Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јеремија 38 Bible Online

Јеремија 38 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јеремија 38

¹Сафатиј, синот Матанов, Годолиј, синот Пасхоров, Јухал, синот Селемиин, и Пасхор, синот Малхиев ги чуја зборовите, што ги кажа Јеремија пред народот, откако рече:

²»Вака вели Господ — оној, што ќе остане во овој град, ќе умре од меч, од глад и од помор; а оној, што ќе појде при Халдејците, ќе биде жив, и неговата душа ќе му биде заменета место грабеж, и тој ќе остане жив.

³Така вели Господ — овој град бездруго ќе биде предаден во рацете на војската од вавилонскиот цар, и тој ќе го преземе.«

⁴Тогаш кнезовите му рекова на царот: »Овој човек нека биде предаден на смрт, оти влијае да ослабат рацете на војниците, што ќе останат во овој град, рацете на сиот народ, откако им ги кажа тие зборови; бидејќи овој човек не му пожелува добро на овој народ, туку зло.«

⁵И рече цаот Седекиј: »Ете, тој е во ваши раце, бидејќи царот не може ништо да направи против вас.«

⁶Тогаш го фатија Јеремија и го фрлија во јамата на Мелхија, синот царев, кој беше во стражарницата, и го пуштија Јеремија со јаже; во јамата немаше вода, туку само тиња, и Јеремија падна во тињата.

⁷И чу Авдемелех Етиопјанинот, еден од дворјаните, што се наоѓаше во царскиот дом, дека Јеремија го фрлиле во јамата, а царот тогаш седеше пред портите Венијаминови.

⁸Па излезе Авдемелех од царскиот дом и му рече на царот:

⁹»Господаре мој, царе, лошо ти направија оние луѓе што така постапија со пророкот Јеремија, кого го фрлија во јамата; тој ќе умре таму од глад, оти во градот веќе нема леб.«

¹⁰Царот му заповеда на Авдемелеха Етиопјанинот и рече: »Земи со себеси одовде триесетина луѓе и извлечи го пророкот Јеремија од јамата, додека уште не умрел!«

¹¹Авдемелех зеде со себе луѓе и влезе во царскиот дом, во подземјето, и зеде оттаму износени алишта, стари крпи, па ги спушти со јаже во јамата при Јеремија.

¹²И му рече Авдемелех Етиопјанинот на Јеремија: »Стави ги тие ветви алишта и крпите под мишките на рацете свои, под јажето.« И Јеремија направи така.

¹³Па го повлекоа Јеремија со јажето и го извлекоа од јамата. И остана Јеремиј во стражарницата.

¹⁴Тогаш царот Седекиј прати, па го повика при себе Јеремија, при третиот влез за во домот Господен; и му рече на Јеремија — »Ќе те прашам нешто, но не сокривај ништо од мене.«

¹⁵И му рече Јеремија на Седекија: »Ако ти откријам, нема ли да ме предадеш на смрт, а ако те посоветувам, ти нема да ме послушаш.«

¹⁶И му се заколна тајно царот Седекиј на Јеремија, велејќи: »Жив Господ, Кој ни ја создаде душата, нема да те предадам на смрт и нема да те предадам во рацете на оние луѓе, што ја сакаат душата твоја.«

¹⁷Тогаш Јеремиј му рече на Седекија: »Вака вели Господ, Бог Саваот, Бог Израилев — ако отидеш при кнезовите на вавилонскиот цар, душата ќе ти остане жива, и овој град нема да биде изгорен со оган, и ти ќе бидеш жив, а и домот твој;

¹⁸ако, пак, не појдеш при кнезовите на вавилонскиот цар, овој град ќе биде предаден во рацете на Халдејците, и тие со оган ќе го изгорат, а ти нема да побегнеш од рацете нивни.«

¹⁹И му рече царот Седекија на Јеремија: »Се плашам од Јудејците, кои појдоа при Халдејците, за да не ме предадат Халдејците во рацете нивни, па тие да се исмеат со мене.«

²⁰И му рече Јеремија: »Нема да те предадат; послушај го гласот Господов за ова, што ти го кажувам, па ќе ти биде добро, и жива ќе остане душата твоја.

²¹Ако, пак, не сакаш да појдеш еве го словото, што ми го откри Господ:

²²ете, сите жени, што ќе останат во домот на јудејскиот цар, ќе бидат одведени при кнезовите на вавилонскиот цар, и ќе речат: ‚тебе те излагаа и те победија твоите пријатели; нозете твои потонаа во тиња, а тие побегнаа од тебе,

²³и сите твои жени и децата твои ќе ги одведат при Халдејците, и ти не ќе можеш да избегаш од рацете нивни; ти ќе бидеш грабнат од раката на вавилонскиот цар и ќе направиш овој град да биде изгорен со оган.‘«

²⁴И му рече Седекија на Јеремија: »Никој да не ги знае овие зборови, и тогаш ти нема да умреш;

²⁵ако, пак, чујат кнезовите дека сум зборувал со тебе, и дојдат при тебе и ти речат — кажи ни, што му зборуваше на царот, не криј од нас, и ние нема да те убиеме, а и она, што ти рече царот,

²⁶тогаш кажи им: јас му ја изнесов пред лицето на царот мојата молба, за да не ме враќа во домот на Јонатана, па да не умрам таму.«

²⁷И дојдоа сите кнезови при Јеремија и го прашаа, а тој им одговори точно онака, како што му беше заповедал царот да каже, и тие молчешкум го оставија, бидејќи не го разбраа она што му беше речено на царот.

²⁸И остана Јеремија во стражарницата до денот, во кој Ерусалим беше преземен. И Ерусалим го презедоа.