Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јеремија 4 Bible Online

Јеремија 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јеремија 4

¹Ако сакаш да се обрнеш, Израиле, вели Господ, обрни се кон Мене; и ако ги отклониш гадотиите од пред Моето лице, ти нема да скиташ,

²и ќе се колнеш: вистински верно и праведно: жив е Господ. И народите од Него ќе се благословуваат и со Него ќе се фалат.

³Зашто вака им вели Господ на мажите од Јудеја и од Ерусалим: изорајте си нови ниви и не сејте меѓу трње.

⁴Обрежете се заради Господа и симнете го крајчето од срцето свое, мажи Јудини и ерусалимски жители, за да не се јави Мојот гнев како оган и да не пламне неизгасливо поради вашите лоши наклоности.

⁵Објавете во Јудеја, и разгласете во Ерусалим, говорете и трубете со труба по земјата; викајте силно и велете: »соберете се, и да влеземе во утврдените градови.«

⁶Кренете го знамето кон Сион — бегајте, не се запирајте, зашто Јас ќе донесам од север зло и голема погибел.

⁷Излегува лав од својот честар, тргнува истребителот на народите: тој излегува од местото свое, за да ја направи земјата твоја пустиња, градовите твои ќе бидат сосипани, ќе останат без жители.

⁸Затоа опашете се со вреќиште, плачете и ридајте, зашто јароста на Господовиот гнев нема да се одврати од нас.

⁹И во тој ден, вели Господ, ќе замре срцето на царот и срцето на кнезовите, ќе се ужаснат свештениците и ќе се вчудовидат пророците.

¹⁰И реков: о, Господи Боже, зар Ти само го лажеше овој народ и Ерусалим кога велеше: »мир ќе има кај вас«; а, меѓутоа, меч допре до душата?

¹¹Во тоа време ќе му биде речено на тој народ и на Еурсалим: топол ветар дува од пустињските височини врз патот на ќерката на Мојот народ, не за да вее, ниту да очистува.

¹²И оттаму ќе дојде кон Мене ветар посилен од овој, и Јас ќе искажам суд над нив.

¹³Ете, се крева тој како облак, и колите му се како виор, коњите му се побрзи од орли; тешко нив! зашто ќе бидат сосипани.

¹⁴Измиј го злото од срцето свое, Ерусалиме, за да се спасиш: до кога ќе стојат во тебе злосторнички мисли?

¹⁵Зашто веќе се разнесува глас од Дан, и погибелна вест — од Ерфемовата гора:

¹⁶јавете им на народите, известете го Ерусалим, дека идат од далечна земја опсадувачи и со викања ги исполнуваат градовите на Јудеја.

¹⁷Како чувари на нивите го оградуваат од сите страни, зашто тој се крена против Мене, вели Господ.

¹⁸Тоа ти го направија твоите патишта и делата твои; од твојата нечесност ти е толку горчливо, што допира до срцето твое.

¹⁹Утробо моја! Утробо моја! нажален сум до дното на срцето свое, се бранува во мене срцето мое, не можам да молчам; зашто ти слушаш, душо моја, звук од труба, боен повик.

²⁰Зло по зло, целата земја се опустошува, ненадејно беа соборени шаторите мои, за миг — сениците мои.

²¹Долго време ли ќе гледаме знаме, ќе слушаме трубен звук?

²²Тоа произлегува оттаму, што водачите на Мојот глупав народ не Ме познаваат: тие се безумни синови, и нема во нив расудување: тие се мудри за зло, но не умеат да вршат добро.

²³Ја гледам земајта — и ете, таа е разорана и пуста, — небесата, и нема на нив светлина.

²⁴Ги гледам горите — и ете, тие треперат, и сите ридови се нишаат.

²⁵Гледам — и ете, нема човек, и сите небески птици одлетале.

²⁶Гледам — и ете, Кармил е пустиња, и сите негови градови се сосипани од лицето Господово, од јароста на гневот Негов.

²⁷Зашто вака рече Господ: — целата земја ќе биде опустошена, но целосно истребување нема да извршам.

²⁸Ќе заплаче земјата поради тоа, и небесата ќе се затемнат, зашто Јас реков, Јас решив, и нема да се покајам за тоа, ниту ќе отстапам од него.

²⁹Од викот на коњаници и на стрелци ќе се разбегаат сите градови: тие ќе отидат во густи шуми и ќе се искачат на карпи; сите градови ќе бидат напуштени, и во нив нема никој да живее.

³⁰А ти, опустошена, што ќе правиш? Макар и да се облекуваш во пурпур, и да се украсуваш со златни накити, да си ги украсуваш со боја очите свои — залудо ќе се украсуваш: те презираат наложниците — ти ја бараат душата твоја.

³¹Зашто Јас слушам глас како на жена, кога раѓа, стенкање како на онаа, која раѓа за првпат, глас на ќерката Сионска; таа стенка, протегајќи ги рацете: »о, тешко мене, душата моја исчезнува пред убијците.«