Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јеремија 20 Bible Online

Јеремија 20 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јеремија 20

¹Кога Пасхор, синот Емеров, свештеник и надзорник во домот Господен, чу дека Јеремија ги изговорил тие пророчки зборови,

²тој го удри пророкот Јеремија и го затвори во затворот, што беше до горните порти Венијаминови при домот Господен.

³Но утредента Пасхор, го ослободи Јеремија од затворот и Јеремиј му рече: Господ те нарече не Пасхот, туку Магор Мисавив.

⁴Оти вака рече Господ: еве, ќе те направам ужас за тебе самиот и за сите твои пријатели, и ќе паднат во бој од непријателите свои и очите твои ќе го видат тоа. И сиот Јуда ќе го предадам во рацете на вавилонскиот цар, кој ќе го одведе во Вавилон и ќе го убие со меч.

⁵И ќе го прададам сето богатство на тој град, сиот имот негов и сите негови драгоцености; и сите ризници на царевите јудејски ќе ги дадам на неговите напријатели, што ќе ги разграбаат, ќе ги земаат и ќе ги однесат во Вавилон.

⁶И ти Пасхоре, и сите, што живеат во твојата куќа, ќе отидете во ропство; ќе отидеш во Вавилон, таму ќе умреш и таму ќе бидеш погребан, ти и сите твои пријатели, на кои ти лажно им пророкуваше.

⁷Господи, ти ме вовлекуваше, и јас сум вовлечен; Ти си посилен од мене и ме победи, а јас секој ден станувам за потсмев, секој се шегува со мене.

⁸Затоа, што ќе почнам да зборувам, зборувам за насилство, зборувам за разорување, бидејќи словото Господово стана за мене поруга и секојдневен потсмев.

⁹Па се сетив: нема веќе да спомнувам за Него, ниту ќе зборувам во Негово име; но во срцето како да имам распален оган, затворен во коските мои, и се измачував да го здржам — но не можев.

¹⁰Бидејќи слушав шепотење од мнозина, закана — од секаде: кажете, велеа тие, и ние ќе го обвиниме. Сите, што живееја со мене во мир, сега ме демнат, нема ли некаде да погрешам: »можеби, велат, тој ќе се улови, и ние ќе го победиме и ќе му се одмаздиме.«

¹¹Но со мене е Господ како страшен јунак; затоа моите гонители ќе се сопнат и нема да ме победат; многу, многу ќе се засрамат, оти постапуваат неразумно; срамот ќе биде вечен, нема никогаш да биде заборавен.

¹²Господи на силите, Ти го испитуваш праведникот и ја гледаш утробата и срцето негово. Дозволи да ја видам одмаздата Твоја над нив, зашто Тебе Ти го доверив делото свое.

¹³Пејте Му на Господа, фалете Го Господа, зашто Он ја спасува душата на бедниот од рацете на злодејците.

¹⁴Проклет да е денот, во кој се родив; денот, во кој ме роди мојата мајка, нека не е благословен!

¹⁵Проклет да е човекот кој ја пренесе веста до татака ми и му рече: »ти се роди син« и со тоа многу го зарадува.

¹⁶И со тој човек да стане она, што стана со градовите, кои Господ ги разруши и не ги пожали; нека слуша тој пискот наутро и напладне — плач,

¹⁷затоа што не ме уби уште во утробата, така што мајка ми да станеше мој гроб и утробата нејзина да останеше вечно бремена.

¹⁸Зошто излегов од утробата, за да гледам маки и таги и денови мои да минуваат во срам?