Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 4 Bible Online

1. Макавејска 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 4

¹Горгиј зеде пет илјади пешаци и илјада одбрани коњаници и војската појде во ноќта,

²за да ја нападне војската јудејска и да ги убие ненадејно; а оние што живееја во тврдината, му служеа како водачи.

³Јуда слушна и излезе сам со неговите храбри војници, за да ја разбие царската војска во Емаус,

⁴додека непријателите беа далеку од логорот.

⁵А Горгиј дојде преку ноќта во логорот на Јуда и не најде никого, па почна да ги бара по ридиштата, велејќи: »Тие бегаат од нас.«

⁶Штом се зазори, се појави Јуда во рамнината со три илјади војници, но тие немаа ни штитови, ни мечеви, како што посакуваа.

⁷Кога го видоа логорот на безбожниците и нивната силно вооружена војска, окружена со коњица, обучена за војна,

⁸Јуда им рече на луѓето што беа со него: »Не плашете се од нивното множество и од нападот нивни не плашете се.

⁹Спомнете си како се спасија нашите татковци во Црвеното Море кога Фараонот ги гонеше со својата војска.

¹⁰Да извикаме сега кон Бога и можеби ќе се смилува на нас, ќе си спомни за заветот со нашите татковци и оваа војска ќе ја уништи пред нашето лице;

¹¹тогаш сите незнабошци ќе разберат дека Израилот има свој Избавител и Спасител.«

¹²тогаш туѓинците ги подигнаа своите очи и ги видоа дека доаѓаат против нив,

¹³па излегоа од логорот, за да се борат, а оние што беа со Јуда затрубија,

¹⁴и ја започнаа битката; незнабошците беа разбиени и се разбегаа кон рамнината,

¹⁵сите други паднаа од меч; ги гонеа до Газер и до рамнините на Идумеја, Азот и Јамнија, и од нив паднаа до три илјади војници.

¹⁶Тогаш Јуда се врати од прогонувањето, на чие чело се наоѓаше,

¹⁷а на народот му рече: »Не лакомете се за плен, зашто уште една војна нѐ чека;

¹⁸Горгиј и неговата војска се во ридиштата близу до нас; сега дочекајте ги нашите непријатели и смело борете се против нив, а потоа без страв собирајте плен!«

¹⁹Додека Јуда уште говореше, се појави една група, која слегуваше од ридот.

²⁰И виде тој дека ги принудија да бегаат и дека логорот го горат; димот што се издигаше покажуваше што станало.

²¹Кога го видоа тоа, многу се уплашија; и, гледајќи ја војската на Јуда во рамнината, подготвена за борба,

²²сите избегаа во Филистејската земја.

²³Јуда се врати да го ограби нивниот логор; зедоа многу злато и сребро, многу сини и црвени облеки и друго големо богатство.

²⁴Кога се враќаа, Го благословуваа небесниот Бог, зашто е благ и милостив низ векови.

²⁵Тој ден Израел доби големо спасение.

²⁶Оние, пак, од непријателите што успеаја да избегаат, дојдоа кај Лисиј и му раскажаа за сѐ што станало.

²⁷А тој, кога слушна, многу се вознемири, падна во голем очај зашто на Израел не му се случи она што тој го посакуваше и она што му заповеда царот.

²⁸Затоа наредната година собра Лисиј шеесет илјади одбрани пешаци и пет илјади коњаници, за да ги победи Израилците.

²⁹Тие дојдоа во Идумеја и поставија логори во Бетсур, а Јуда тргна против нив со десет илјади војници.

³⁰Кога ја виде таа голема војска, тој вака се молеше: »Благословен си, Спасителе на Израел, Ти, Кој го скрши нападот од силниот со раката на Твојот слуга Давид и ја предаде филистејската војска во рацете на Саул, синот на Јонатан и неговиот штитоносец,

³¹предај му ја и оваа војска во рацете на Твојот народ — Израел и нека се посрамат во својата сила и во својата коњица;

³²испрати им страв и скрши им ја довербата во нивната сила; нека се поколебаат со поразот свој;

³³собори ги со мечот на оние што Те љубат, со песни нека Те прославуваат сите што го знаат Твоето име.«

³⁴Започна борбата; од војската на Лисиј паднаа околу пет илјади луѓе.

³⁵Лисиј, откако виде како бега неговата војска и се увери во храброста на Јудините војници, спремни или да живеат или јуначки да умрат, тој тргна кон Антиохија, па собра туѓинци, и, штом ја засили својата некогашна војска, намисли повторно да ја нападне Јудеја.

³⁶А Јуда и неговите браќа рекоа: »Нашите непријатели се победени, ајде да одиме горе и да го очистиме и обновиме Светилиштето.«

³⁷Тогаш се собра целата војска и се искачи на гората Сион.

³⁸Светилиштето го најдоа опустошено, жртвеникот осквернет, вратите изгорени, а во тремовите, како во некоја гора беа израснале растенија; ризниците, пак, урнати.

³⁹Ги раскинаа своите облеки, плачеа горко и своите глави со пепел ги посипаа,

⁴⁰паднаа ничкум, дадоа знак со своите труби и повикаа кон небото.

⁴¹Тогаш Јуда определи војници, кои ќе војуваат против оние што се наоѓаа во тврдината, додека тој не го очисти Светилиштето.

⁴²Потоа избра непорочни свештеници, кои беа верни на Законот.

⁴³Тие го очистија Светилиштето, а осквернетите камења го однесоа на нечисто место.

⁴⁴А потоа размислуваа за тоа како да постапат со осквернетиот жртвеник.

⁴⁵Им дојде добра мисла — да го урнат, та никогаш да не им биде за срам, бидејќи тој беше осквернет од незнабошци. И така го урнаа:

⁴⁶камењата ги ставија на погодно место во храмовата шума, додека дојде пророк и каже што да се направи со нив,

⁴⁷па, според Законот, зедоа цели камења и изградија нов жртвеник — според пораниешниот.

⁴⁸Потоа ги уредија светињата, внатрешните делови на храмот и тремовите;

⁴⁹направија свештени садови, внесоа свеќник во храмот, жртвеник за сепаленица, жртвеник за темјан и трпеза;

⁵⁰го покадија олтарот со темјан, ги запалија кандилата на светилникот и го осветлија храмот;

⁵¹на трпезата ставија лебови, ги закачија завесите и ги завршија сите работи што ги презедоа.

⁵²Во дваесет и петтиот ден, во деветтиот месец Хаслев, во сто четириесет и осмата година, станаа многу рано,

⁵³и принесоа жртва според законот врз ново — изградениот жртвеник за сепаленици.

⁵⁴Во денот, во кој незнабошците го беа оскверниле жртвеникот, тој беше обновен со песни, цитри, гусли и кимвали.

⁵⁵Сиот народ падна ничкум, се молеше и Му благодареше на Оној, Кој им помогна.

⁵⁶Осум дена го прославуваа обновувањето на жртвеникот и принесуваа жртви сепаленици, жртви за спасение и за благодарност.

⁵⁷Предната страна на храмот ја украсија со златни венци и со штитови, ги обновија вратите на влезот, а ги направија и вратите на ризниците.

⁵⁸И настана голема радост во народот и се избриша срамот што му го нанесоа незнабошците.

⁵⁹Јуда, неговите браќа и сите Израелци одлучија деновите на обновувањето на жртеникот, секоја година да се празнуваат со веселба и со радост — секоја година по осум дена, од дваесеттиот ден на месецот Хаслев.

⁶⁰Тогаш изградија високи ѕидови околу гората Сион и укрепени кули, за да не ја осквернат незнабошците, ако некогаш дојдат, како порано.

⁶¹И Јуда ја постави таму својата војска да ја чува гората Сион и со нејзина помош ја утврдија Бет-сур, за да има народот тврдина против Идумеја.