Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 1 Bible Online

1. Макавејска 1 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 1

¹Александар Македонски, синот на Филип, кој тогаш веќе беше господар на Грција, излезе од земјата Хетим и го победи Дариј, персискиот и индискиот цар и се зацари место него.

²Тој водеше многу војни, презеде многу утврдени места и порази многу цареви.

³Дојде до крајот на земјата и ограби многу народ; целата земја молкна пред него, а тој се издигна и срцето негово се возгордеа.

⁴Тој собра многу силна војска, и завладеа над многу краишта, народи и владетели и тие му станаа негови поданици.

⁵Најпосле падна во постела и, откако почувствува дека ќе умре,

⁶ги повика своите доверливи, кои заедно со него се беа воспитувале во младоста, и додека уште беше жив, и им го раздели царството.

⁷И така, откако царуваше дванаесет години, Александар умре.

⁸А неговите великодостојници владееја секој во својата област.

⁹По неговата смрт сите тие се зацарија, ставија круни на своите глави, а по нив и нивните синови во тек на многу години и злото го умножија на земјата.

¹⁰Од нив произлезе коренот на гревот: Антиох Епифан, синот на царот Антиох, кој беше заложник во Рим. Тој се зацари во сто триесет и седмата година на грчкото царство.

¹¹Во оние денови излегоа во Израел луѓе измамници, кои почнаа да го убедуваат народот, велејќи: »Ајде да склучиме сојуз со околните народи, зашто откако се одделивме од нив, многу зла нѐ постигнаа.«

¹²И овие зборови на многумина им се допаднаа.

¹³Неколкумина од народот отидоа кај царот и тој им даде право да живеат според паганските обичаи.

¹⁴Тие изградија во Ерусалим училиште според паганскиот обичај.

¹⁵Го напуштија обрезанието и отстапија од светиот завет; се соединија со безбожниците и се продадоа, за да прават зло.

¹⁶Кога Антиох виде дека царството негово се зајакнува, намисли да го покори и царството египетско, за да владее над двете царства;

¹⁷па со голема сила навлезе во Египет, со бојни коли и слонови, со коњаници и со многу бродови.

¹⁸Започна војна против египетскиот цар Птоломеј, кој се исплаши од него, па почна да бега и тогаш паднаа многу ранети.

¹⁹Така тој завладеа над многу утврдени градови во Египет.

²⁰По победата над Египет во сто четириесет и третата година, Антиох се врати, се крена против Израел и со сета своја силна војска влезе во Ерусалим.

²¹Влезе гордо во светилиштето и ги ограби златниот жртвеник, свештеникот, сите негови свети садови,

²²трпезата на предложението, мијалниците, чиниите, златните кадилници и завесата, венците и златниот украс, кој беше надвор од храмот и однесе сѐ.

²³Го однесе сето сребро и злато, сите скапоцени садови и тајните ризници што ги беше нашол.

²⁴И, откако ограби, се врати во својата земја, изврши многу убиства и говореше со голема горделивост.

²⁵Во Израел, во сите негови места настана голем лелек.

²⁶Стенкаа началници и старешини, изнемогнаа младичи и девојки и свена женската убавина.

²⁷Секој младоженец се фрлаше во плач; а невестата во брачната одаја седеше натажена.

²⁸Се тресеше целата земја и целиот дом на Јаков се облече во срам.

²⁹Откако изминаа две години, царот го испрати даночниот началник во израелските градови, кој дојде во Ерусалим со силна војска.

³⁰Најанпред им зборуваше за мирот лукаво и тие му поверуваа, но ненадејно го нападна градот, му нанесе големо зло и уби многу израелци.

³¹Зеде голем плен, градот го запали и ги урна и куќите и градскиот ѕид.

³²Одведе во ропство многу жени и деца, ограби многу добиток.

³³Потоа изградија околу градот на Давид голем ѕид, со високи кули и тој стана нивна тврдина.

³⁴Во неа настанија безбожни и лоши луѓе и тие тука многу се засилија.

³⁵Таму натрупаа оружје, храна и сѐ што беа ограбиле во Ерусалим; и таа стана непријателско гнездо.

³⁶Тоа беше постојана заседа за светилиштето и зол непријател на Израел.

³⁷Проливаа невина крв околу светилиштето и го осквернуваа.

³⁸Поради нив жителите на Ерусалим се разбегаа и тој стана живеалиште на туѓинци; чедата негови градот свој го напуштија.

³⁹Светилиштето запусте како пустина, празниците се претворија во плач, саботите негови — во навреда, а честа — во бесчестие.

⁴⁰Како некогаш славата негова — срамот му се зголеми, а величината негова — во жалост се претвори.

⁴¹Царот Антиох испрати проглас во целото свое царство, дека сите негови поданици треба да бидат како еден народ,

⁴²та секој својот закон да го напушти. И сите народи на царската наредба се покорија.

⁴³Многумина од Израел неговото идолослужење го прифатија, им принесуваа жртви на идолите и саботата ја осквернија.

⁴⁴Царот преку свои гласници испрати заповед во Ерусалим и во сите градови на Израелската земја, дека треба да живеат според новите обичаи;

⁴⁵во светилиштето веќе да не се принесуваат жртви сепаленици, приноси и жртви леаници и да се откажат од своите саботи и празници;

⁴⁶да ги осквернат светилиштето и светињите,

⁴⁷да прават жртвеници и храмови идолски и на идолите да им жртвуваат свињи и нечисти животни,

⁴⁸синовите свои да ги остават необрезани, душата нивна да ја валкаат со нечистотија и гадотија,

⁴⁹за да го заборават законот и сите наредби да ги изменат.

⁵⁰Ако, пак, некој не постапи според царските зборови, на смрт да биде предаден.

⁵¹Таква наредба испрати по целото свое царство и постави надѕиратели над народот, а на сите јудејски градови им заповеда да принесуваат жртви.

⁵²Ним им се придружија многумина од народот, сите што го напуштија законот и направија зло во земјата;

⁵³и го принудија Израел да се собира на скришни места.

⁵⁴Во петнаесеттиот ден во месецот Хаслев, во сто четириесет и петтата година, изградија жртвеници во сите јудејски градови и врз нив ја изгради; гнасотија на пустошењето;

⁵⁵а пред вратите на куќите и по улиците кадеа со темјан;

⁵⁶каде наоѓаа книги на Законот — ги кинеа и во оган ги гореа;

⁵⁷а кога ќе откриеја дека некој има книга на Заветот и дека живее според неа, тогаш, според царската заповед, го убиваа.

⁵⁸Вакво насилство над Израел правеа секој месец кога тие доаѓаа во градовите.

⁵⁹Во дваесет и петтиот ден од секој месец, кога принесуваа жртви на жртвеникот, кој беше над олтарот,

⁶⁰според царската заповед, ги убиваа сите жени што своите деца ги обрезале;

⁶¹доенчињата им ги бесеа на вратовите нивни, куќите им ги ограбуваа и ги убиваа оние што го извршиле обрезанието.

⁶²Па сепак, многумина Израелци останаа неопколебливи и покажаа храброст — ништо нечисто не јадеа;

⁶³повеќе сакаа да умрат, отколку да се осквернат од нечиста храна, и умираа — за да не похулат на светиот завет.

⁶⁴Навистина, страшен беше гневот над Израел.