Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2. Макавејска 13 Bible Online

2. Макавејска 13 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2. Макавејска 13

¹Во сто четириесет и деветтата година слушнаа оние што беа со Јуда дека Антиох Евпатор доаѓа против Јудеја со голема војска,

²а со него и Лисиј, настојник и државен управител и дека И едниот и другиот имаат елинска војска од сто и десет илјади пешаци, пет илјади и триста коњаници, дваесет и два слона и триста бојни коли со коси.

³Кон нив бил придружен и Менелај, поттикнувајќи го многу итро Антиоха, не затоа што сакал да ја спаси татковината, туку се надевал да го добие наследството.

⁴Но Царот над царевите го поттикна гневот на Антиоха против престапникот, и кога Лисиј објасни дека Менелај е виновен за сите зла, тој заповеда да го доведат во Берија и да го погубат според тамошните обичаи.

⁵Во тоа место имаше една кула, висока педесет лакти, полна со пепел, а во неа направа, која се врти наоколу и потоа се спушта во пепелта.

⁶Овде го фрлаат оној што е фатен во кражба на свети предмети или оној што ја пречекорил мерката во други зла, и тука ја наоѓал својата смрт.

⁷Со ваква смрт му се падна на Менелаја да умре и да не биде погребан.

⁸Зашто, откако беше направил многу гревови против олтарот на Господа, чии оган и пепел се свети, во пепелот ја најде својата смрт.

⁹Меѓутоа, царот ожесточен во своите замисли, го продолжуваше својот поход со намера на Јудејците да им причини поголемо зло од она што им го беше причинил неговиот татко.

¹⁰Кога Јуда слушна за ова, тој му нареди на народот да се моли дење и ноќе, да го повикува името на Господа та и сега, како и пред тоа, да им ја даде Својата помош и во оваа опасност, за да не бидат лишени од својот закон, од татковината и од Светиот храм,

¹¹да не го остави својот народ, кој малку се поуспокоил, одново да биде поробен од богохулните назнабошци.

¹²Сите еднодушно го направија тоа и три дена, едноподруго, со плач, пост и поклони непрестано Му се молеа на милосрдниот Господ; тогаш Јуда, откако ги охрабри, им порача да бидат приготвени.

¹³Штом останаа насамо со народните старешини, одржаа со нив совет и еднодушно решија, пред царската војска да навлезе во Јудеја и да го преземат градот, да излезат пред непријателите и со Божја помош, веднаш да ја свршат таа работа.

¹⁴Откако препушти Создателот на светот да се грижи за Своето дело, Јуда ги охрабри оние што беа со него — храбро да се борат за одбрана на законите, на храмот, на градот, татковината и граѓанските права, ја распореди својата војска околу Модин.

¹⁵Па штом им се обрати на своите луѓе со борбениот поздрав »Божја е победата!«, се спушти ноќе со одбор силни младичи кон царскиот шатор, уби четири илјади војници; неговите луѓе го прободоа со меч и најголемиот слон заедно со војниците што беа во куќичката врз него.

¹⁶Најпосле, откако со сета војска внесоа страв и смут, победоносно се повлекоа.

¹⁷Тоа стана на разденување, под Божја закрила.

¹⁸А царот, откако лично ја увиде јудејската храброст, се обиде со итрина да ги напаѓа нивните положаи.

¹⁹Се приближи до Ветсура, силна јудејска тврдина, но претрпе пораз и беше победен:

²⁰а Јуда ги снабдуваше оние во тврдината со сѐ што им беше потребно.

²¹Некој си Родок од јудејската војска им ја открил таа тајна на непријателите, но тој бил пронајден, фатен и затворен.

²²Вторпат влезе царот во преговори со жителите на Ветсура, им ја подаде својата десница, склучи со нив мир, а потоа се повлече и сврти против оние што беа со Јуда, но беше победен.

²³Откако слушна дека Филип, кој беше оставен да управува во Антиохија, се одметнал, тој се вознемири и пак почна да преговара со Јудејците, ги прифати нивните услови и со клетва се обврза дека ќе ги исполни сите нивни справедливи барања; потоа принесе жртва, му даде дарови на храмот и покажа милост спрема градот;

²⁴го прими Макавеја и го постави за намесник од Птолемаида до земјата на Геренците.

²⁵Потоа отиде во Птолемаида, но жителите на овој град беа незадоволни од договорот, негодуваа против таквите услови и бараа да биде поништен.

²⁶Тогаш Лисиј, откако се искачи на судиското место, го бранеше договорот што можеше подобро, па, откако ги увери жителите во неговата исправност, ги смири и потоа се врати во Антиохија. Така заврши војниот поход на царот и неговиот пораз.