Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Даниил 4 Bible Online

Даниил 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Даниил 4

¹»Јас, Навуходоносор, бев спокоен во својот дом и напредував во сѐ.

²Но видов сон што ме уплаши, и размислувањата врз леглото мое и виденијата на главата моја ме смутија.

³Па дадов заповед да ги доведат при мене сите мудреци вивилонски за да ми кажат што означува сонот.

⁴Тогаш дојдоа јасновдците, маѓепсниците, Халдејците и гледачите и јас им го кажав сонот, но тие не можеа да ми објаснат што значи.

⁵Последен влезе при мене Даниил, чие име беше Валтазар — според името на мојот бог, и во кого е духот на Бога светецот; нему му го кажав сонот.

⁶Валтазаре, глава на мудреците, знам дека е во тебе духот на Бога светецот и дека никаква тајна тебе не ти престставува; објасни ми го видението на мојот сон што го видов и што значи.

⁷А виденијата на мојата глава врз леглото мое беа вакви: видов, ете, во средината на земјата дрво многу високо.

⁸Големо беше тоа дрво и цврсто, а височината негова достигаше до небото, и се гледаше од сите краишта на целата земја.

⁹Лисјата негови — многу убави, и плодовите на него — многубројни, и храна на него имаше — за сите; под него наоѓаа сенка ѕворовите полски, а по гранките негови си правеа гнезда птиците небески и од него се хранеше секое суштество.

¹⁰И видов виденија на главата моја врз леглото мое, а тоа, од небесата слезе Будниот и Светиот.

¹¹Откако извика високо, Он рече: ‚Исечете го тоа дрво, искастрете ги гранките негови, истресете ги лисјата од него и расфрлете ги плодовите негови; нека избегаат ѕверовите од под него и птиците од под гранките негови;

¹²но коренот оставете го во земјата, и во вериги железни и бакарни меѓу полската трева нека се напојува со росата небеска и со животните нека биде делот негов во земјата.

¹³Срцето човечко ќе му се одземе и ќе му се даде срце ѕверско и над него ќе минат седум времиња.

¹⁴По заповед на Будниот така е определено и по пресуда од светиите така е одредено за да знаат живите дека Севишниот владее над човечкото царство и го дава кому сака и поставува над него понизени меѓу луѓето.‘

¹⁵Таков сон видов јас, царот Навуходоносор; а ти Валтазаре, кажи што означува сонот, бидејќи никој од мудреците во моето царство не може да објасни што значи тој, а ти можеш, оти во тебе е духот на Бога светецот.«

¹⁶Тогаш Даниил, чие име беше Валтазар, остана занесен околу еден час и мислите негови му беа збркани. Царот прв почна да зборува и рече: »Валтазаре, да не те смутува овој сон и значењето негово.« Валтазар одговори и рече: »Господару мој, овој сон нека биде за твоите завидливци, а значењето негово е — за твоите непријатели.

¹⁷Дрвото што си го видел кое беше големо и цврсто, и со височината достигало до небесата и се гледало по целата земја,

¹⁸на кое имало прекрасни лисја и многу плодови и храна за сите, под кое живееле полски ѕверови и во чии гранки виеле гнезда птици небески,

¹⁹тоа си ти царе што си се возвеличил и укрепил, и величието твое пораснало и достигнало до небесата, а власта твоја — до краиштата на земјата.

²⁰А тоа што царот го видел Будниот и Светиот, Кој слегнал од небесата и рекол: — исечете го дрвото и уништете го, но главниот корен оставете го во земјата и тој во вериги железни и бакарни меѓу полската трева да се напојува со небеската роса и дел од него да биде заедно со полските ѕверови, додека не изминат над него седумте времиња,

²¹еве што значи тоа царе, и ова е решението на Севишниот што ќе го постигне мојот господар царот:

²²тебе ќе те одведат од луѓето и ти ќе живееш со ѕверовите полски, со трева ќе те хранат како вол, со небеска роса ќе се напојуваш и седумте времиња ќе минат преку тебе, сѐ додека не разбереш дека Севишниот владее над човечкото царство и го дава кому сака.

²³А тоа што е заповедано да остане главниот корен на дрвото, тоа значи дека твоето царство ќе остане при тебе, кога ќе разбереш дека има небесна власт.

²⁴Затоа царе нека ти биде благоугоден мојот совет: откупи ги гревовите свои со правда, и беззаконијата твои — со милосрдие спрема бедните; ете со тоа може да се продолжи твојот мир.«

²⁵Сето тоа се збидна со царот Навуходоносор.

²⁶Откако минаа дванаесет месеци, одејќи по царските дворци во Вавилон,

²⁷царот рече: »Зар не е величествен овој Вавилон, што го изградив како дом на царството со силата на мојата моќ и за слава на моето величие!«

²⁸Тој збор беше во устата на царот, а од небото се чу глас: »За тебе зборуваат, царе Навуходоносоре — царството побегна од тебе!

²⁹И ќе те одвојат од луѓето, па ќе живееш со полските ѕверови; со трева ќе те хранат како вол и седум времиња ќе минат преку тебе сѐ додека не узнаеш дека Севишниот владее над човечкото царство и дека го дава кому сака Он.«

³⁰Венаш се исполни тој збор на Навуходоносора, и тој беше одведен од луѓето, јадеше трева како вол и телото негово се напојуваше само со росата небеска, така што косите му израснаа како кај лав и ноктите му беа како кај птиците.

³¹»Но, откако се изврши тоа во оние дни, јас, Навуходоносор, ги кренав очите кон небото и разумот се врати во мене, па Го благословив Севишниот, Го восфалиф и Го прославив вечно Живиот, чие владение е вечно и чие царство е од род во род.

³²И сите што живеат на земјата ништо не значат; Он дејствува според Својата волја како во небесната војска, така исто и меѓу живите на земјата и нема никој што би можел да се противи на раката Негова и да му рече: што направи Ти?

³³Во тоа време разумот се поврати во мене и кон славата на моето царство ми се поврати величината и поранешниот вид: тогаш ме побараа советниците мои, великодостоинствениците мои, и јас бев повторно издигнат на царствово свое, и величието мое уште повеќе се издигна.

³⁴Сега јас, Навуходоносор, превознесувам слава и Го величам царот небесни чии сите дела се вистински и патиштата Негови праведни и Кој е силен да ги смири оние што одат гордо.«