Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 3. Ездра 4 Bible Online

3. Ездра 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

3. Ездра 4

¹Вака ми одговори испратениот ангел кај мене, по име Уриел.

²И рече: »Срцето твое отишло многу далеку од овој век, бидејќи настојуваш да го постигнеш патот на Севишниот.«

³Јас одговорив: »Така е, Господару!« А тој ми рече: »Пратен сум да ти покажам три пата и да ти покажам три проблеми.

⁴Ако ми решиш еден од нив, тогаш јас ќе ти го покажам патот што сакаш да го видиш и ќе те научам од каде произлегло лукавото срце.«

⁵Тогаш јас му реков: »Говори, Господару!« А тој ми рече: »Појди и иземри ја тежината на огнот или измери го дувањето на ветерот или врати ми го денот што веќе изминал.«

⁶Јас одговорив: »Кој човек може да го направи тоа што го бараш од мене?«

⁷А тој ми рече: »Ако би те прашал колку живеалишта има во срцето на морето или колку извори има на почеткот од бездната, или колку жили има над небескиот свод и какви се влезовите на Ад,

⁸ти можеби ќе ми одговориш: во бездната не сум слегувал, ниту во Адот, а и на небото никогаш не сум се искачил.

⁹А сега те прашав само за огнот, ветрот и денот што си ги преживеал, без што не можеш, а ти и на тоа не ми одговори.«

¹⁰Потоа ми рече: »Ти не можеш да го познаеш ни она што е твое и што било со тебе уште од твојата младост,

¹¹како тогаш твојот сад би можел да го смести во себеси патот на Севишниот и во овој видлив расипан свет — да ја разбере расипаноста, која е видлива само за мене?«

¹²На тоа јас реков: »Подобро ќе беше сосема да нѐ немаше, отколку да живееме во беззаконија и да страдаме без да знаеме зошто страдаме.«

¹³А тој, одговарајќи ми рече: »Еве, јас отидов во честарот на едно поле и ги најдов дрвјата како се договараат.

¹⁴Тие рекоа: ајде да му објавиме војна на морето, за да отстапи од нас и таму да насадиме други горички.

¹⁵Исто така: и морските бранови имаа совет, тие рекоа: ајде да востанеме и да ги завладееме шумите во полето, за да придобиеме и таму друго место.

¹⁶Но планот на шумата се покажа залуден, зашто дојде огнот и таа изгоре.

¹⁷Така заврши и замислата на морските бранови, зашто песокот застана пред нив и ги задржа.

¹⁸А ти, ако им беше судија: кого ќе го оправдаше и кого ќе го обвинеше?«

¹⁹Јас одговорив: »Навистина нивните замисли биле попусти, затоа на шумата ѝ е дадена земјата, а и на морето му е дадено неговото место, за да ги разнесува своите бранови.«

²⁰А тој ми одговори и рече: »Право просуди, а зошто вака не си просудуваш и за самиот себеси?

²¹Зашто, како земјата што ѝ е дадена на шумата, а морето што им е дадено на морските бранови, така и жителите на земјата можат да го разберат само она што е на земјата, а жителите на небото можат да го разберат она што е во небесните височини.«

²²Јас одговорив и реков: »Ти се молам, Господи, нека ми биде даден ум, за да можам да разбирам.

²³Не сакам да Те прашувам за она што е горе, туку за она што станува кај нас секој ден: зошто Израел им е предаден за подбивање на незнабошците? Зошто народот, кој го возљуби, е предаден на безбожни племиња, и зошто законот на нашите татковци е доведен до распаѓање, а напишаните наредби никаде ги нема?

²⁴Низ овој живот минуваме како скакулци, животот наш поминува во страв и ужас и станавме недојстојни да ја наследиме Твојата милосрдност.

²⁵Но што ќе направи Тој со Своето име, со кое се именуваме? Еве, тоа е она за кое прашав.«

²⁶А тој ми одговори и рече: »Што повеќе прашуваш, се повеќе ќе се чудиш, зашто овој век брзо се приближува кон својот крај,

²⁷и не може да го прими она што им е ветено на праведниците во идните времиња, зашто овој век е преполн со неправда и слабости.

²⁸А за она што ме праша, ќе ти одговорам: злото е посеано, а уште не дошло времето за неговото искоренување.

²⁹Зашто додека посеаното не биде искоренето и додека не се исчисти местото, на кое е посеано злото, нема да има место, на кое ќе биде посеано доброто.

³⁰Бидејќи семето на злото е посеано во срцето на Адам уште од почетокот и колку многу зло роди тоа досега и ќе раѓа додека не дојде време за вршидба!

³¹Размисли колку лоши плодови роди зрното на лошото семе.

³²Кога ќе бидат ожнеани безбројните негови класја, колку големо гумно ќе треба!«

³³Јас го прашав: »А како и кога ќе биде тоа? И зошто нашите години се малку и зошто се полни со зло?«

³⁴Тој ми одговори: »Не брзај да се издигнуваш погоре од Севишниот, зашто попусто брзаш да бидеш погоре од Него; ти одиш премногу далеку.

³⁵Зар и душите на праведниците не прашуваат во своите затвори, велејќи: до кога ќе се надеваме вака? И кога ќе дојде плодот на жетвата — на нашата отплата?«

³⁶На тоа ми одговори архангелот Јеремиел, велејќи: »Кога ќе се исполни бројот на семињата во вас, зашто Севишниот го измерил овој век,

³⁷со мерка ги измерил времињата и со број ги пресметал часовите; и нема ни да се поколеба ниту да се возбуди додека не се исполни одредената мерка.«

³⁸А јас како одговор на ова му реков: »Владетелу Господи, но и сите ние сме исполнети со нечесност.

³⁹И можеби поради нас не се исполнуваат житниците на праведниците и поради гревовите на оние што живеат на земјава.«

⁴⁰Тој ми одговори и рече: »Појди и прашај бремена жена; можно ли е да го задржи плодот што е во неа по наполнувањето на деветтиот месец?«

⁴¹Јас одговорив: »Не може, Господи.« Тогаш Тој ми рече: »Слични на утробата се и живеалиштата на душите во Адот.

⁴²Како што родилката брза да роди, за да се избави од родилните болки, така брзаат и тие — да го вратат она што им е дадено.

⁴³Најнапред ќе ти биде покажано она што сакаш да го видиш.«

⁴⁴А јас реков: »Ако сум придобил благодат во твоите очи, ако тоа е можно и ако сум способен за тоа,

⁴⁵покажи ми го она што треба да дојде, дали е поголемо од она што изминало, како и она што било дали е поголемо од она што ќе биде?

⁴⁶Она што изминало, знам какво е, а она што ќе дојде — за него не знам.«

⁴⁷Тој ми рече: »Застани од мојата десна страна; значењето на ова ќе ти го објаснам со споредба.«

⁴⁸Јас застанав и видов: ете, запалена печка минува пред мене, и кога пламенот измина, видов — остана дим.

⁴⁹потоа пред мене помина облак, полн со вода, и од него се изли силен дожд; но откако поројниот дожд престана, останаа капки.

⁵⁰Тогаш тој ми рече: »Размисли во себеси, како дождот што е нешто повеќе од капки, и огнот — нешто повеќе од дим, така и мерката на минатото зела надмоќност, па останале само капки и дим.«

⁵¹Тогаш јас го замилив и му реков: »Мислиш ли дека ќе доживеам до тие дни и што ќе стане во тие денови?«

⁵²А тој ми одговори и ми рече: »За знаците, за кои ме прашуваш, нешто можам да ти кажам, но не сум пратен да говорам со тебе за твојот живот, а и не знам.«