Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Мудрост Сирахова 38 Bible Online

Мудрост Сирахова 38 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Мудрост Сирахова 38

¹Лек, болест и жалост. Почитувај лекар со чест поради неговата служба, зашто Господ го создал.

²Лекувањето од Севишниот доаѓа, како дар што се добива од цар.

³Знаењето лекарот го прославува; и меѓу големци ќе биде на чест.

⁴Господ од земјата создал лекарства; човек разумен не ги отфрла.

⁵Нели преку дрвото стана водата слатка, за да се види Неговата сила?

⁶Затоа на луѓето им дал знаење, за да Го прослават во Неговите чудесни дела;

⁷со нив Тој човекот го лекува и болестите негови ги отклонува;

⁸оној што готви лекови, од нив прави смеса; на делата негови нема крај, а преку нив добро станува по лицето на целата земја.

⁹Синко, во болеста твоја не биди немарен; моли Му се на Господа, Тој ќе те излекува.

¹⁰Остави го грешниот живот, крени ги рацете и очисти го срцето од секаков грев.

¹¹Принеси жртва добромирисна и спомен — жртва од првокласно брашно, а врз неа прелив од масло според можностите твои.

¹²А и на лекарот дај му место. И него Господ го создал; од тебе не оддалечувај го, зашто и тој ти е потребен.

¹³Понекогаш и во рацете на лекарите има спас;

¹⁴и тие на Бога Му се молат, за да им помогне на болниот олеснување да му дадат и исцеление за продолжување на животот.

¹⁵Оној, кој греши пред Господа, нека падне во рацете на лекарот!

¹⁶Синко, солзи пролеј над умрен и, како да си во голема несреќа, почни да плачеш; пристојно облечи му го телото и не однесувај се небрежно кон погребението негово.

¹⁷Горчливо плачи и со чувство — ридај; и, според достоинството негово, продолжи да жалиш по него, ден или два, за да ја избегнеш осудата, а потоа утеши се од жалоста.

¹⁸Зашто од тагата настанува смрт; искрено жалење ги истоштува силите.

¹⁹Со злото оди и жалоста; и животот на сиромавиот е тежок за срцето.

²⁰Срцето твое не предавај го на жалоста, и отстранувај ја од себеси, мислејќи на крајот.

²¹И не заборавај! Враќање нема; нему не му користиш, а на себе штета си правиш.

²²Спомни си на мојата пресуда, зашто таа е иста и над тебе: »Вчера мене, а денес — тебе!«

²³Со упокојување на мртвиот, и споменот негов упокој го; утеши се откако ќе излезе душата негова.

²⁴Во слободно време книжна мудрост се добива; кој има слободно време, мудрост придобива.

²⁵Како може мудар да стане оној што со рало работи и со бич се фали, кој волови тера и е зафатен со работа околу нив, а најчесто разговор само со јунци води?

²⁶Срцето му е зафатено со тоа бразди да прави, а грижата негова е: на телињата крма да им даде.

²⁷Така е и со ѕидарите и дрводелците, коишто работат ден и ноќ; така е и со оние што резба прават и постојано се трудат околу измислување на нови шари;

²⁸со сите сили се трудат сликата нивна да личи на она што го прават; и се гричат за да го усовршат своето дело.

²⁹Така е и со ковачот, кој стои покрај наковалната и размислува за своето дело од железо; димот од огнот телото му го истоштува, а тој се бори со горештината од огнот;

³⁰Звукот од чукот ушите негови ги заглушува, а очите му се вперени — на образецот пред него;

³¹со срце се стреми кон крајот на делото, грижата му е да го оформи до совршенство.

³²Тоа и грнчарот го прави: седи кај работата и со нозете тркалото го врти,

³³опфатен со грижа за делото свое, сите негови движења однапред се смислени:

³⁴со раката ссвоја на глината облик ѝ дава, а со нозете ја гмечи — мека да биде;

³⁵со срцето копнее — садови добри да направи, и се грижи да ја очисти печката.

³⁶Сите на рацете свои се надеваат, секој ја усовршува својата работа.

³⁷Без нив град не се изградува, ни жители се населуваат да живеат во него,

³⁸на собир во собранија нив не ги канат, на судски места не седат, не расправаат за судски дела, не бранат и пресуди не донесуваат; ги нема ни меѓу творците на мудри мисли.

³⁹Но тие го одржуваат животот на светот; молитвата им е насочена кон успехот на нивното уметничко дело.