Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 3. Ездра 7 Bible Online

3. Ездра 7 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

3. Ездра 7

¹Кога ги изговорив овие зборови, кај мене беше испратен ангелот, кој беше праќан кај мене минатите ноќи,

²и ми рече: »Стани, Ездра, и слушај ги зборовите што дојдов да ти ги кажам.«

³Јас реков: »Говори, Господару мој!« А тој ми рече: »Морето е поставено во просторно место, за да биде неизмерно и длабоко;

⁴но влезот во него се наоѓа во тесно место, така што прилега на реки.

⁵Оној што ќе посака да влезе во морето и да го види, или да владее над него, ако не помине низ тесното, како може да стигне до широкото?

⁶Има и други споредби: градот е изграден и расположен во рамнина и полн е со секакви богатства;

⁷но влезот во него е тесен и е поставен на стрмнина, така што оддесно има оган а одлево — длабока вода.

⁸Меѓу нив, односно меѓу огнот и водата има само една патека, на која може да се смести само човечко стапало.

⁹Ако тој град му се даде за наследство на човекот, као тој може да го добие тоа наследство, ако никогаш не помине преку опасноста, која се наоѓа на тој пат?«

¹⁰Јас реков: »Така е, Господи!« А Тој ми рече: »Таков е и делот на Израел.

¹¹За нив Јас го создадов светот; но кога Адам ги наруши Моите наредби, беше наредено да застане она што беше извршено.

¹²И станаа влезовите на овој свет тесни, болни, мачни, мали, лукави, полни со невојли и бараа многу труд.

¹³А влезовите во идниот век се широки, безопасни и принесуваат плодови на бесмртност.

¹⁴И така, ако оние што влегуваат, кои живеат, не влезат низ таа теснотија и неволја, тие нема да го добијат она што е приготвено.

¹⁵Но, зошто се вознемируваш кога си гниежлив и зошто се возбудуваш — кога си смртен?

¹⁶Зошто во твоето срце не ја примиш иднината, туку ја примаш сегашноста?«

¹⁷Јас одговорив и реков: »Владетлу, Господи, ете, Ти одреди во Твојот закон дека праведниците ќе го наследат тоа и дека грешниците — ќе загинат.

¹⁸Затоа праведниците ќе можат да поднесат теснотија, надевајќи се дека ќе бидат на широко, а оние што живеат богопротивно, и откако ќе претрпат теснотија, нема да видат широчина.«

¹⁹Тој ми рече: »Нема повисок судија од Бога, никој не разбира повеќе од Севишниот.

²⁰Многумина загинуваат во овој живот затоа што не го примаат Законот Божји што им е предложен.

²¹Зашто Бог строго им заповеда на оние што доаѓаат, та кога ќе дојдат — што треба да прават, за да бидат живи; што треба да пазат, за да не бидат казнети.

²²А тие не послушаа и Му се спротивставија, суетна мисла утврдија во себеси;

²³се повлекоа по гревовни измами; рекоа за Севишниот дека Го нема и не ги познаа Неговите патишта;

²⁴законот Негов го презреа, ги отфрлија Неговите ветувања, немаа вера во Неговите обредни наредби, не ги вршеа Неговите дела.

²⁵Ете, затоа, Ездра, за празните — празно, а за полните — полно.

²⁶Еве, ќе дојде време кога ќе се јават знаците, што ти ги претскажав и ќе се јави невестата, а со појавувањето свое ќе се покаже, зашто сега е сокриена во земјата.

²⁷И секој, кој се избави од наброените понапред зла, самиот ќе ги види Моите чудеса.

²⁸Зашто ќе се открие Мојот син Исус заедно со оние што се со Него и другите ќе се насладуваат четиристотини години.

²⁹И по сите тие години ќе умре Мојот Син Христос и сите луѓе што дишат.

³⁰И ќе се врати светот во првобитниот молк седум дена, како што беше понапред, така што никој нема да остане.

³¹А по седумте дена ќе се разбуди заспаниот свет и лошите ќе умрат.

³²Земјата ќе ги предаде оние што спијат во неа, и правот оние кои тивко престојувале во него, а сокровишниците ќе ги предадат душите што им се доверени.

³³Ќе се открие Севишниот од судскиот престол; ќе изминат страдањата и ќе се исцрпи долготрпеливоста.

³⁴Само еден суд ќе остане: вистината ќе застане, верата ќе закрепне.

³⁵Потоа ќе дојде делото на отплатата, ќе се открие наградата, ќе се разбуди правдата, ќе престане владеењето на неправдата.«

³⁶Јас реков: »Авраам прв се молеше за Содомците; Мојсеј за — татковците, кои беа згрешиле во пустината;

³⁷по него Исус — за Израел во деновите на Ахана;

³⁸Самуил и Давид — за погубените, а Соломон — за оние што дојдоа за осветувањето;

³⁹Илија — за оние што добија дожд и за мртвиот, за да оживее;

⁴⁰Езекија — за народот во времето на Сенахирим, и мнозина — за многумина.

⁴¹И така, ако тогаш, кога пропаста се беше засилила и кога се беше намножила неправдата, праведните се молеа — за нечесните, зошто тоа да не биде и сега?«

⁴²А Тој ми одговори и рече: »Сегашниот век не е крајот; во него често пребива слава, затоа се молеле за немоќните.

⁴³А судниот ден ќе биде крајот на тоа време и почеток на идното време на бесмртноста, кога ќе си замине распаѓањето,

⁴⁴ќе биде срушена невоздржливоста, ќе се откине неверието, ќе се издигне правдата и ќе болсне вистината.

⁴⁵Тогаш никој не ќе може да го избави загинатиот, ниту ќе може да го погуби оној што победил.«

⁴⁶Јас одговорив и реков: »Еве го мојот прв и последен збор: ќе беше подобро ако на Адам не му беше дадена земјата или, откако му веќе беше дадена, да беше задржан за да не згреши.

⁴⁷Каква е ползата за човек, кој во сегашниот век живее со скрб, а кога ќе умре — да го чекаат казни?

⁴⁸О, Адаме, што направи ти? Ти кога згреши, на падна само ти, туку паднавме и ние што произлегуваме од тебе.

⁴⁹Каква е ползата за нас од тоа што ни е ветено време бесмртно, кога извршуваме смртни дела?

⁵⁰Иако нам ни е претскажана вечна надеж, ние никаквите — сме создадени суетни.

⁵¹Иако нам ни беа приготвени добри и мирни живеалишта, ние живеевме лошо;

⁵²Иако за нас Беше однапред подготвена славата на Севишниот, за да ги покрие оние што живееле кротко, ние одевме по лоши патишта.

⁵³Ќе се покаже рајот, каде што пребива негнилежен плод, и кадешто има спокој и исцеление;

⁵⁴но ние нема да влеземе во него, зашто ќе живееме по неблагодарни места.

⁵⁵Лицата на оние, кои имаа воздржливост, ќе болснат посветло од ѕвездите, а нашите лица се поцрни од темнината.

⁵⁶Ние во нашиот живот, коа вршевме беззаконија, не помислувавме, дека по смртта ќе страдаме.«

⁵⁷Тој ми одговори и рече: »Тоа е помислата за борбата што треба да ја води човекот, кој е роден на земјата,

⁵⁸та ако биде победен, да го претрпи она што го кажа ти, ако пак, победи — да го добие она за што говорам Јас.

⁵⁹Тоа е оној живот, за кој Мојсеј, кога беше жив, му рече на народот, велејќи: избери си живот, за да живееш.

⁶⁰Но не му поверуваа ни нему, ниту на пророците по него, ниту Ми веруваат Мене, Кој им зборував,

⁶¹дека нема да има жалење за нивното загинување, како што ќе има радост за оние, за кои е приготвено спасението.«

⁶²Јас одговорив и реков: »Знам, Господи, дека Севишниот се нарекува милосрден, зашто ќе ги помилува оние што уште не дошле на светов;

⁶³дека е милостив спрема оние што живеат според Неговиот закон.

⁶⁴Тој е долготрпелив, зашто покажа долготрпеливост спрема оние што згрешија, како спрема Свои созданија.

⁶⁵Тој е штедар дарител и дава според потребите.

⁶⁶Тој е многумилостив, зашто ги зголемува Своите милости кон оние што живееле, што живеат сега и што ќе живеат во иднина.

⁶⁷Бидејќи, ако Тој не ги зголемуваше Своите милости, светот не би можел да продолжи да живее со оние што живеат во него.

⁶⁸Тој дава дарови, зашто, ако не даруваше според Својата добрина, за да можат оние што направиле гревови, да се олеснат од своите беззаконија, не би можел да остане жив ни еден десетилјаден дел од луѓето.

⁶⁹Иако Тој како судија, ако не им опростуваше на оние, кои се создадени преку Неговиот збор и не истребеше многу од престапите,

⁷⁰можеби од безбројното множество, ќе останеа само сосема малкумина.«