Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2. Макавејска 8 Bible Online

2. Макавејска 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2. Макавејска 8

¹Јуда Макавејски и оние што беа со него, почнаа тајно да одат по селата, да ги повикуваат роднините и да ги собираат сите што му останале верни на јудејството, па собра шест илајди мажи.

²Тие повикаа кон Господа да се смилува над народот што е измачуван од сите и над осквернетиот храм од безбожниците;

³да се смилува над разурнатиот град, на кој му се заканува опасност да биде срамнет со земјата, да ја слушне крвта што вика кон Него;

⁴да си спомне за беззаконото погубување на невините младенци, за искажаните хулења против Неговото име и да се разгневи против лошите.

⁵И, кога застана на чело на својата војска, Макавеј беше непобедлив за безбожниците, откако Божјиот гнев се сврти на милост.

⁶Напаѓаше ненадејно градови и села и ги гореше, заземаше погодни положаи, победи многу непријатели и ги присили во бегство.

⁷Таквите напади најчесто ги правеше ноќе и насекаде се прикажуваше за неговата храброст.

⁸Филип, гледајќи дека тој човек постојано напредува, добива сѐ поголема сила и дека често има успех во своите потфати, му пиша на Птоломеја, воениот началник на Келе-Сирија и Финикија за да му помогне во царските работи.

⁹Тој го одбра Никанора, Патрокловиот син, еден од неговите први пријатели, и, откако му потчини не помалку од двесте илјади војници од разни народности, за да го уништи сиот јудејски род; кон него го придружи и војсководецот Горгиј, искусен во воените рабори.

¹⁰Никанор имаше намера од продажбата на јудејските пленици да го исплати данокот од две илјади таланти, што им го должеше на Римјаните.

¹¹Затоа веднаш им испрати понуда на сите приморски градови за продажба на јудејски робови, ветувајќи им по дваесет пленици за еден талент; тој не знаеше каква казна го очекува од раката на Севишниот.

¹²На Јуда му јавија за доаѓањето на Никанора; тој го соопшто тоа на оние што беа со него, за војската што се приближува;

¹³тогаш се разбегаа страшливците и оние што не веруваа во Божјата правда, ги напуштија своите места.

¹⁴А други, пак, продаваа сѐ што имаа при себе, и Му се молеа на Господа да ги избави од нечесниот Никанор, кој ги продал уште пред битката,

¹⁵ако не заради нив, тогаш барем заради заветот со нивните татковци и заради тоа што се именуваат со Неговото свето и славно име.

¹⁶Тогаш Макавеј ги собра оние, што беа со него, на број шест илјади луѓе; почна да ги охрабрува да немаат страв од непријателите, од множеството незнабошци, кои неправедно ги напаѓаат и храбро да се борат,

¹⁷имајќи ја предвид престапната навреда, нанесена од нив на светото место, уривањето на навредениот град и уништувањето на дедовските обичаи.

¹⁸Зашто, велеше тој дека тие се надеваат на своето оружје и на својата храброст, а ние се надеваме на Сесилниот Бог, Кој со едно замавнување може да ги собори тие што доаѓаат против нас и сиот свет.

¹⁹Тој им раскажа и за помошта што ја добиле нивните прадедовци и како под Сенахирима биле убиени сто осумдесет и пет илјади луѓе,

²⁰за битката во Вавилон против Глатјаните, како се бореле осум илјади луѓе со четири илјади Македонци, па кога Македонците се поколебале, само тие осум илјади убиле сто и дваесет илјади луѓе, благодарејќи на помошта од Небото, и добиле голем плен.

²¹Кога со вакви зборови ги охрабри и ги подготви да бидат готови да умрат за законите и за татковината, тој ја раздели војската на четири дела,

²²поставувајќи ги своите браќа за началници на секој од овие делови; Симона, Јосифа и Јонатана и на секого од нив потчини по илјада и петстотини души.

²³потоа му нареди на Елеазара да чита до Светата книга, па, откако ги поздрави со зборовите »Со Божја помош!« застана на чело од предниот дел и влезе во бој со Никанора.

²⁴Бидејќи помошник во борбата им беше Сесилниот, тие убија повеќе од девет илјади непријатели, а поголемиот дел од Никаноровата војска ја ранија и осакатија; сите други се разбегаа.

²⁵Им ги зедоа парите и на оние што беа дошле да ги купуваат, ги гонеа на голема далечина, но се вратија, зашто немаа време;

²⁶тој ден беше пред сабота, затоа и не продолжија да ги гонат.

²⁷Откако го собраа оружјето и го собраа пленот, тие ја празнуваа радосно саботата, благодарејќи Му на Господа и прославувајќи Го затоа што ги спаси во тој ден и што почна да им ја покажува Својата милост.

²⁸Откако ја отпразнуваа саботата, од пленот одделија за сакати, вдовици и сираци, а остатокот го разделија помеѓу себе и своите деца.

²⁹Штом ја свршија сета таа работа, се собраа на заедничка молитва, молејќи Му се на милосрдниот Господ наполно да се измири со нив — Своите слуги.

³⁰А од оние, кои под водство на Тимотеја и Вакхида заедно ги нападнаа, тие убија дваесет илјади луѓе и лесно ги освоија нивните високи тврдини; тогаш разделија уште многу плен на еднакви делови меѓу себеси, меѓу сакатите, вдовиците, сираците и меѓу народните старешини.

³¹Кога го собраа сето оружје и грижливо го подредија на пригодни места, другиот плен го однесоа во Ерусалим.

³²Го убија и водачот на Тимотеевите одреди, најбезбожниот човек, кој им причини многу маки на Јудејците.

³³Потоа, празнувајќи ја победата на својата татковина, ги изгореа Калистена и некои други, кои ја беа изгореле светата врата, и беа избегале во една куќа; така и тие претрпеа достојна казна за нарушување на светињата.

³⁴А оној, најпрестапниот Никанор, кој беше довел три илјади трговци да купуваат Јудејци,

³⁵со Божја помош, беше посрамен од оние што ги потценуваше, ја соблече својата раскошна облека, па под вид на избеган роб, отиде по осамени патишта во Антиохија, крајно огорчен од поразот на својата војска.

³⁶Оној што беше ветил дека ќе им го исплати данокот на Римјаните од продажба на ерусалимските робови, мораше да рзгласува дека Јудејците Го имаат Бога за закрилник, дека остануваат неранливи затоа што им се покоруваат на законите дадени од Него.