и умираа од касање на змии отровници, гневот Твој не отиде до крај.

⁶Но само за кратко време беа уплашени, за да се вразумат, добија знак за спасение — за да си ја спомнат заповедта на законот Твој,

⁷зашто кој ќе погледнеше, биваше излекуван, не преку она во што погледуваше, туку преку Спасителот на сите.

⁸А и со тоа им покажа и на нашите непријатели, дека си Ти Оној, Кој избавува од секое зло;

⁹зашто ите биваат убивани преку каснување од скакулци и муви, и не се најде лекарство за нивниот живот, бидејќи беа заслужиле да бидат измачувани од нив.

¹⁰А на Твоите синови не им напакостија ни забите на отровните змии, зашто Твојата милост им дојде напомош и ги исцели.

¹¹Макар и да беа каснати, за да си спомнат за Твоите зборови, набргу биваа исцелувани, за да не паднат во длабока заборвност и да да се лишат од Твојата помош.

¹²Нив не ги лекуваат ни билки ни мелеми, туку зборот Твој, Господи кој лекува сѐ!

¹³Ти имаш власт над животот и над смртта, Ти доведуваш до вратите на пеколот и пак издигнуваш.

¹⁴Човекот по својата злоба може и да убие, но кога духот излезе тој не може да го врати и одземената душа не може да ја повика.

¹⁵А од твојата рака не може да се избега,

¹⁶а безбожниците кои не сакаат да Те познаат, тие се казнети со силата на Твојата мишка; нив ги гонеа и дожд, и град и беси бури и оган што проголтува.

¹⁷Но најчудно од сѐ беше тоа. што огнот покажуваше поголемо дејство сред водата, која гасне сѐ, зашто светот се бореше за праведниците.

¹⁸Понекогаш пламенот престануваше, за да не изгорат животните, испратени против безбожниците, та, откако го видоа тоа, да разберат дека ги прогонува Божјиот суд.

¹⁹А понекогаш сред водата бувнуваше посилно огнот, за да ги уништи неправедните дела на земјата.

²⁰А Ти народот Твој со ангелска храна го хранеше и, без да се трудат, Ти им испрати од небото готов леб, кој имаше во себеси секаква сласт, на секого според неговиот вкус.

²¹Зашто својството на Твојата храна ја покажуваше Твојата љубов спрема Твоите деца; за да ја задоволиш желбата на оној што јаде — ја менуваше според вкусот на секого од нив.

²²И снегот и мразот издржаа на огнот и не се стопија, за да познаат дека, огнот што гори во град и блеска во дожд — дека ги уништува плодовите на нивните непријатели,

²³но истиот оган за да ги нахрани праведните, ја губеше својата сила.

²⁴Созданијата што Тебе Ти служат — на Создателот свој, ги засилуваат своите сили, за да ги казнат безбожните, а се смируваат за доброто на оние кои веруваат во Тебе.

²⁵Затоа тогаш и тие, изменувајќи се во сѐ, се покоруваа на Твојата благодат, која ги храни сите, според желбата на оние што имаат потреба,

²⁶та Твоите синови, кои си ги засакал, Господи, да знаат дека не изобилието на плодовите го храни човекот, туку зборот ги запазува оние што веруваат во Тебе.

²⁷Зашто она што не се повреди од огнот, штом ќе се огрееше од слабите зраци на сонцето, веднаш се растопуваше,

²⁸за да се знае дека сонцето треба да го претпочитаме со благодарност кон Тебе и, свртувајќи се кон изворот на светлината, на Тебе да Ти се поклонуваме.

²⁹Зашто надежта на неблагодарниот ќе се растопи како шушлек и ќе се иѕлее како непотребна вода.