Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Мудрост Соломонова 17 Bible Online

Мудрост Соломонова 17 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Мудрост Соломонова 17

¹Големи се и недостижни Твоите судови, Господи, затоа непоучените души паднаа во заблуда.

²Оти беззакониците затвореници на темнината, и заробеници на долгата ноќ, ки беа намислиле да го измачуваат светиот народ, затварајќи се во своите куќи, се криеја од вечната Промисла.

³Мислејќи дека со тоа се сокриваат нивните тајни гревови, тие, под темниот покрив на заборавот, се расеале, силно преплашени од привиди и беа избезумени,

⁴зашто и најскришното место, во кое се затвораа, не ги избавуваше од стравот, но околу нив страшни звуци се огласуваа и во ужас ги доведуваа, а им се јавуваа страшни чудовишта со грозни лица;

⁵никаква огнена сила не моќеше светлина да им даде, ниту светлиот болскот од ѕвездите не можеше да ја осветли таа мрачна ноќ.

⁶Им се јавуваа, така сами од себе, запалени клади полни со ужас и кога виденијата исчезнуваа, од страв избезумени и од она што веќе не го гледаа — го замислуваа многу погрозно.

⁷Паднаа лагите на волшебното знаење, пофалбите со мудрост на подбив се изложија,

⁸зашто оние, што беа ветувале дека од срамната душа ќе ги прогонат ужасите и стравовите, и самите страдаа од смешна стравотност.

⁹Иако никаков страв не ги плашеше, но прогонувани од движењето на отровните змии и шушкањето на страшните влекачи, тие умираа од страв, плашејќи се дури и од воздухот, од кој никаде не може да се избега,

¹⁰зашто безбожништвото е плашливо, со свето сведош Тво се осудува; злото секогаш го зголемува кога почне совеста да го измачува,

¹¹а стравот не е ништо друго, туку лишување од помошта што ја дава здравото размислување.

¹²Колку е помала внатрешната надеж, толку поголема била замислувана непознатата причина, од која произлегува маката.

¹³И тие во таа, навистина неподнослива ноќ, излезена од длабините на страшниот пекол приготвувајќи се да заспијат обичен сон,

¹⁴час бивале измачувани од страшни привиденија, час раслабувани од очајание, зато што ги напаќал ненадеен страв.

¹⁵И така, таму кој каде што се нашол, бил затворан во темница без окови.

¹⁶И земјоделец и пастир или тежок работник далеку во пустината, штом бил настигнат од страшна неволја, ѝ се предавал на таа неизбежна неволја,

¹⁷зашто сите беа врзани со едно јаже на темнината. Ветар ли бучи или меѓу густи гранки милозву; ен глас на птичка се слуша, вода ли тече брзо и бучно или камења паѓаат со голем тресок,

¹⁸дали тоа животни трчаат и скокаат, та не се гледаат, или најсвирепи ѕверови рикаат или се слуша одглас на планински длабини — сето тоа ги престрашуваше и истоштуваше.

¹⁹Зашто цел свет беше осветлен со јасна светлина и без пречки ги извршуваше своите работи;

²⁰само над нив беше распослана тешка ноќ — слика на темнината што понекогаш ќе ги опфати; но тие сами за себе беа товар — потежок од темнината.