Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Броеви 14 Bible Online

Броеви 14 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Броеви 14

¹Тогаш целиот народ почна да вика и плачеше целата таа ноќ;

²и сите синови Израилеви роптаа против Мојсеја и Арона, и целиот народ им велеше: »О, да бевме умреле во Египетската земја, или да бевме изумреле во оваа пустиња!

³И зошто Господ ни води во таа земја, за да паднеме во борба! Жените наши и децата наши ќе станат плен; не е ли подобро да се вратиме во Египет.«

⁴Па си велеа едни на други: »Да си избереме старешина, и да се вратиме во Египет.«

⁵Тогаш Мојсеј и Арон паднаа ничкум пред целото собрание на Израиловите синови.

⁶И Исус, синот Навинов, и Халев, Синот Јефониев, меѓу оние, што ја беа разгледале земјата, ги раскинаа облеките свои

⁷и им рекоа на сите собрани синови Израилеви: »Земјата, што ја изодивме, за да ја разгледаме, е многу, многу добра.

⁸Ако Господ ни сака, ќе ни воведе во неа и ќе ни ја даде — таа земја, каде што тече мед и млеко;

⁹но не отстапувајте од Господа и не плашете се од народот на таа земја; зашто Он ќе ни биде потпора наша; тие немаат заштита, а со нас е Господ; не плашете се од нив.«

¹⁰И целото собрание рече: »Да ги убиеме со камења!« Но славата Господова се јави во облак над скинијата на сведоштвото пред сите синовите Израилеви.

¹¹И му рече Господ на Мојсеја: »До кога ќе Ме огорчува овој народ, и до кога нема да Ми верува и покрај сите знаци, што ги извршив Јас меѓу него?

¹²Ќе го поразам со смрт, ќе го истребам, и ќе создадам од тебе и од домот на таткото твој народ многуброен и посилен од овој.«

¹³Но Мојсеј Му рече на Господа: »Ќе чујат Египтјаните, од чија средина Ти со силата Своја го изведе овој народ,

¹⁴но чуја за тоа и жителите на оваа земја, дека Ти, Господи, си меѓу овој народ, и дека Ти, Господи, им се јавуваш како лице во лице, и Твојот облак стои над нив, и ти одиш пред нив дење во облаков столб, а ноќе во огнен столб;

¹⁵па, ако Ти го истребиш овој народ до еден човек, тогаш сите оние што ја чуја славата Твоја, ќе речат:

¹⁶‚Господ не може да го воведе овој народ во земјата, која со клетва му ја вети, па затоа го погуби во пустињата.‘

¹⁷И така, нека се возвеличи силата Твоја, Господи, како што рече, велејќи:

¹⁸‚Господ е долготрпелив и многумилостив и вистинит, Кој ги простува беззаконијата и неправдите, и гревовите, и не остава без казна, а за беззаконијата на татковците ги казнува децата дури до третото и четвртото колено.‘

¹⁹Прости им го гревот на овие луѓе поради Твојата преголема милосрдност, како што си му простувал на овој народ од Египет до тука.«

²⁰И му рече Господ на Мојсеја: »Простувам според зборот твој;

²¹но жив сум Јас, и секогаш ќе живее името Мое, и целата земја ќе се исполни со славата Господова:

²²бидејќи оние луѓе, што ја видоа славата Моја и делата Мои, што ги извршив во Египет и во пустињата, и Ме искушуваа веќе десетпати, и не го послушаа гласот Мој,

²³нема да ја видат земјата, која со клетва им ја ветив на татковците нивни; само на децата нивни, кои се тука со Мене, кои не знаат, што е добро, што е лошо, на сите малолетни, кои ништо не разбираат, ним ќе им ја дадам земјата, а сите оние што Ме огорчуваа, нема да ја видат;

²⁴но Мојот слуга Халев, поради тоа што во него имаше друг дух, и затоа што Ми беше наполно верен, него ќе го воведам во земјата, во која тој отиде, и неговото потомство ќе ја наследи.

²⁵Амаликијците и Хананејците живеат во долината; затоа утре вратете се и одете во пустињата кон Црвено Море!«

²⁶И им рече Господ на Мојсеја и на Арона, велејќи:

²⁷»До кога овој лош народ ќе негодува против Мене? Јас го слушам негодувањето на синовите Израилеви, што ги упатуваат против Мене.

²⁸Кажи им: жив сум Јас, вели Господ: како што вие Ми говоревте во ушите Мои, така ќе ви направам и Јас вам;

²⁹во оваа пустиња ќе паднат телата ваши, и сите вие преброени, колку што сте на број, од дваесет години и нагоре, што роптате против Мене,

³⁰нема да влезете во земјата, во која Јас со крената рака решив да ве населам, освен Халев, Јофониевиот син, и Исус, Навиновиот син;

³¹децата ваши, за кои велевте, дека ќе станат плен, ќе ги воведам таму, и тие ќе ја познаат земјата, која вие ја презревте;

³²а вашите трупови ќе паднат во оваа пустиња;

³³синовите ваши, пак, ќе скитаат по пустињата четириесет години и ќе страдаат, носејќи го вашиот грев си додека не загинат телата ваши во пустињава;

³⁴според бројот на четириесет дена, во кои ја разгледувавте земјата, вие ќе стредате за гревовите ваши четириесет години, година за ден, па да ја разберете јароста на Мојот гнев.

³⁵Јас, Господ, ви велам, навистина така и ќе постапам со сиов овој народ, востанат против Мене: во оваа пустиња сите ќе се истребат и ќе изумрат.«

³⁶И оние, кои Мојсеј ги испрати да ја разгледаат земјата и, кои по враќањето свое, возроптаа пред сиов овој народ, ширејќи лоши гласови за земјата,

³⁷оние, што ширеа лоши гласови за земјата, умреа, поразени пред Господа;

³⁸само Иисус, синот Навинов, и Халев, синот Јефониев, останаа живи од оние мажи, што беа отишле да ја разгледаат земјата.

³⁹Откога ги кажа Мојсеј тие зборови пред сите синови Израилеви, народот се расплака.

⁴⁰И кога станаа рано утредента, се искачија на врвот од планината, велејќи: »Ете, ќе отидеме на она место, за кое Господ рече, бидејќи згрешивме.«

⁴¹Но Мојсеј рече: »Зошто не ја исполнивте заповедта Господова? Нема да успеете:

⁴²не одете горе, оти Господ не е меѓу вас; и ќе паднете од непријателите ваши,

⁴³бидејќи таму пред нас си Амаликијците и Хананејците, и ќе паднете од нож, зашто не Му се покоривте на Господа, и Господ нема да биде со вас.«

⁴⁴Но тие решија и се искачија на врвот од планината; а ковчегот на заветот Господов и Мојсеј не се одделија од логорот.

⁴⁵Амаликијците и Хананејците, што живееја на онаа планина, ги сопреа и ги гонеа дури до Ермон и се вратија во логорот.