Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Исаија 14 Bible Online

Исаија 14 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Исаија 14

¹Блиско е времето негово, нема да задоцнат дните негови; зашто Господ ќе го помилува Јакова и пак ќе го засака Израилот; ќе ги насели во земјата нивна, ќе се присоединат кон нив туѓинци и ќе се прилепат кон домот Јаковов.

²Ќе ги земат народите и ќе ги одведат на местото нивно; домот Израилев ќе ги присвои на земјата Господова како робови и робинки, ќе ги земе во плен своите пленители и ќе владее над своите угнетувачи.

³Во оној ден, кога Господ те оттргна од скрбта твоја, од стравот и од тешкото ропство, под кое беше заробен,

⁴ти ќе запееш победничка песна против вавилонскиот цар и ќе речеш: како исчезна мачителот и прекина тиранијата!

⁵Господ го скрши жезлото на нечесните, скиптарот на владетелите,

⁶кој јаросно ги поразуваше народите со бескрајни удари, гневно владееше над племињата свои со незадржливо прогонување.

⁷Целата земја здивна, почива, воскликнува од радост;

⁸и кипарисите се радуваат за тебе и кедрите ливански, велејќи: откако заспа ти, никој не доаѓа да нѐ сече.

⁹Пеколот адски се раздвижи заради Тебе, за да Те пречека при Твоето влегување; со Тебе се разбудија сите водачи на земјата; изместувајќи ги сите цареви незнабожечки од престолите нивни.

¹⁰Сите тие ќе ти говорат: и ти стана бессилен како нас! И ти стана сличен на нас.

¹¹Гордоста ти е симната во пеколот, со сиот твој шум; под тебе има гнилеж за постилка, а црви се твојата покривка.

¹²Како падна ти од небото, Денице, сине на зората! Се разби од земјата ти, кој ги угнетуваше народите.

¹³А во срцето свое си велеше: »Ќе се искачам на небото, ќе го издигнам престолот свој погоре од Божјите ѕвезди и ќе седнам на гората во соборот на боговите, на крајот од северот;

¹⁴ќе се искачам до висините на облаците, ќе бидам сличен на Севишниот.«

¹⁵Но ти си соборен во пеколот, во дното на адот.

¹⁶Оние што ќе те видат, ќе се загледадат во тебе, ќе си речат за тебе: тое ли е човекот, што земјата ја разнишуваше и царства потресуваше,

¹⁷вселенеата во пустиња ја претвори и ги разрушуваше градовите нејзини, робовите не ги пушташе по домовите нивни?

¹⁸Сите цареви на народите, сите почиваат со чест, секој во својата гробница;

¹⁹а ти си фрлен надвор од гробот како отпадок, како облека на убиени, на погубени со меч, што ги спуштаат во камени гробници, — како изгазен труп,

²⁰нема да се соединиш со нив во гробот; зашто ти ја разори земјата своја, го уби народот свој: племето на злодејците засекогаш нема да се спомне.

²¹Гответе клање за синовите негови поради беззаконието на таткото нивни, за да не востанат и да не завладеат со земјата и да не ја наполнат вселената со непријатели.

²²»И ќе станам против нив, вели Господ Саваот, и ќе го истребам името на Вавилон и целиот остаток — и син, и внук, вели Господ.

²³И ќе го направам ежово владение и кал, ќе го изметам со истребувачка метла, вели Господ Саваот.«

²⁴Со клетва вели Господ Саваот: »Како што намислив, така и ќе биде; како што решив, така и ќе стане,

²⁵за да го погубам Асура во Мојата земја и да го изгонам од Моите гори; ќе падне од нив јаремот негов, и товарот ќе се симне од рамењата нивни.«

²⁶Такво е решението, определено за целата земја, и еве ја раката, протегната врз сите народи;

²⁷зашто Господ Саваот решил, и кој може да го измени тоа? Раката Негова е протегната, — и кој ќе ја врати?

²⁸Во годината, кога умре царот Ахаз, имаше вакво пророчко слово:

²⁹»Немој да се радуваш, земјо Филистејска, дека е скршен жезалот, кој те поразуваше, зашто од змискиот корен ќе излезе отровница и плодот нејзин ќе биде змеј што лета.

³⁰Тогаш најбедните ќе бидат нахранети, немоќните ќе си почиваат во безопасност; а твојот корен со глад ќе го уморам, и тоа ќе го убие твојот остаток.

³¹Ридајте, порти, викај граде, на глас! Ќе се раздробиш ти, цела земјо Филистејска; зашто од север иде дим, нема изморен во нивните војски.

³²А што ќе соопштат известувачите народни? — Тоа дека Господ го утврдил Сион, и дека во него ќе најдат засолниште сиромасите од народот Негов.«