Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 11 Bible Online

1. Макавејска 11 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 11

¹Египетскиот цар, откако собра многубројна војска, како песок на морскиот брег, како и многу кораби, се обидуваше лукаво да го завладее царството на Александар и да го присоедини кон своето царство.

²Тој дојде во Сирија со мирољубиви зборови и жителите му ги отвораа градовите и го пречекуваа, бидејќи царот Александар им беше заповедал да го примаат, зашто му беше тест.

³Но, кога Птоломеј влегуваше во градовите, во секој од нив оставаше и своја стража.

⁴Кога се приближи до Азот, му го покажаа изгорениот храм на Дагон, Азот и околните разурнати градови, како и телата на убиените и изгорените во битката; тие беа натрупани на купови покрај патот.

⁵Му раскажуваа за сѐ што направил Јонатан, оплакувајќи се од него, но царот премолча и ништо не рече.

⁶Тогаш Јонатан излезе и го пречека царот во Јопија со почит; се поздравија еден со друг и преноќуваа таму.

⁷Потоа Јонатан го испрати царот до реката, која се нарекува Елефтера, а потоа се врати во Ерусалим.

⁸Царот Птоломеј ги зазеде градовите на морскиот брег до Селеукија и почна да крои лоши планови против Александар.

⁹Му испрати гласници на царот Димитриј да му кажат: »Ајде да склучиме сојуз меѓу нас. Јас ќе ти ја дадам ќерка ми, која ја има Александар, а ти ќе царуваш во царството на твојот татко.

¹⁰Жалам што му ја дадов мојата ќерка, зашто тој сака да ме убие.«

¹¹Тој го клеветеше затоа што сакаше да му го земе царството.

¹²Па, откако му ја одзеде својата ќерка, му ја даде на Димитриј, ги прекина врските со Александар и нивното непријателство стана јавно.

¹³Тогаш Птоломеј влезе во Антиохија и се круниса со две круни — со круната на Азија и круната на Египет.

¹⁴Во тоа време Александар се наоѓаше во Киликија, зашто жителите на тие места се беа кренале против него.

¹⁵Кога слушна за сето тоа, Александар отиде да војува против него; Птоломеј ја изведе својата војска, го пречека со голема сила и го присили на бегство.

¹⁶Александар избега во Арабија за да се сокрие таму, а Птоломеј се радуваше.

¹⁷Арабјанинот Забдиел му ја отсече главата на Александар и му ја прати на Птоломеј.

¹⁸На третиот ден потоа умре царот Птоломеј, а жителите на тврдината ги убија неговите војници, кои беа во неа.

¹⁹Димитриј се зацари во сто шеесет и седмата година.

²⁰Во тие денови Јонатан ги собра Јудејците, за да ја преземе ерусалимската тврдина и постави многубројни направи.

²¹Но некои, кои не го сакаа својот народ, оние што беа отстапиле од Божјиот закон, отидоа кај царот и го известија дека Јонатан ја опседнува тврдината.

²²Кога тој слушна за тоа, се налути, бргу се подготви и појде за Птолемаида, а на Јонатана му испрати писмо да не ја опседнува тврдината и што може побргу да појде, за да се сретнат во Птолемаида и да разговараат.

²³Но Јонатан откако ги сослуша тие зборови, нареди опсадата да продолжи и, откако собра некои од старешините и од свештениците, одлучи да се изложи на опасност.

²⁴Па, откако зеде сребро и злато и многу други дарови, појде кај царот во Птолемаида, за да ја придобие неговата милост.

²⁵Иако некои отстапници од неговиот народ го клеветеа,

²⁶царот постапи со него така како што постапуваа и неговите претходници и го воздигна пред сите свои пријатели;

²⁷па, откако го потврди неговото првосвештенство и другите почесни одликувања, кои ги имаше пред тоа, го направи еден од своите први пријатели.

²⁸Јонатан го замоли царот да ја ослободи Јудеја, како и трите области и Самарија, од даноци и му вети триста таланти.

²⁹Царот се согласи и за сето тоа напиша и писмо со ваква содржина:

³⁰»Царот Димитриј до братот Јонатан и до јудејскиот народ — поздрав.

³¹Преписот од писмото, што му го напишавме за вас на Ластен, нашиот роднина, ви го испраќаме и вам за да знаете.

³²Царот Димитриј го поздравува својот татко Ластен.

³³На јудејскиот народ — нашите пријатели, кои ги исполнуваат верно своите обврски спрема нас, одлучивме да им направиме добрини поради нивното добро расположение спрема нас.

³⁴Освен тоа, ги потврдувам границите на Јудеја и на трите области: Аферема, Лида и Раматамин, кои се присоединети кон Јудеја од Самарија. За сите оние што принесуваат жртви во Ерусалим, го менуваме царското право, според кое порано царот секоја година го добивал делот од производите на нивната земја и од плодовите на овошните дрвја,

³⁵како и од сѐ друго што ни припаѓа нам од десетокот и од даноците, приходите од солените езера и данокот од венците, што ни припаѓа нам — отсега па натаму сето тоа наполно им го отстапуваме.

³⁶И од сето тоа ништо нема да биде изменето отсега и засекогаш.

³⁷И така, потрудете се да направите препис од ова и нека му биде предаден на Јонатан и да се положи во светата гора на определено место.«

³⁸Кога виде царот Димитриј, дека земјата се смири пред него и дека никој не му се противставува, ги распушти сите свои војски, секого во неговото место, освен странските војски, кои ги беше зел под наем од островите на други народи, поради што сите војски на неговите татковци го мразеа.

³⁹Трифон, еден од претходните приврзаници на Александар, откако виде дека војските се бунтуваат против Димитриј, отиде кај Ималикуј Арабиецот, кој го воспитуваше Антиох, малолетниот син на Александар,

⁴⁰и побара од него да му го даде, за да го направи цар место неговиот татко; му раскажа за сѐ што направил Димитриј и за нерасположението на неговата војска против него, па остана со него многу денови.

⁴¹Тогаш Јонатан побара од царот Димитриј да ги повлече оставените од него војници од еруслимската тврдина, кои постојано ги напаѓале Израилците.

⁴²Димитриј испрати луѓе да му кажат на Јонатан: »Не само што ќе го направам ова за тебе и за твојот народ, туку ќе ви направам голема чест и тебе и на твојот народ, штом ќе се укаже прилика за тоа.

⁴³Меѓутоа, ти би ми направил сега големо добро ако ми испратиш на помош луѓе за војна, зашто сите мои војски се одметнаа од мене.«

⁴⁴Јонатан испрати во Антиохија три илјади храбри мажи; тие дојдоа кај царот и тој се израдува многу на нивното доаѓање.

⁴⁵Тогаш околу сто и дваесет илјади луѓе се собраа среде град и сакаа да го убијат царот.

⁴⁶Царот избега во дворецот, а луѓето ги зазедоа сите улици во градот и почнаа да го опседнуваат.

⁴⁷Тогаш царот ги повика Јудејците и тие веднаш се собраа кај него, а потоа се разотидоа по целиот град и тој ден убија околу сто илјади души во градот.

⁴⁸го запалија градот, зедоа многу плен и му го спасија животот на царот.

⁴⁹Кога жителите на градот видоа дека Јудејците го зазедоа целиот град, се обесхрабрија и извикаа кон царот:

⁵⁰»Прости ни и нека престанат да нѐ напаѓаат Јудејците нас и нашиот град.«

⁵¹Тогаш го положија оружјето и склучија мир. А Јудејците се прославија преку царот и пред сите негови поданици во царството и се вратија во Ерусалим со голем плен.

⁵²Седна царот Димитриј на престолот на своето царство и се смири неговата земја пред него.

⁵³Но тој измами и не го направи она што го вети, го изневери Јонатан; не само што не се отплати за доброто што му беше направено, туку и силно го ожалости.

⁵⁴Потоа се врати Трифон и со него Антиох, кој беше сеуште доста млад; Антиох се зацари и се круниса.

⁵⁵Тогаш се собраа кај него сите војски, кои Димитриј ги беше распуштил, и почнаа да војуваат против него; тој се даде во бегство и беше победен.

⁵⁶А Трифон ги зеде слоновите и почна да владее во Антиохија.

⁵⁷Младиот Антиох му ги напиша на Јонатан следниве зборови: »Ти го оставам првосвештенството и те поставувам за управител на четирите области; ти ќе бидеш во бројот на царските пријатели.«

⁵⁸Му испрати златни садови и покуќнина; му даде право да пие од златни чаши, да носи порфира и златна дијадема;

⁵⁹а брат му Шимун го постави за војсководец на земјите од Тирската област до границите на Египет.

⁶⁰Јонатан отиде на обиколка во областа преку Јордан и до нејзините градови; кај него се собраа сите сирски војски; кога дојде во Аскалон, сите жители на градот со чест го пречекаа.

⁶¹Оттаму отиде во Газа, но жителите на овој град се затворија. Тој го опседна градот, и сите негови предградија со оган ги изгори и ги опустоши.

⁶²Потоа жителите на Газа му се помолија на Јонатан, а тој се смилува на нив, но синовите на нивните старешини ги зеде за заложници и ги одведе во Ерусалим, потоа отиде дури до Дамаск.

⁶³Јонатан слушна дека во Кади, во Галилеја, дошле воените началници на Димитриј со многубројна војска, за да го истераат од таа земја;

⁶⁴тој отиде кон нив, да ги пречека, а својот брат си Шимун го остави настрана.

⁶⁵Шимун постави логор кај градот Бетс-цур, го опседнуваше многу денови и го затвори.

⁶⁶Тогаш опседнатите — истоштени, го замолија за мир, и тој се согласи, но ги истера од градот и завладеа со него.

⁶⁷А Јонатан и неговите војски поставија логор кај Генисаретското Езеро и рано изутрина дојдоа во рамнината Насор.

⁶⁸И, ете, непријателските војски се сретнаа со него во рамнината, откако во планината зад него оставија заседа против него, а војската, пак, сама одеше кон него од другата страна.

⁶⁹Тогаш излегоа оние што беа во заседата и почнаа да го напаѓаат; а оние, што беа со Јонатана, сите почнаа да бегаат,

⁷⁰и ниеден од нив не остана, освен Мататија, синот на Абшалом, и Јуда, синот на Халвиј, заповедници на воените одреди.

⁷¹Јонатан ја раскина својата облека, со пепел си ја посипа главата и на Господ му се помоли.

⁷²Потоа се врати и се бореше со нив, ги разби и тие се разбегаа.

⁷³Тогаш и оние што беа избегале од него, кога го видоа сето тоа, се вратија и заедно со него ги гонеа непријателите до Кадеш, до самиот нивен логор и таму застанаа.

⁷⁴Во тој ден од туѓинците паднаа три илјади мажи. Тогаш Јонатан се врати во Ерусалим.