Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 3. Ездра 12 Bible Online

3. Ездра 12 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

3. Ездра 12

¹Кога лавот му ги говореше овие зборови на орелот, јас видов,

²дека глават веќе не се јавуваше, оти останаа заедно со четирите крилја, кои беа преминале кон неа и се издигаа, за да царуваат, но нивното царување беше слабо и полно со расправии.

³Видов и, ете, тие исчезнаа, и целото тело на орелот изгоруваше; ужас ја опфати земјата, а јас во беспокој, избезуменост и голем страв се разбудив и му велев на својот дух:

⁴»Ете, ти ми го причини ова преку твоето истражување, на патиштата на Севишниот.

⁵Ете, срцето мое уште трепери и духот мој многу ослабна, и во мене не остана сила од големиот страв што ме порази таа ноќ.

⁶Но ќе Му се помолам на Севишниот, да ме поткрепи до крај.«

⁷И реков: »Владико Господи, ако сум придобил благодат пред твоите очи, ако си ме нашол поправичен од мнозина, и ако мојата молитва навистина достигнала до Твоето лице,

⁸поткрепи ме и покажи ми го мене, на Твојот слуга, значењето на ова страшно видение, та душата моја наполно да се успокои;

⁹зашто ти ме сметаше за достоен да ми ги покажеш последните времиња.« А Он ми рече:

¹⁰»Значењето на тоа видение е вакво:

¹¹орелот што го виде да се издигнува од морето, е царството, кое му беше покажано во видение на Данаил, твојот брат;

¹²но нему не му беше објаснето она, што сега тебе ќе ти го објаснам.

¹³Ете, доаѓаат денови, кога на земјата ќе настане царство, пострашно од сите царства, што биле пред него.

¹⁴Во него ќе царуваат — еденподруг — дванаесет цареви.

¹⁵вториот од нив ќе почне да царува и ќе царува повеќе отколку сите други дванаесетмина.

¹⁶Тоа е значењето на дванаесетте крилја, што ги виде.

¹⁷А што слушна глас што говори, кој не излегуваше од главите на орелот, туку од средината на неговото тело,

¹⁸тоа значи, дека во времето на тоа царство ќе произлезат не мали расправии и царството ќе биде изложено на опасност да пропадне, но тоа тогаш нема да пропадне, туку ќе се состават во својата првобитна состојба.

¹⁹А тоа што виде осум мали поткрилни перја, соединети со крилјата, тоа значи,

²⁰дека во царството ќе се издигнат осум цареви, чии времиња ќе бидат лесни и годините брзи и дека двајца од нив ќе загинат.

²¹А кога ќе почне да наближува средното време, четворица ќе се запазат од она време кога ќе биде близу крајот, а двајца ќе се запазат до крајот.

²²А тоа што виде три глави што мируваат, тоа значи,

²³дека во последните дни на царството Севишниот ќе издигне три царства и ќе им потчини многу други, тие ќе владеат над земјата и над нејзините жители, и тоа

²⁴со поголеми измачувања, отколку сите други, што беа пред нив; затоа тие се наречени глави на орелот,

²⁵зашто тие ќе ги завршат неговите беззаконија и ќе му стават крај.

²⁶А тоа што виде дека големата глава веќе не се јавува, тоа значи дека еден од царевите ќе умре на својата постела, и тоа во маки,

²⁷а другите двајца меч ќе ги проголта:

²⁸мечот на едниот ќе го проголта оној што е со него, но и тој по извесно време од меч ќе умре.

²⁹И откако виде дека двете поткрилни перја преминаа кон главата, што беше на десната страна,

³⁰тоа се оние кои Севишниот ги запазил до крајот на царството, односно царство сиромашно и преполно со жалост.

³¹Лавот што го виде да излегува од гората со рикање, да гвори со орелот и да го изобличува за неговите неправди со сите негови зборови што ги слушна,

³²тоа е Помазаникот, запазен до Севишниот до крајот против нив и против нивните беззаконија, Кој ќе ги изобличи и ќе им ги покаже нивните притеснувања.

³³Он ќе ги изведе пред суд на живите и, откако ќе ги изобличи, ќе ги казни.

³⁴По својата милосрдност, Он ќе го избави остатокот на Мојот народ, оние што се запазиле во Моите предели, и ќе ги зарадува додека настане крајот — судниот ден, за кој ти бев кажал од почетокот.

³⁵Таков е сонот што го виде и такво е неговото значење.

³⁶Само ти беше достоен да ја дознаеш оваа тајна на Севишниот.

³⁷Сето ова што го виде, напиши го во книга, а книгата остави ја на скришно место;

³⁸за ова научи ги мудрите од народот, чии срца ќе ги најдеш способни да ги прифатат и да ги пазат овие тајни.

³⁹А ти остани овде уште седум дена, за да ти биде покажано она што ќе Му биде угодно на Севишниот да ти каже.«

⁴⁰Откако изминаа седумте дена и сиот народ беше слушнал дека не сум се вратил во градот, се собраа сите од мало до големо, и, откако дојдоа при мене, ми рекоа:

⁴¹»Со што згрешивме против тебе и со што те навредивме, та нѐ остави и седиш на ова место?

⁴²Од сиот народ само ти ни остана како грозд од лоза, како светлина на темно место, како пристаниште за избавување на кораб.

⁴³Зар се малку неволјите, што нѐ снајдоа?

⁴⁴Подобро ќе беше за нас да бевме изгореле тогаш кога гореше Сион,

⁴⁵зашто не сме подобри од оние што таму изумреа,« и плачеа тие со висок глас, а јас им одговорив и реков:

⁴⁶»Израиле, надевај се и не тагувај, доме Јаковов,

⁴⁷зашто Севишниот си спомнува за вас и Силниот не ве заборавил во вашите неволји.

⁴⁸Ни јас не сум ве оставил, не сум отишол од вас, но дојдов на ова место, за да се помолам за разурнатиот Сион и да просам милост за вашата понижена светиња.

⁴⁹Сега секој од вас нека си појде дома и јас ќе се вратам при вас по тие дни.«

⁵⁰Народот си отиде во градот, како што му реков.

⁵¹Јас останав во полето, како што ми беше заповедано и во сите тие дни се хранев само со полски цвеќиња, и тревата ми беше храна.