Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Ппророк Језекиил 20 Bible Online

Ппророк Језекиил 20 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Ппророк Језекиил 20

¹Во седмата година, петтиот месец, десеттиот ден од месецот, дојдоа некои Израилеви старешини да Го прашаат Господа и седнаа пред мене.

²И би слово Господово до мене:

³»Сине човечки, зборувај со старешините Израилеви и кажи им — вака вели Господ Бог: сте дошле да Ме прашате? Жив да сум Јас — нема да ви дадам одговор, вели Господ Бог.«

⁴Сакаш ли да се судиш со нив, сакаш ли да се судиш, сине човечки? Кажи им ги гадотиите на нивните татковци;

⁵и кажи им — вака вели Господ Бог: »во оној ден кога го избрав Израилот и кога ја подигнав раката Своја, се заколнав во племето на домот од Јакова, и им се открив во земјата Египетска, и кога ја подигнав раката им реков: ‚Јас сум Господ, вашиот Бог‘.

⁶Во оној ден, кога ја подигнав раката Своја, Јас им се заколнав дека ќе ги изведам од земјата Египетска во земја, која Јас ја избрав за нив, и во која тече мед и млеко, украс на сите земји.«

⁷И кажи им: Отфрлете ги сите гадотии од вашите очи и не се осквернувајте со египетските идоли — Јас сум Господ, вашиот Бог.

⁸Но тие се возмутија против Мене и не сакаа да Ме слушаат; никој не се откажа од гадотиите на очите свои и не ги остави египетските идоли. А Јас реков: ќе го излијам врз нив гневот Свој, ќе ја исцрпам врз нив јароста Своја среде Египетската земја.

⁹Но Јас постапив така заради името Мое, па тоа да не се хули пред народите, меѓу кои тие се наоѓаат и пред чии очи Јас им се открив, за да ги изведам од Египетската земја.

¹⁰И Јас ги изведов од земјата Египетска и ги доведов во пустињата,

¹¹им ги дадов Моите заповеди и им ги објавив Моите наредби, преку кои човекот, откако ќе ги изврши, ќе биде жив;

¹²им ги дадов исто така и Моите саботи, за да бидат знак меѓу Мене и нив, па да знаат, дека Јас сум Господ што ги осветува.

¹³Но домот Израилев се побуни против Мене во пустињата: не постапија според Моите заповеди и ги отфрлија Моите наредби, преку кои човекот, ако ги исполнува, би можел да биде жив, и Моите саботи ги нарушија — и Јас реков — ќе ја излијам врз нив Својата јарост во пустињата, за да ги истребам.

¹⁴Но Јас постапив заради Моето име, та да не се хули тоа пред народите, пред чии очи ги изведов.

¹⁵Дури и кога ја подигнав раката против нив во пустињата, се заколнав, дека нема да ги воведам во земјата, која бев им ја определил — во која тече мед и млеко, украс на сите земји,

¹⁶заради тоа што ги отфрлија Моите наредби, не постапија по Моите заповеди и ги нарушуваа Моите саботи; оти нивното срце чезнееше повеќе кон идолите нивни.

¹⁷Но Моето око се смили и не ги погуби; и Јас не ги истребив во пустиња.

¹⁸Им зборував на синовите нивни во пустињата: »Не одете по правилата на татковците ваши, не пазете ги уредбите нивни и не осквернувајте се со идолите нивни.

¹⁹Јас сум Господ, вашиот Бог: постапувајте според Моите заповеди, пазете ги уредбите Мои и исполнувајте ги.

²⁰Празнувајте ги Моите саботи за да бидат знак меѓу Мене и вас, па да знаете, дека Јас сум Господ, вашиот Бог.«

²¹Но и синовите се побунија против Мене — не постапуваат по Моите заповеди и уредбите Мои не ги пазат, не го исполнуваат она преку кое човекот, откако ќе го исполнува, ќе биде жив; ги нарушуваат Моите саботи — и Јас реков: ќе го излијам врз нив Својот гнев, ќе ја исцрпам над нив Мојата јарост во пустињата;

²²но јас ја отклонив раката Своја и заради името Мое постапив инаку, за да не се хули тоа пред народите, пред чии очи ги изведов.

²³Исто така, кога ја подигнав раката Своја во пустињата, се заколнав дека ќе ги расфрлам меѓу народите и развеам по земјите,

²⁴бидејќи тие Моите наредби не ги извршуваа, заповедите Мои ги отфрлија и ги нарушуваа Моите саботи, а очите нивни се свртуваа кон идолите на нивните татковци.

²⁵Им дозволив закони и наредби што не се добри, од кои тие не можеа да бидат живи,

²⁶им допуштив и да се осквернуваат со своите жртвени приноси, кога почнаа да префрлуваат преку оган секој прв плод од утробата, за да ги разорам, па да знаат, дека Јас сум Господ.

²⁷Затоа зборувај му на домот Израилев, сине човечки, и кажи му — вака вели Господ Бог: »еве со што уште Ме хулеа вашите татковци, кога вероломно постапуваа против Мене:

²⁸Јас ги одведов во земјата, која со клетва им ја ветив дека ќе им ја дадам, откако ја подигнав раката Своја, а тие, штом здогледаа по некој висок рид и некое разгрането дрво, почнаа таму да ги колат своите жртви и ги ставаа таму своите приноси за мене со навреда и своите благопријатни кадива, извршувајќи ги таму и своите преливи.

²⁹А Јас им реков — каква е таа височинка, каде што одите? Затоа таа и до ден денс се вика Бама.«

³⁰Ете затоа, кажи му на домот Израилев — вака вели Господ Бог: Зар не се осквернувате по примерот на вашите татковци и зар не блудстувате со нивните гадотии?

³¹Принесувајќи ги даровите свои и префрлувајќи ги синовите свои преку оган, вие се осквернувате со сите ваши идоли до овој ден — па сакате да Ме прашате ли, доме Израилев? Жив да сум Јас, вели Господ Бог, нема да ви одговорам.

³²И она, што ви паѓа на ум, никако нема да се изврши. Вие велите: »ќе му служиме на дрвото и на каменот како незнабошците, како племињата од други земји.«

³³Жив да сум Јас, вели Господ Бог; со силна рака и протегната мишка, изливајќи јарост, ќе господарам над вас.

³⁴И ќе ве изведам Јас од кај народите и од земјите, по кои сте распрастани, и ќе ве соберам со силна рака и со протегната мишка, изливајќи јарост.

³⁵И ќе ве доведам во пустињата на народите и таму ќе се судам со вас лице во лице.

³⁶Како што се судев со татковците ваши во пустињата на Египетската земја, така ќе се судам и со вас, вели Господ Бог.

³⁷И ќе ве преведам под стап и ќе ве ставам во оковите на заветот.

³⁸И ќе ги одделам од вас отстапниците и непокорните. Ќе ги изведам од земјата, каде што живеат, но во земјата Израилева тие нема да влезат, — и ќе познаете, дека Јас сум Господ.

³⁹А вие, доме Израилев, така вели Господ Бог — секој од вас оди при идолите свои и им служи, не слушајќи Ме Мене, но не осквернувајте го повеќе светото име Мои, со вашите дарови и со вашите идоли,

⁴⁰зашто на Мојата Света Гора, на високата планина Израилева — вели Господ Бог — таму ќе Ми служи сиот Израилев дом, целиот, колку што го има на земјата; таму ќе ги примам со благоволение и таму ќе ги побарам приносите ваши и првините ваши со сите ваши светињи.

⁴¹Ќе ве примам како благопријатно кадиво, кога ќе ве изведам од народите и ќе ве соберам од земјите, по кои сте распрснати и ќе се светам во вас пред очите на народите.

⁴²Па ќе познаете, дека Јас сум Господ, кога ќе ве воведам во земјата Израилева — во земја, за која се заколнав на татковците ваши, откако ја подигнав раката Своја.

⁴³И ќе се сетите таму за вашите патишта и за сите ваши дела, со кои се осквернувавте, па ќе се гадите од самите себе, за сите ваши злодела, што сте ги вршеле.

⁴⁴И ќе познаете дека Јас сум Господ, кога ќе почнам да постапувам со вас заради името Свое, не според вашите лоши патишта и вашите развратни дела, доме Израилев, вели Господ Бог.

⁴⁵И би слово Господово до мене:

⁴⁶»Сине човечки, сврти го лицето свое на патот кон југ и кажи збор против пладнето и искажи пророштво врз гората во полето јужно.

⁴⁷И кажи ѝ на јужната гора: чуј го словото Господово — така вели Господ Бог: Еве Јас ќе запалам во тебе оган и тој ќе го проголта секое зелено дрво и секое суво дрво во тебе; и нема да угасне разбаботениот пламен, и тој ќе изгори сѐ од југ до север.«

⁴⁸И секое тело ќе види, дека Јас, Господ Бог, го запалив и тој нема да угасне.

⁴⁹А Јас реков: »О, Господи Боже, тие велат за мене: — не зборува ли приказни?«