Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 3 Bible Online

1. Макавејска 3 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 3

¹Место него се издигна неговиот син Јуда, кој беше наречен Макабеј.

²На него му помагаа сите негови браќа и приврзаниците на татко му; со радост војуваа за Израел.

³Тој ја рашири славата на својот народ; ставаше оклоп на себе како џин, се препашуваше со своите оружја и водеше војна, бранејќи го народот со меч.

⁴Во своите работи беше сличен на лав и како лавче рикаше за плен.

⁵Ги гонеше беззакониците, ги бараше и ги изгоруваше оние што го вонемируваа неговиот народ.

⁶Од страв пред него беззакониците се смирија и трепереа пред него; преку неговата рака дојде спасението.

⁷На многу цареви им зададе голема мака и со своите дела го зарадува Јаков; споменот за него ќе биде вечно благословуван;

⁸навлезе во јудејските градови и ги истреби незнабошците и го одврати гневот од Израел;

⁹Името негово се прочу до крајот на земјата и ги собра сите расеани по светот.

¹⁰Тогаш Аполониј ги повика незнабошците и од Самарија, насобра голема војска, за да војува против Израел.

¹¹Јуда го разбра тоа и излезе пред него, го уби и неговата војска ја уништи, а оние што останаа живи, се разбегаа.

¹²Им го одзедоа пленот, а Јуда му го зеде мечот и го носеше во борбите до крајот на животот.

¹³И слушна Серон, војсководецот на Сирија, дека Јуда собрал околу себе многу луѓе и многу верници, кои, водени од него, влегуваат во борби,

¹⁴па си рече: »Ќе си создадам име и ќе се прославам во царството, ако отпочнам војна против Јуда и против оние што се заедно со него и кои ги презираат царските зборови.«

¹⁵Појде тој и со него силна безбожничка војска, да му помогне за да им се одмазди на синовите Израелови.

¹⁶Кога се доближија до височината Бет-хорон, Јуда излезе пред нив со сосема малку свои луѓе.

¹⁷Тие, откако видоа пред себе толку голема војска, му рекоа на Јуда: »Како можеме ние малкумина да му се спротивставиме на ова големо множество? Освен тоа, многу сме истоштени, зашто денес сѐ уште ништо не сме јаделе.«

¹⁸А Јуда им одговори: »Лесно може да се случи и многумина да паднат во рацете на малкумина; во Бога нема никаква разлика дали ќе спаси многумина или малкумина,

¹⁹бидејќи победата во битката не зависи го големината на војската туку силата доаѓа од небото.

²⁰Тие доаѓаат против нас со голема гордост и со беззаконија, да нѐ уништат нас, нашите жени и нашите деца, и да нѐ ограбат;

²¹а ние се бориме за нашите души и за нашите закони.

²²Затоа Тој Самиот пред нашите очи ќе ги уништи; не плашете се ни најмалку од нив.«

²³Откако престана да говори, ненадејно ги нападна: Серон беше разбиен и сета негова војска.

²⁴Ги гонеше удолу до падините на Бет-хорон сѐ до самата рамнина; од нив паднаа осумстотини мажи, а другите избегаа во Филистејската земја.

²⁵И сите околни безбожници почнаа да се плашат од Јуда и од неговите браќа.

²⁶За неговото име слушна и самиот цар; по сите народи се зборуваше за борбите на Јуда.

²⁷Кога за сето тоа слушна царот Антиох, тој се распали со гнев, па испрати да ги соберат сите сили во неговото царство и собра голема војска;

²⁸ја отвори својата ризница и им исплати на своите војници годишна плата и им заповеда во секоја прилика да бидат готови.

²⁹Тогаш виде оти богатството во неговата ризница е потрошено и дека приходите на државата се помали поради немирите и разурнувањата што ги направи тој во земајта, уништувајќи ги законите што постоеја уште од старо време.

³⁰И почна да се плаши дека нема да може, освен само уште еднаши или двапати, да ги подмири издатоците и да дава подароци, иако што ги даваше со широка рака во минатото, надминувајќи ги со тоа своите претходници.

³¹Силно загрижен во својата душа, тој одлучи да оди во Персија за да собере даноци од таа земја и да земе што повеќе пари.

³²Царските работи од реката Еуфрат до египетските предели му ги предаде на Лисиј, угледен човек, по потекло од царски род;

³³на него му го довери и воспитувањето на својот син Антиох додека се врати тој;

³⁴нему му ја предаде и половината од војската и слоновите и му даде заповед за сѐ што беше наумил, особено за жителите на Јудеја и Ерусалим:

³⁵да испрати против нив војска, да ја сотре и да ја уништи силата на Израел и она што преостанало во Ерусалим, да го избрише и споменот за тоа место,

³⁶па тогаш на сите нивни земји да насели туѓинци и со жреб да им ја раздели земјата.

³⁷Тогаш царот ја зеде другата половина од војската и појде од Антиохија, престолнината на своето царство, во сто четириесет и седмата година, ја мина реката Ефрат и ги заобиколи горните краишта.

³⁸Лисиј ги одбра Птоломеј, синот на Доримен, Никанор и Горгиј, храбри мажи и пријатели на царот;

³⁹ги испрати со четириесет илјади пешаци и седум илјади коњаници, да појдат во Јудеја и, според царската заповед, да ја опустошат.

⁴⁰Тие појдоа со сета своја војска и дојдоа до Емаус и се улогорија таму во рамнината.

⁴¹Кога тамошните трговци чуја за нивното име, зедоа со себе многу сребро, злато и слуги и дојдоа во логорот да ги купуваат Израелците како робови; кон нив се придружија и војските од Сирија и од другите земји.

⁴²Јуда и неговите браќа видоа дека неволјите се умножуваат и дека непријателските војски поставиле логори во нивните предели, а разбра и за царската наредба нивниот народ да биде поразен и уништен.

⁴³И секој од нив му велеше на својот пријател: »Да го подигнеме нашиот народ од пропаста и да водиме војна за нашиот народ и за светињите.«

⁴⁴Се собраа сите за да се подготвуваат за борба и да се помолат, да испросат милост и милосрдност.

⁴⁵Ерусалим остана ненаселен како пустина; од неговите постојани жители немаше никој ни да влезе во него ни да излезе од него; се газеше по светите места, а во тврдината се беа населиле туѓинци, им беше станало живеалиште на безбожниците; беше одземена веселбата од Јакова, не се слушаше ни кавал ни цитра.

⁴⁶Се собраа и отидоа во Мицпа, спроти Ерусалим, бидејќи некогаш Мицпа им беше на израелците место за молитва.

⁴⁷Тој ден постеа и се облекоа во кострети, главите си ги посипаа со пепел и ги раскинаа облеките свои;

⁴⁸ја отворија книгата на законот, една од оние што ја бараа безбожниците, за да ги насликаат ликовите на своите идоли во неа,

⁴⁹па ги изнесоа свештеничките одежди, и првнините и десетините: ги повикаа и назареите, кои ги беа исполниле своите денови,

⁵⁰извикаа високо кон небото: »Што да правиме со нив и каде да ги сместиме?

⁵¹Светилиштето Твое се гази и е осквернето, а свештениците Твои се во жалост и понизност.

⁵²Еве, незнабошците се собраа околу нас, за да нѐ уништат. Ти знаеш што подготвуваат против нас.

⁵³Како ќе можеме да им се противставиме, ако Ти не ни помогнеш?«

⁵⁴Тогаш трубите затрубија и извикаа со сиот свој глас.

⁵⁵Јуда му постави на народот старешини: илјадници, стотници, педесетници и десетари.

⁵⁶И им рекоа на оние што правеа куќи, што се беа ожениле, што насадиле лозје, како и на плашливците, секој од нив, како што е според законот, да се врати во својот дом.

⁵⁷Потоа војската појде и постави логор јужно од Емаус.

⁵⁸Јуда им рече на борците: »Препашајте се, бидете храбри и подготвени да ги нападнеме незнабошците, што се собрани против нас, за да нѐ уништат нас и нашите светињи;

⁵⁹подобро е да умреме во борба, отколку да го гледаме злото на нашиот народ и на нашите светињи.

⁶⁰Како е Божјата волја, така нека биде!«