Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1. Макавејска 8 Bible Online

1. Макавејска 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1. Макавејска 8

¹Тогаш Јуда слушна за славата на Римјаните, дека се силни и благонаклонети кон сите што им се приврзани и дека со секого склучуваат пријателство.

²Му раскажуваа за тоа дека се моќни и силни, за нивните војни, за јуначките подвизи, со кои се истакнале кај Галите, како биле покорени и направени нивни поданици,

³исто и за она што го направиле во Шпанија, за да ги завладеат тамошните рудници на злато и сребро;

⁴дека со својата разумност и истрајност ги завладеале сите земји, иако тие биле многу далеку од нив. Исто така, и за царевите што станувале против нив, кои доаѓале од најоддалечените краишта, а тие ги победувале и ја кршеле нивната сила, нанесувајќи им големи порази, а другите им плаќале годишен данок;

⁵тие ги победиле во војна и Филип и царот на Китим, Персеј, и сите други што станувале против нив.

⁶Тие го победиле и Антиох, великиот цар на Азија, кој беше излегол против нив во војна со сто и дваесет слонови, со коњица, со бојни коли и со многубројна војска, но и него го уништиле;

⁷го фатиле жив и го принудиле да им плаќа голем данок, а освен тоа, и тој и царевите што ќе дојдат по него да испраќаат заложници и да дозволат делење,

⁸а Индија, Мидија, Лидија и некои подобри негови земји ги зеле од него и му ги дале на царот Еумен;

⁹за тоа како Грците намислиле да појдат и да ги истребат,

¹⁰но дека таа нивна намера била откриена и дека испратиле против нив еден војсководец и дека војувал против нив, кога многумина од нив паднале убиени, одведувајќи ги во плен нивните жени и деца и ги ограбиле, ја завладеале нивната земја, нивните тврдини ги урнале и ги држеле во потчинетост до тој ден;

¹¹тие покориле и разориле и други царства и острови, кои некогаш се осмелувале да станат против нив,

¹²а со своите пријатели и со оние што имале доверба спрема нив — живееле во пријателство, дека владееле со блиски и далечни царства и дека сите што го слушнале нивното име — се плашат од нив.

¹³Ако сакаа некого да зацарат, тој се зацарува и царува, а кога сакаат — го сменуваат; и тие многу се издигнале;

¹⁴но никој од нив не ставил круна, ниту се облекувал во порфира, за да не се погордее.

¹⁵Тие имаат свое собрание, во кое секој ден триста и дваесет луѓе се советуваат за сѐ што се однесува за народот и за неговата благосостојба;

¹⁶секоја година на еден човек му доверуваат да управува над нив и да владее со целата нивна земја; сите слушаат само еден човек и нема кај нив ни завист ни љубомора.

¹⁷Тогаш Јуда ги избра Еуполем, синот на Јован, син на Анос, и Јасон, синот на Елеазар, и ги испрати во Рим, да склучат со нив пријателство и сојуз;

¹⁸да им го симнат јаремот од нив, зашто гледаат дека грчкото царство сака да го пороби Израел.

¹⁹И така, тие појдоа за Рим. Иако патот беше многу долг, тие стигнаа во Рим и влегоа во собранието, па пристапија и рекоа:

²⁰»Јуда наречен Макабеј, неговите браќа и сиот народ нѐ испратија кај вас да склучиме сојуз и мир, со вас и да нѐ вброите меѓи вашите сојузници и пријатели.«

²¹Ним им се допаднаа овие зборови.

²²И еве го преписот на договорот, што го врежаа на бронзени плочи и им го испратија во Ерусалим, за да биде спомен за мирот и сојузот:

²³»Римјните и јудејскиот народ да имаат вечно добро на море и на суво! Мечот и непријателството да бидат далеку од нив!

²⁴Ако настане војна кај Римјаните или кај нивните сојузници во територијата на нивната власт,

²⁵јудејскиот народ е должен да им укаже помош со сето свое срце, доколку околностите го наложат тоа.

²⁶На непријателите нема да им даваат ни жито, ни оружје, ни пари, ни кораби. Така му е угодно на Рим. И тој верно ќе ги извршува своите обврски, без да добива надомест.

²⁷Исто така, ако настане војна во јудејскиот народ порано, Римјаните со сета душа ќе им помогнат во војната, како што ќе наложат приликите.

²⁸На напаѓачите нема да им даде ни жито, ни оружје, ни пари, ни бродови. Така е договорено во Рим и тие се должни да ги извршуваат своите задложенија без измама.«

²⁹Таков сојуз склучија Римјаните со јудејскиот народ.

³⁰Ако пак, потоа едните или другите сакаат нешто да додадат или да изменат, можат тоа да го направат според своја волја, што и да додадат или одземат, тоа ќе ги обврзува.

³¹И што се однесува до злото што царот Димитриј го прави на Јудеите, ние му пишавме вака: »Зошто си им наложил тежок јарем на нашите пријатели и сојузници — Јудејците?

³²Ако ни се обратат пак со жалба против тебе, ние ќе им дадеме справедлива помош и ќе војуваме против тебе и по море и на суво.«