Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Матеј 13 Bible Online

Матеј 13 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Матеј 13

¹И како излезе Исус тој ден од куќата, седна покрај морето.

²И се собра околу Него многу народ, така што Он влезе во кораб и седна, а целиот народ стоеше на брегот.

³И им говореше многу во параболи, велејќи: »Ете, излезе сејач да сее;

⁴и кога сееше, едни зрна паднаа покрај патот, долетаа птици и ги исколваа.

⁵Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу проникнаа, оти земјата не беше длабока.

⁶Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, како да немаа корен, се исушија.

⁷Некои паднаа во трње и израсна трњето и ги задуши.

⁸Други паднаа на добра земја и дадоа добар плод: едно сто, друго шеесет, а друго триесет.

⁹Кој има уши да слуша, нека чуе!«

¹⁰И кога се приближија до Него учениците, Му рекоа: »Зошто во параболи им зборуваш?«

¹¹А Он им одговори и рече: »Зашто вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството небесно, а ним не им е дадено.

¹²Оти, кој има ќе му се даде и ќе му се преумножи; а кој нема, ќе му се земе и она што го има;

¹³Затоа им зборувам во параболи, оти гледаат и не виѓаваат; слушаат и не чујат, ниту, пак, разбираат;

¹⁴и над нив се исполнува пророкувањето на Исаија, кое вели: ‚Со уши ќе чуете и нема да разберете, со очи ќе гледате и нема да видите;

¹⁵срцето на овие луѓе закоравело, и со ушите тешко слушаат; и ги затвориле очите свои да не би некогаш со очите да видат и со ушите да чујат и со срцето да разберат, та да не се покајат и да не ги исцелам.‘

¹⁶Вашите, пак, очи се блажени, оти гледаат, и ушите ваши — бидејќи слушаат;

¹⁷зашто, вистина, ви велам: многу пророци и праведници сакаа да видат што гледате вие, и не видоа, и да чујат што слушате вие, и не чуја.

¹⁸Вие, пак, чујте ја параболата за сејачот:

¹⁹при секого, што го слуша словото за царството и не го разбира, доаѓа лукавиот и го граби посеаното во срцето негово; ете, тоа означува посеаното покрај патот.

²⁰А посеаното на камен е оној, што го слуша словото и веднаш со радост го прима;

²¹но нема во себе корен и е непостојан: настане ли жалост или гонење заради словото, веднаш се соблазнува.

²²Посеаното, пак, во трње е оној што го слуша словото, но грижите од овој свет и примамливото богатство го задушуваат словото и тоа останува без род.

²³А посеаното на добра земја е оној, што го слуша словото и го разбира, и дава плод: еден сто, друг шеесет, а друг триесет.«

²⁴И друга парабола им кажа, велејќи: »Царството небесно прилега на човек, што посеал добро семе на својата нива;

²⁵но, кога спиеја луѓето, дојде неговиот непријател и посеа меѓу житото какол, па си отиде.

²⁶А кога израсна растението и донесе плод, тогаш се појави и каколот.

²⁷И кога дојдоа слугите на стопанот, му рекоа: ‚Господаре, нели добро семе посеа на нивата своја? Од каде сега, пак, овој какол во неа?‘

²⁸А он им рече: ‚Човек непријател го прави тоа.‘ Слугите, пак, му рекоа: ‚Сакаш ли да одиме и да го исплевиме?‘

²⁹Но тој им рече: ‚Не, да не би, корнејќи го каколот, да искорнете заедно со него и жито;

³⁰оставете нека расте и едното и другото заедно, до жетвата; а по жетвата ќе им кажам на жетварите: соберете го најнапред каколот и врзете го во снопови, за да се изгори; а житото приберете го во мојата житница‘.«

³¹И друга парабола им кажа, кога рече: »Царството небесно прилега на зрно синапово, кое човек го зема и посеа на нивата своја;

³²тоа е најмало од сите семиња, но, кога ќе израсне, поголемо е од сите растенија, па станува дури и дрво — така што птиците небески долетуваат и застануваат на неговите гранки.«

³³И друга парабола им кажа: »Царството небесно прилега на квас, што го зема жена и го клава во три мери брашно, дури не скисне сето.«

³⁴Сето ова му го зборуваше Исус на народот во параболи и без приказни не им говореше ништо;

³⁵за да се исполни реченото преку пророкот кој вели: »Со параболи ќе ја отворам устата Своја; ќе ги искажам тајните од создавањето на светот«.

³⁶Тогаш Исус го остави народот и влезе во една куќа. А учениците се приближија до Него и Му рекоа: »Протолкувај ни ја параболата за каколот на нивата!«

³⁷А Он им одговори и рече: »Сејачот на доброто семе е Синот Човечки;

³⁸нивата е овој свет; доброто семе, тоа се синовите на царството, а каколот — синовите на лукавиот;

³⁹непријателот, пак, што го посеа, е ѓаволот; жетвата е свршетокот на светот, а жетварите се ангелите.

⁴⁰И така, како што се собира плевата и се гори во оган, така ќе биде и при свршетокот на овој свет;

⁴¹ќе испрати Синот Човечки Свои ангели и ќе ги соберат сите соблазни од Неговото царство, и оние што вршат незаконски дела,

⁴²и ќе ги фрлат во жарена печка; таму ќе биде плач и крцкање со заби.

⁴³Тогаш праведниците ќе светнат како сонце во царството на нивниот Отец. Кој има уши да слуша, нека чуе!

⁴⁴Царството небесно прилега уште и на драгоценост, сокриена во нива, која ја нашол човек и прикрил, па, од радост за неа, отишол и продал сѐ што имал, и ја купил таа нива.

⁴⁵Царството небесно прилега и на трговец, кој бара убави бисери;

⁴⁶па, штом најде едно зрно скапоцен бисер, оди и продава сѐ што има и го купува.

⁴⁷Царството небесно прилега, исто така, и на мрежа, која се фрла во морето и уловува секакви риби:

⁴⁸и кога ќе се наполни, ја извлекуваат на брегот и седнуваат, па добрите риби ги собираат во садови, а лошите ги фрлаат.

⁴⁹Така ќе биде и при свршетокот на светот: ќе излезат ангелите и ќе ги одделат лошите од праведните,

⁵⁰и ќе ги фрлат во вжарена печка: таму ќе биде плач и крцкање со заби.«

⁵¹И ги праша Исус: »Дали го разбравте сево ова?« Тие Му одговорија: »Да, Господи!«

⁵²А Он им рече: »Затоа секој книжник, кој се научил за царството небесно, прилега на домаќин што изнесува од своето сокровиште ново и старо.«

⁵³И, откако ги кажа Исус овие параболи, си замина оттаму.

⁵⁴А штом дојде во својот роден крај, го поучуваше народот во синагогите нивни. И сите се чудеа и велеа: »Од каде при Него ваква премудрост и сили?

⁵⁵Не е ли Овој син на дрводелецот? Мајка Му не се ли вика Марија, и браќата негови — Јаков и Јосија, Симон и Јуда?

⁵⁶И сестрите Негови не се ли сите меѓу нас? Од каде, пак, сето тоа при Него?«

⁵⁷И се соблазнија заради Него. А Исус им рече: »Нема пророк без чест, освен во земјата негова и во домот негов.«

⁵⁸И не изврши таму многу чудеса заради нивното неверување.