Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јеремија 2 Bible Online

Јеремија 2 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јеремија 2

¹И пак би словото Господово до мене:

²»Оди и извикај во ушите на Ерусалим — вака вели Господ: ‚се сеќавам на милоста во младоста твоја, на твојата љубов, кога како невеста, тргна по Мене во пустињата, во незасеана земја.‘

³Израилот му беше на Господа светиња, првина од плодовите Негови: сите, што јадеа од нив, биваа осудувани, ги стигнуваше зло,« вели Господ.

⁴Чујте го словото Господово, доме Јаковов и сите родови на домот Израилев!

⁵Вака вели Господ: »каква неправда најдоа во Мене татковците ваши, та се оддалечија од Мене, ја прифатија суетата и станаа суетни;

⁶и не рекоа: ‚каде е Господ, Кој нѐ изведе од Египетската земја, нѐ водеше по пустињата, по земја пуста и ненаселена, по земја сува, по земја на смртна сенка, по која никој не одел и во која никој не живеел?‘

⁷А кога ве воведов во земја плодородна, за да се храните од плодовите нејзини и од добрата нејзини; а вие влеговте и ја осквернивте земјата Моја, и сопственоста Моја ја направивте гадотија.

⁸Свештениците не рекоа: ‚каде е Господ?‘ И учителите на законот не Ме познаа, и пастирите се одметнаа од Мене, и пророците пророкуваа во името на Ваала и одеа по оние, кои не помагаат.

⁹Затоа Јас уште ќе се судам со вас, вели Господ, и со синовите на вашите синови ќе се судам.

¹⁰Затоа отидете на Хистимските острови и разгледајте, и испратете во Кидар и испитајте сесрдно и видете: станувало ли таму нешто слично на тоа?

¹¹Ги променил ли некој народ боговите свои, иако тие не се богови? А Мојот народ ја менуваше славата своја за она што не помага.

¹²Чудете се на тоа, небеса, треперете и грозете се, вели Господ.

¹³Зашто две зла изврши Мојот народ: Мене, изворот на жива вода, Ме оставија и си ископаа извори издупчени, кои не можат да држат вода.

¹⁴Зар Израилот е слуга? Или е слуга домородец? Зошто така стана плен?

¹⁵Зарикаа против него млади лавови, нададоа викотници и ја направија земјата негова пустелија; градовите негови му се изгорени, никој не живее во нив.

¹⁶И синовите на Мемфис и Тафна те познаа и ти го избрикоа темето.

¹⁷не ли си го направи тоа сам, оставајќи Ме Мене, твојот Господ Бог во она време, кога Он те водеше по патот?

¹⁸И сега, што бараш во Египет да пиеш вода од Нил? И зошто да одиш во Асирија за да пиеш вода од реките нејзини?

¹⁹Ќе те казни тебе остапувањето твое, и злобата твоја ќе те обезличи: и така познај и размисли, колку лошо и горчливо е тоа, што Ме остави, вели твојот Господ Бог, и не бев спомнуван од тебе, вели Господ, Бог Саваот.

²⁰Зашто одамна си го скршил јаремот свој, ги раскина твоите вериги, па велеше: — Нема Тебе да Ти служам; но ќе појдам на секој висок рид и под секое лиснато дрво ќе им служам на идоли.

²¹Јас те посадив како благородна лоза — најчисто семе; а како се претвори ти во Мене во див ластар од туѓа лоза?

²²Затоа, макар и да се измиеше со сапун и да употребуваш многу пепелница, — твоите беззаконија ќе се покажат пред Мене, вели Господ Бог.

²³Како можеш да кажеш: ‚Јас не се осквернив, и не одев по Ваала?‘ Загледај се во патиштата твои во долината, и увиди што правеше ти, бујна камило, која потскокнува (поттрчнува) наваму натаму?

²⁴Кој може да додржи навикната на пустиња дива ослица, која со страст во душата своја вдишува воздух? Сите, што ја бараат, нема да се уморат: во месецот нејзин ќе ја најдат.

²⁵Не им дозволувај на нозете свои да се боси, и грлото твое — да се мачи од жед. Но ти рече: ‚Ништо од тоа, зашто ги сакам туѓите и по нив ќе одам.‘

²⁶Како што крадец, кога ќе го фатат, се посрамува, — така ќе се посрами Израилевиот дом: царевите нивни, кнезовите нивни, свештениците нивни и пророците нивни, —

²⁷велејќи му на дрвото: ‚ти си мој татко‘, и на каменот: ‚ти ме роди‘; зашто тие свртеа кон Мене грб, а не лице; а за време на своето озлобување ќе речат: ‚стани и спаси нѐ!‘

²⁸Каде се, пак, твоите богови, што ти си ги направил? Нека станат тие, ако можат — да те спасат за време на твојата неволја; зашто, колку градови имаш, о, Јудо, толку и богови имаш!

²⁹Зошто да се оправдуваш со Мене? Сите вие постапувате нечесно и грешите против Мене,« вели Господ.

³⁰Напразно го поразував децата ваши: тие не се вразумија; вашиот меч како истребувачки лав ги јадеше пророците ваши и вие не се уплашивте.

³¹О роде, чујте го словото Господово: »Бев ли Јас пустиња за Израилот, бев ли земја неплодна? А зошто Мојот народ вели: ‚ние сами сме си господари, нема повеќе да дојдеме при Тебе?‘

³²Го заборава ли девицата украсот свој, и невестата — накитот свој? а Мојот народ Ме заборави — има веќе безброј дни.

³³Како лукаво ги насочуваш ти патиштата свои, за да придобиеш љубов, и поради тоа дури и кон престапи ги нагодуваше патиштата твои.

³⁴Дури по твоите поли има крв од бедните, невини луѓе; нив не ги затеков во ров, туку при секоја дубрава.

³⁵Велиш: ‚бидејќи сум невина, навистина гневот Негов ќе се одврати од мене.‘ — Ете, Јас ќе се судам со тебе, затоа што велиш: ‚не згрешив.‘

³⁶Зошто толку многу скиташ, менувајќи го патот свој? Ти исто така ќе бидеш посрамена и од Египет, како што беше посрамена од Асирија;

³⁷и од него ќе излезеш со рацете на глава, зашто Господ ги отфрла твоите надежи, и нема да имаш со нив успех.«