Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Исаија 37 Bible Online

Исаија 37 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Исаија 37

¹Штом го чу тоа царот Езекија, ја раскина својата облека и се покри со вреќиште, па отиде во домот Господов;

²ги повика началникот на дворецот Елијакима, и писарот Севна, и старешините на свештениците, покриени со вреќишта при пророкот Исаија, син Амосов.

³И тие му рекоа: »Вака вели Езекија: овој ден е ден на жалоста, казна и срам, зашто новороденчињата дојдеа до отворот на мајчината утроба, но сила нема за раѓање.

⁴Можеби, Господ, твојот Бог, ќе ги чуе зборовите на Рапсака, кого асирскиот цар, негов господар, го прати да Го навредува живиот Бог и да се подбива со зборовите, кои ги чу Господ, твојот Бог; за тоа принеси молитва за другите, што се уште живи.«

⁵И отидоа слугите на царот Езекија при Исаија.

⁶И им рече Исаија: »Вака кажете му на вашиот господар: вака вели Господ: не плаши со од зборовите што ги чу, со кои Ме навредуваат слугите на асирскиот цар.

⁷Ете, Јас ќе испратам во него дух, и тој ќе чуе вест и ќе се врати во земјата своја, и Јас ќе го поразам со меч во неговата земја.«

⁸Тогаш Рапсак се врати и најде дека асирскиот цар војува против Ливна; зашто беше чул, оти господарот негов се повлекол од Лахис.

⁹И тој чу за Тирхака, царот етиопски; нему му беа рекли: ете, тој излезе да војува со тебе. Кога го чу тоа, тој испрати гласници, при Езекија, велејќи:

¹⁰»Вака кажете му на Езекија, царот Јудејски: нека не те мами твојот Бог, на Кого се надеваш, велејќи: Ерусалим нема да биде предаден во рацете на царот асирски.

¹¹Ете, ти си чул што направија асирските цареви со сите земји, ставајќи врз нив клетва; та ти ли ќе се избавиш?

¹²Боговите на народите, кои татковците мои ги разорија, ги спасија ли, го спасија ли Гозан и Харан, Рецеф и синовите не Еден, што се во Таласар?

¹³Каде е царот ематски, и царот арпадски, и царот на градот Сефарваим, Ена и Ива?«

¹⁴И го зеде Езекија писмото од рацете на пратениците и го прочита, па отиде Езекија во домот Господов и го отвори пред лицето Господово;

¹⁵се помоли Езекија пред лицето на Господ и рече:

¹⁶»Господе Саваоте, Боже Израилев, Кој седиш на херувими! Ти единствен си Бог на сите земни царства: Ти си ги создал небото и земјата.

¹⁷Приклони го, Господи, увото Свое и чуј; отвори ги, Господи, очите Свои и погледај, чуј ги зборовите на Сенахерима, кој испрати да хулат на Тебе, живиот Бог.

¹⁸Навистина, Господи, асирските цареви ги опустошија сите краишта и земјите нивни.

¹⁹Тие ги изнафрлаа во оган боговите ниви; но тоа не беа богови, туку изработки од човечки раце, дрво и камен, затоа и ги уништија.

²⁰И сега, Господи, Боже наш, спаси нѐ од раката негова: тогаш ќе дознаат сите земни царства, дека Ти, Господи, си единствен Бог.«

²¹И испрати Исаија, синот Амосов, до Езекија да кажат: вака вели Господ, Бог Израилев: »За она што ти Ми се молеше против Сенахерима, царот асирски, —

²²еве го словото што Господ го изрече за него: ќе те презре, ќе ти се потсмее девицата, ќерката Сионова, ќе ја заниша главата по тебе ќерката ерусалимска.

²³Кога ти прекоруваше и навредуваше? Против кого го подигна гласот и ги крена толку високо очите свои? Против Светецот Израилев.

²⁴Преку слугите свои ти го прекоруваше Господа, велејќи: ‚Со множеството мои коли се искачив на врвот од планините, врз ребрата на Ливан, ги исеков високите негови кедри, убавите негови кипариси, и стигнав до самиот врв негов, и до горичката негова;

²⁵и ископав и пиев вода; и со стапките на нозете свои ќе ги исушам сите реки египетски.‘

²⁶Зар не си чул, дека Јас одамна го направив тоа, во стари дни го преднацртав, а сега го исполнив со тоа, дека ти го опустошуваш силните градови, претворајќи ги во купишта урнатини?

²⁷Жителите нивни изнемоштеа; треперат и остануваат во срам; станале како трева по полето и нежно тревно растение, како тревки по покривите и препламнато жито пред да биде искласано.

²⁸Ќе седнеш ли, ќе излезеш ли, или ќе влезеш — Јас знам сѐ, ја знам и дрскоста твоја против Мене.

²⁹За твојата дрскост против Мене и за тоа, дека твојата надуеност дојде до ушите Мои, ќе ја ставам алката Своја во ноздрите твои и уздата Своја — во устата твоја; ќе те вратам назад по истиот пат, по кој си дошол.

³⁰И, ете, ти, Езекија, доказ: јадете го оваа година израснатото од паднатото зрно, а во другата година — самоизраснатото; на третата, пак, година сејте и жнејте, садете лозја и јадете ги плодовите нивни.

³¹Зашто преживеаните во домот Јудин, тие што ќе останат, пак ќе пуштат корен долу и ќе дадат плод горе,

³²оти од Ерусалим ќе произлезе остатокот, и од градот Сион — спасението. Тоа ќе го изврши ревноста на Господа Саваот.«

³³Поради тоа вака вели Господ за асирскиот цар: »нема да влезе тој во овој град, ниту ќе фрли таму стрела, и нема да се доближи до него со штит, ниту ќе ископа опкоп околу него;

³⁴по кој пат дошол, по истиот и ќе се врати, но во тој град нема да влезе, вели Господ.

³⁵Јас ќе го бранам овој град, за да го спасам поради Себе и заради Мојот слуга Давида.«

³⁶Тогаш излезе ангел Господов и погуби во асирскиот логор сто и осумдесет и пет илјади души. Утредента станаа, и, ете, насекаде имаше само мртви тела.

³⁷И отстапи Сенахирим, царот асирски, та си отиде, се врати и живееше во Ниневија.

³⁸И кога се клањаше во домот на својот бог Нимрох, синовите негови Адрамелех и Сарасар го убија со меч, а самите избегаа во Араратската земја. И место него стана цар синот негов Асардан.