Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 7 Bible Online

1. Макавејска 7 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 7

¹Во сто и педесет и првата година излезе од Рим Димитриј, син на Селеук, и со малкумина луѓе влезе во еден приморски град и таму се зацари.

²Кога влегуваше во царскиот дворец на своите предци, војската го фати Антиох и го доведе пред него.

³Штом тој разбра за тоа, рече: »Не покажувајте ми ги нивните лица!«

⁴Тогаш војската ги погуби, а Димитриј седна на престолот во своето царство.

⁵Пред него дојдоа сите беззаконици и безбожници од Израелците, а Алким, кој се обидуваше да стане свештеник, ги предводеше;

⁶пред царот тие го обвинуваа народот и велеа: »Јуда и неговите браќа ги убија твоите пријатели, а нас нѐ прогонија од нашата земја.

⁷Затоа испрати човек, во кого имаш доверба, да ги види сите разурнувања, што ги направија во царската земја и нека ги казни и нив и сите што им помагаат.«

⁸Меѓу своите пријатели царот го избра Бакид, кој управуваше од другата страна на реката; тој беше угледен човек во царството и верен на царот.

⁹Царот го прати него и безбожникот Алким, кому му даде свештенство и му заповеда да им се одмазди на израелските синови.

¹⁰Појдоа и пристигнаа во Јудејската земја со голема војска; на Јуда и на неговите браќа им испратија мирољубива порака, но полна со лаги.

¹¹Само тие не поверуваа на нивните зборови, зашто видоа дека се дојдени со голема војска.

¹²Кај Алким и Бакид се добраа книжниците, за да бараат справедливост.

¹³Први од израелските синови беа Хасидејците, тие бараа со нив да биде склучен мир,

¹⁴велејќи: »Свештеник од Ароновото племе дојде со војската и тој нема да нѐ навреди.«

¹⁵А тој говореше мирно со нив и им се заколна, велејќи: »Нема да ви направиме зло, ни на вас ниту на вашите пријатели.«

¹⁶Тие му поверуваа, а тој фати шестмина мажи од нив и ги уби во еден ден, како што е речено во Писмото:

¹⁷»Ги расфрлија телата на твоите светии и нивната крв ја пролија околу Ерусалим; и немаше кој да ги погребе нивните тела.«

¹⁸Тогаш страв и трепет го опфати сиот народ, кој говореше: »Во нив нема ни вистина ни правда, зашто ја погазија и наредбата и заклетвата, со која се заколнаа.«

¹⁹Тогаш Бакид одстапи од Ерусалим, а својот логор го постави кај Бет-Цаит, па испрати и фати многумина од избеганите од него мажи и неколкумина од народот, ги закла и ги фрли во еден длабок бунар.

²⁰Потоа, откако му ја предаде земјата на Алким, и откако му ја остави војската, за да му помага, Бакид се врати кај царот.

²¹Алким пак почна да се бори за првосвештеничката служба.

²²Кај него се собираа сите оние што го бунтуваа својот народ, почнаа да владеат во јудејската земја и направија големо зло во Израел.

²³Кога го виде Јуда сето зло, кое Алким со своите другари им го направи на изараилските синови, а што беше поголемо и од она кое му го направија безбожниците,

²⁴почна да ги обиколува сите краишта на Јудеја, им се одмаздуваше на отстапниците и тие престанаа да влегуваат во земјата.

²⁵А кога Алким виде, дека Јуда и оние што беа со него многу се засилуваат и кога сфати дека не може да им се спротивстави, се врати кај царот и страшно го обвини.

²⁶Тогаш, царот го испрати Никанор, еден од своите славни војсководци, кој ги мразеше Израелците и беше нивен непријател, и му заповеда да го уништи тој народ.

²⁷Никанор кога дојде во Ерусалим со многубројна војска, на Јуда и на неговите браќа им испрати лажен предлог за мир, велејќи:

²⁸»Да нема војска меѓу мене и вас, јас ќе дојдам мирољубиво кај вас со малкумина луѓе.«

²⁹Дојде кај Јуда, се поздравија мирољубиво еден со друг; меѓутоа, војниците беа приготвени да го фатат Јуда.

³⁰Јуда разбра дека тој доаѓа со подмолна намера, се уплаши од него и не сакаше да му го види лицето.

³¹Штом Никанор сфати дека неговата намера е откриена, тој излезе отворено да се бори против него кај Хафарсалам.

³²Од Никаноровите луѓе таму паднаа околу петстотини мажи, а другите избегаа во градот на Давид.

³³Потоа Никанор се искачи на гората Сион; тогаш од Светилиштето излегоа некои свештеници и народни старешини, за да го поздрават мирољубиво и да му ја покажат сепаленицата што се принесува за него.

³⁴Но тој ги исмеа, се подби со нив, ги оскверни и гордо говореше со нив,

³⁵па, силно разгневен, се заколна и рече: »Ако сега Јуда и неговата војска не се предадат во мои раце, тогаш, кога по победата ќе се вратам ваму, ќе го изгорам овој храм;« и си отиде разгневен.

³⁶Свештениците влегоа и застанаа пред жртвеникот во храмот, заплакаа и рекоа:

³⁷»Господи, Ти го избра овој Дом, за да биде нарекуван со Твоето име и да биде, Дом на молитва и молби на Твојот народ.

³⁸Одмазди му се на тој човек и на неговата војска, нека паднат од меч; спомни си за нивните хулни зборови и не давај им да останат долго.«

³⁹Излезе Никанор од Ерусалим и постави логор кај Бетхорон, а кај него дојде сириската војска.

⁴⁰Јуда, пак, со три илјади војници постави логор кај Адаса; тој се помоли и рече:

⁴¹»Господи, кога Те похулија пратениците на асирскиот цар, тогаш дојде Твој ангел и уби сто и осумдесет и пет илјади луѓе,

⁴²така и сега пред нас уби ја оваа војска за да разберат другите дека изрекоа хула против Твојата светиња; пресуди им според нивната злоба.«

⁴³Војските навлегоа во бој во тринаесеттиот ден од месецот Адар; војската на Никанор беше разбиена, а тој прв падна во бојот.

⁴⁴А кога војниците негови видоа дека Никанор е убиен, го фрлија своето оружје и почнаа да бегаат.

⁴⁵Израелците ги гонеа цел ден, од Адаса дури до Газара, и трубеа по нив со труби за известување.

⁴⁶И жителите од сите околни села излегуваа и ги опколуваа бегалците, а тие, свртувајќи се кон оние што ги гонеа, сите паѓаа од меч и ниеден од нив не остана.

⁴⁷Го зедоа пленот од нив, а потоа на Никанор му ја отсекоа главата и десната рака, која толку горделиво ја пружал, ги донесоа и ги закачија пред Ерусалим.

⁴⁸Народот се радуваше многу; тој ден го помина како ден на голема веселба.

⁴⁹Тогаш одредија тој ден да се празнува секоја година на тринаесетти Адар.

⁵⁰Така Јудејската земја се смири на исвесно време.