Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Матеј 21 Bible Online

Матеј 21 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Матеј 21

¹А кога наближија до Ерусалим и дојдоа во Витфагија, при Елеонската Гора, Исус испрати двајца ученици

²и им рече: »Отидете во селоно, што е наспроти вас, и веднаш ќе најдете врзана ослица и осле со неа; одврзете ги и доведете Ми ги!

³А, ако ви рече некој нешто, ќе му кажете дека Му се потребни на Господа, и веднаш ќе ги прати.«

⁴А сето тоа стана за да се искаже кажаното преку пророкот, кој вели:

⁵Кажете ѝ на ќерката Сионова: ете, твојот Цар иде при тебе кроток, качен на ослица и осле, син на подјаремница.

⁶Учениците отидоа и направија така, како што им беше заповедал Исус:

⁷ги дотераа ослицата и ослето и ги кладоа одозгора алиштата свои, и Он седна на нив.

⁸А мнозина од народот ги постилаа по патот облеките свои; други, пак, сечеа гранки од дрвјата и ги постилаа по патот;

⁹а народот, што врвеше пред Него и по Него, викаше велејќи: »Осана на Синот Давидов! Благословен е Кој иде во името Господово! Осана на висините!«

¹⁰И кога влезе во Ерусалим, целиот град се збуни, прашувајќи: »Кој е Овој?«

¹¹А народот одговараше: »Овој е Исус, пророкот од Назарет Галилејски.«

¹²И влезе Исус во храмот Божји и ги истера сите, што продаваа и купуваа во храмот, ги растури масите на менувачите и столовите на оние, што продаваа гулаби,

¹³и им рече: »Напишано е: ‚Домот Мој, дом за молитва ќе се нарече‘, а вие го направивте како разбојничка пештера.«

¹⁴И дојдоа при Него во храмот слепи и хроми, и Он ги излекува.

¹⁵А првосвештениците и книжниците, гледајќи ги чудесата што ги направи Он, и слушајќи ги децата како викаа во храмот и велеа: »Осана на Давидовиот Син!«, се расрдија,

¹⁶и Му рекоа: »Слушаш ли што велат тие?« А Исус им рече: »Да! Зар никогаш не сте читале: ‚Од устата на младенците и од оние што цицаат Ти си приготвил пофалба‘?«

¹⁷И кога ги остави, отиде надвор од градот, во Витанија, каде што преноќева.

¹⁸А утредента, враќајќи се во градот огладне;

¹⁹и виде покрај патот смоква, отиде до неа; па како не најде на неа ништо освен лисја, рече: »Отсега да нема плод на тебе довека!« И смоквата веднаш се исуши.

²⁰Штом го видоа тоа, учениците се зачудија и рекоа: »Како веднаш се исуши смоквата!«

²¹А Исус им одговори и рече: »Вистина, ви велам: ако имате вера и не се посомните, не само тоа што стана со смоквата ќе извршите, туку, ако и на оваа планина ѝ речете: ‚Дигни се и фрли се в море!‘ ќе биде.

²²И сѐ, што и да побарате во молитва со вера, ќе добиете«.

²³И кога дојде Он во храмот и поучуваше, пристапија кон Него првосвештениците и старешините народни и рекоа: »Со каква власт го вршиш тоа и кој Ти ја дал таа власт?«

²⁴А Исус им одговори и рече: »И Јас ќе ве прашам нешто. Па, ако Ми одговорите, и Јас ќе ви кажам, со каква власт го вршам тоа.

²⁵Крштавањето Јованово од каде беше: од небото или од луѓето?« А тие размислуваа помеѓу себе и велеа: »Ако кажеме — ‚Од небото‘, ќе ни рече: ‚Па зошто не му поверувавте?‘

²⁶А ако речеме: — ‚Од луѓето‘, се боиме од народот, оти сите го сметаа за пророк.«

²⁷И, одговарајќи Му на Исуса, рекоа: »Не знаеме.« А Он им рече: »Ни Јас не ви кажувам со каква власт го вршам тоа.«

²⁸»А како ви се чини ова? Еден човек имаше два сина; па отиде при првиот и му рече: ‚Сине, оди денес да работиш во моето лозје!‘

²⁹Тој одговори и рече: ‚Нејќам!‘ Но потоа се покаја и отиде.

³⁰Па како дојде и при вториот, му го рече истото. Тој одговори и рече: ‚Ќе отидам, господаре‘. Но не отиде.

³¹Кој од двајцата ја исполни татковата волја?« Му одговорија: »Првиот«. Тогаш Исус им рече: »Вистина ви велам, дека митниците и блудниците ќе ве испреварат во царството Божјо:

³²зашто дојде при вас Јован по праведен пат и вие не му поверувавте, а митниците и блудниците му поверуваа; вие, пак, иако видовте, не се покајавте отпосле, за да му поверувате.«

³³»Чујте друга парабола! Имаше еден човек домаќин, кој насади лозје, го загради со плот, ископа бунар, направи кула и, откако го предаде на лозарите, си отиде.

³⁴И кога наближи времето за берење, тој ги испрати при лозарите своите слуги, за да му ги приберат плодовите.

³⁵Но лозарите, кога ги фатија неговите слуги, едниот го претепаа, другиот го убија, а третиот со камења го засипаа.

³⁶Тој испрати сега други слуги, повеќе од првите; но и со нив направија исто.

³⁷Најпосле го испрати при нив својот син, велејќи: ‚Ќе се засрамат од сина ми.‘

³⁸Но лозарите, штом го видоа сина му, си рекоа меѓу себе: ‚Овој е наследникот; ајде да го убиеме и да го присвоиме наследството негово.‘

³⁹Па, како го фатија, го изведоа надвор од лозјето и го убија.

⁴⁰А кога ќе дојде господарот на лозјето, што ќе им направи на тие лозари?«

⁴¹Му одговорија: »Злочинците ќе ги погуби, а лозјето ќе го даде на други лозари, што ќе му ги даваат плодовите навреме.«

⁴²А Исус им рече: »Зар не сте читале во Книгите: ‚Каменот, што го отфрлија ѕидарите, стана глава на аголот: Тоа е од Господа и чудесно е во очите наши.‘

⁴³Затоа ви велам дека царството Божјо ќе се земе од вас и ќе се даде на народ, што ги принесува неговите плодови.

⁴⁴И кој падне врз тој камен, ќе се разбие; а тој врз кого падне, ќе го здроби.«

⁴⁵И слушајќи ги Неговите параболи, првосвештениците и фарисеите разбраа дека говори за нив,

⁴⁶па гледаа да го фатат; но се плашеа од народот, зашто Го сметаа за пророк.