Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Матеј 22 Bible Online

Матеј 22 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Матеј 22

¹И одговарајќи, Исус пак им говореше во параболи и рече:

²»Царството небесно прилега на човек цар, кој направи свадба на сина си,

³и ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие нејќеа да дојдат.

⁴Потоа испрати други слуги и им рече: кажете им на поканетите: ‚Ете, приготвив јадење; јунците мои и сѐ што е угоено се заклани, и сѐ е готово; дојдете на свадба!‘

⁵Но тие не сакаа да знаат за тоа, а си отидоа: кој на нива, кој по трговија;

⁶а некои, пак, ги фатија неговите слуги, ги исмеаја и ги убија.

⁷Штом чу за тоа царот, се налути, испрати своја војска и ги погуби убијците и им го изгоре нивниот град.

⁸Тогаш им рече на слугите свои: ‚Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.

⁹Затоа одете по раскрсниците и, колку души ќе најдете, поканете ги на свадба!‘

¹⁰И како излегоа слугите на раскрсниците, ги собраа сите што ги најдоа — и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.

¹¹Кога влезе, пак, царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбени алишта.

¹²Па му рече: ‚Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена руба?‘ А тој молчеше.

¹³Тогаш царот им рече на слугите: ‚Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби;

¹⁴зашто, мнозина се повикани, а малцина избрани‘.«

¹⁵Тогаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат во некој збор.

¹⁶И ги испраќаа при Него своите ученици, заедно со некои Иродовци, говорејќи: »Учителе, знаеме дека си правичен и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се боиш ни од кого, зашто не гледаш кој е кој;

¹⁷затоа кажи ни, како Ти се чини: треба ли да се дава данок на царот или не?«

¹⁸Но Исус го разбра лукавството нивно и рече: »Што Ме искушувате, лицемери?

¹⁹Покажете Ми една даночна пара!« Тие Му донесоа еден динариј.

²⁰И им рече: »Чиј е овој лик и натпис?«

²¹Тие одговорија: »На царот.« Тогаш им рече: »Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!«

²²И штом го чуја тоа, тие се зачудија и, оставајќи Го, си отидоа.

²³Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, и Го прашаа, говорејќи:

²⁴»Учителе, Мојсеј рече: ‚Ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека го воздигне потомството на брата си!‘

²⁵При нас беа седуммина браќа; првиот се ожени и умре; па, бидејќи немаше пород, ја остави жената своја на брата си;

²⁶исто така направи и вториот, и третиот, дури и седмиот;

²⁷а по сите нив умре и жената.

²⁸При воскресението, на кого од седуммината ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?«

²⁹Исус им одговори: »Се лажете, оти не ги познавате Писмата, ниту силата Божја;

³⁰зашто при воскресението луѓето ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, а ќе живеат како ангели Божји на небесата.

³¹А за воскресението на мртвите не сте ли читале, што ви рекол Бог, Кој вели:

³²‚Јас сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов‘. Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.«

³³И народот, слушајќи го тоа, се восхитуваше на неговата наука.

³⁴А фарисеите, кога чуја дека ги посрами садукеите, се здружија со нив.

³⁵И еден од нив, законик, искушувајќи Го, запраша и рече:

³⁶Учителе, која заповед е најголема во Законот?

³⁷А Исус му одговори: »Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум;

³⁸тоа е прва и најголема заповед;

³⁹а втората е слична на неа: Возљуби го својот ближен како себеси!

⁴⁰На тие две заповеди се крепат целиот Закон и Пророците.«

⁴¹И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша и рече:

⁴²Што мислите за Христа? Чиј е син? Му одговорија: Давидов.

⁴³Им рече: »Како тогаш Давид, надахнат од Духот, Го нарече Господ, велејќи:

⁴⁴‚Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.‘

⁴⁵И така, ако Давид Го нарече Господ, како тогаш да Му е Он син?«

⁴⁶И никој не можеше да му одговори ниту збор, и од тој ден никој веќе не се осмели да Го праша.