Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 3. Ездра 9 Bible Online

3. Ездра 9 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

3. Ездра 9

¹Он ми одговори и рече: »Кога го мериш времето, мери го во себеси, и кога ќе видиш изминал еден дел од веќе посочените знаци,

²тогаш ќе разбереш дека е тоа точно времето кога Севишниот ќе почне да ги посетува Своите созданија од Неговиот свет.

³Кога во светот ќе се појават земјотреси, бунтови кај народите,

⁴тогаш ќе разбереш, дека за тоа говорел Севишниот уште во деновите пред тебе, во почетокот.

⁵Како сѐ, што е создадено во светот — има свој почеток и крај, така и свршетокот бива јавен,

⁶така и времињата на севишниот имаат почеток, кој се открива преку чудеса и сили, и крај, кој се појавува преку дејства и знаци.

⁷Секој, што ќе се спаси и успее преку своите дела и верата, во која верувате, да избегне од горе споменатите зла,

⁸ќе остане и ќе го види спасението од Мене во Мојата земја и во Моите предели, кои сум ги осветил уште пред вековите.

⁹Тогаш ќе зажалат оние, кои отстапиле сега од Моите патишта и оние што ги отфрлиле со презир; тие ќе бидат во маки.

¹⁰Оние, кои во животот добиваат добрини, а не Ме познаа,

¹¹го пренебрегнуваа Мојот закон, не го разбраа, туку го презреа, кои беа уште слободни и кога им беше уште отворено место за покајание,

¹²тие ќе Ме познаат по својата смрт, во маките.

¹³Тие не беа повеќе љубопитни за тоа како ќе се спасат непобожните, туку испитуваа како и кога ќе се спасат праведните, на кои им припаѓа и заради кои постои светот.«

¹⁴Јас одговорив и реков:

¹⁵»Понапред говорев, а и сега кажувам, и потоа ќе говорам, дека оние што ќе загинат се повеќе од оние што ќе се спасат — како бранот што е повеќе од капка.«

¹⁶Он ми одговори и рече:

¹⁷»Каква е нивата, такво е и семето; какви се цвеќињата, такви се и шарките; каков е работникот, таква му е и работата; каков е земјоделецот, такво е и обработувањето; зашто тогаш беше времето на векот.

¹⁸Кога го приготвував светот, пред да биде живеалиште на оние што сега живеат во него, тогаш никој не Ми се противстави.

¹⁹А сега, кога овој свет беше создаден, обичаите на создадените се расипаа при богата жетва и неиспитан закон.

²⁰Јас го разгледав светот: и, ете, се покажа опасност од замисли, кои се појавија во него.

²¹Го видов и го поштедив; запазив за Себе си едно зрно од гроздот и еден од многуте садови.

²²Нека загине множеството, што се родило попусто; нека се запазат Моето зрно и Мојот сад, кои ги одгледав со голем труд.

²³А ти, кога изминат другите седум дена, но без да постиш во тоа време,

²⁴и кога ќе излезеш во расцутеното поле, каде што нема изградено куќа, па почнеш да се храниш само со полски цвеќиња, без да јадеш месо, нити да пиеш вино, туку само со цвеќињата,

²⁵моли Му се непрестајно на Севишниот, и Јас ќе дојдам и ќе ти говорам.«

²⁶И, како што ми рече, јас отидов во полето, кое се нарекува Ардат, седнав таму меѓу цвеќињата и јадев од полските треви и храната од нив ме наситуваше.

²⁷По седумте дена јас лежев во тревата, и срцето мое пак се вознемируваше, како и порано.

²⁸Устата моја се отвори и јас почнав да говорам и реков:

²⁹»О, Господи, Ти Кој сега ни се јавуваш нам, им се јавуваше и на нашите татковци во непроодната и бесплодна пустиња, кога излегоа од Египет,

³⁰тогаш си рекол: Слушај ме, Израиле; семе Јаковово, внимавај на моите зборови.

³¹Ете, јас го сеам Мојот закон во вас, тој ќе роди во вас плод; ќе се славите вечно во него.«

³²Но нашите татковци, кога го примија законот, не го исполнија и не ги запазија Твоите заповеди; макар што плодот од Твојот закон не загина, и не можеше да загине, зашто беше Твој,

³³но загинаа оние што го примија законот, не запазувајќи го она што е посеано во него.

³⁴Обично бива така, ако земјата примила семе, или морето кораб, или некој сад — храна или пијачка, па ако биде повредено она што е посеано или она во што е сместено,

³⁵во таков случај загинува заедно и она што е посеано, поставено или изникнато, па пред вас нема да остане фатеното. Но со вас не бива така.

³⁶Ние, кои го примивме Законот, грешејќи, загинавме; загинува и нашето срце што го прими;

³⁷но Законот не загинува; тој останува во својата сила.

³⁸Кога го говорев ова во своето срце, погледнав со моите очи и од мојата десна страна видов жена; ете, таа плачеше и офкаше со висок глас и силно страдаше душевно; облеката ѝ беше раскината и на главата имаше пепел.

³⁹Тогаш ги оставив размислувањата, со кои бев зафатен, се свртев кон неа и ѝ реков:

⁴⁰»Зошто плачеш и зошто страдаш душевно толку многу?«

⁴¹Таа ми одговори: »Остави ме, господаре мој, да се оплакувам себеси и да ја удвојам мојата жалост; многу сум огорчена душевно и многу сум понизена.«

⁴²Јас ја прашав: »Што си претрпела? Кажи ми!« А таа ми одгови:

⁴³»Јас, твојата слугинка, бев неплодна; имав маж, но не раѓав триесет години.

⁴⁴Секој час и секој ден, во тие триесет години, непрестајно Му се молев на Севишниот,

⁴⁵по триесет години, Бог ме чу мене, твојата слугинка, ја виде мојата смиреност, ја слушна мојата тага и ми даде син; јас му се израдував многу, и мојот маж, и сите мои сограѓани, и многу Го прославивме Севишниот.

⁴⁶Јас го одгледав со голем труд,

⁴⁷а кога порасна и реши да се жени, приредив свадбена гозба.«