Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Матеј 26 Bible Online

Матеј 26 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Матеј 26

¹И кога ги заврши Исус овие зборови, им рече на учениците Свои:

²»Знаете дека по два дни ќе биде Пасха и Синот Човечки ќе биде предаден на распјатие.«

³Тогаш првосвештениците и книжниците, и старешините народни се собраа во дворот на првосвештеникот, по име Кајафа,

⁴и се советуваа како да Го фатат Исуса со измама и да Го убијат;

⁵но рекоа: »Само не на празникот, за да не стане бунт во народот.«

⁶А кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симона Прокажениот,

⁷се приближи до Него една жена, која носеше шише со скапоцено миро, и го изли врз главата Негова, кога Он седеше на трпезата.

⁸И штом го видоа тоа учениците Негови, се расрдија и рекоа: »Какво е тоа растурање?

⁹Оти тоа миро можеше да се продаде многу скапо и парите да се разделат на сиромаси.«

¹⁰Но Исус, разбирајќи го тоа, им рече: »Зошто ја буните жената? Таа направи добро дело за Мене;

¹¹оти сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш;

¹²таа, изливајќи го тоа миро врз телото Мое, Ме приготви за погребение.

¹³Вистина, ви велам: каде и да биде проповедано ова Евангелие по цел свет ќе се прикажува за нејзин спомен и тоа што го направи таа.«

¹⁴Тогаш еден од дванаесетте, по име Јуда Искариот, отиде при првосвештениците

¹⁵и рече: »Што ќе ми дадете, па да ви Го предадам?« А тие му предложија триесет сребреници.

¹⁶И оттогаш тој бараше погодно време да Го предаде.

¹⁷А во првиот ден на празникот Бесквасници пристапија кон Исуса учениците и Му рекоа: »Каде сакаш да ти приготвиме да јадеш пасха?«

¹⁸Он им рече: »Одете в град при тој и тој човек и кажете му: ‚Учителот вели: времето Ми наближи, при тебе ќе ја прославам Пасхата со учениците Свои.‘«

¹⁹Учениците направија како што им заповеда Исус и ја приготвија пасхата.

²⁰Штом се стемни, Он седна на трпезата со дванаесетте.

²¹И кога јадеа, им рече: »Вистина, ви велам: еден од вас ќе Ме предаде.«

²²Тие многу се нажалија и секој од нив почна да Го прашува: »Да не сум јас, Господи?«

²³А Он им одговори и рече: »Оној што ќе макне со Мене во чинијата, тој ќе Ме предаде.

²⁴Синот, пак, Човечки, вистина си оди, како што е напишано за Него; но тешко му на оној човек, преку кого Синот Човечки ќе се предаде; добро ќе беше за тој човек ако не беше се родил.«

²⁵А Јуда, што Го предаде, одговори и рече: »Да не сум јас, Рави?« Му одговори: »Ти рече.«

²⁶И кога јадеа, Исус зеде леб, го благослови и рече: »Земете, јадете, ова е Моето тело.«

²⁷И како ја зеде чашата, заблагодари, им даде и рече: »Пијте од неа сите;

²⁸зашто ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.

²⁹И вам ви велам, оти отсега нема да пијам од овој лозов плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов со вас, во царството на Мојот Отец.«

³⁰И откако испеаја благодарствена песна, се искачија во Елеонската Гора.

³¹Тогаш им рече Исус: »Сите вие ќе се соблазните заради Мене уште во оваа ноќ; зашто е напишано: ‚Ќе Го поразам пастирот и овците од стадото ќе се разбегаат.‘

³²А по воскресението Мое ќе отидам порано од вас во Галилеја.«

³³Тогаш Петар Му одговори и рече: »Дури и сите да се соблазнат заради Тебе, јас никогаш нема да се соблазнам.«

³⁴Исус му рече: »Вистина, ти велам: дека оваа ноќ, уште пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.«

³⁵Петар Му кажа: »Ако затреба дури и да умрам со Тебе, нема да се откажам од Тебе.« Истото го рекоа и сите ученици.

³⁶Потоа отиде Исус со нив на едно место, наречено Гетсиманија, и им рече на учениците: »Поседете тука, додека отидам онаму да се помолам.«

³⁷И кога ги поведе со Себе Петра и двајцата Зеведееви синови, се натажи и почна да тагува.

³⁸Тогаш им рече Исус: »Смртно е нажалена Мојата душа; останете тука и видете будни со Мене!«

³⁹И како се пооддалечи малку, падна ничкум; се молеше и говореше: »Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; но не како Јас што сакам, туку како Ти.«

⁴⁰Па дојде при учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петра: »Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни?

⁴¹Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.«

⁴²Отиде пак, повторно, и се помоли, говорејќи: »Оче Мој, ако не може да одмине од Мене оваа чаша, да не ја испијам, тогаш нека биде волјата Твоја!«

⁴³И кога дојде, пак ги најде да спијат, оти очите им беа натежнале.

⁴⁴И кога ги остави, отиде и се помоли по третпат, изговарајќи ги истите зборови.

⁴⁵Потоа дојде при учениците Свои и им рече: »Сѐ уште спиете и почивате! Ете, наближи часот и Синот Човечки се предава во рацете на грешници.

⁴⁶Станете да одиме! Ете, наближи оној што Ме предава.«

⁴⁷Додека Он уште говореше, ете, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу луѓе со ножеви и колови, испратени од страна на првосвештениците и старешините народни.

⁴⁸А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: »Кого што ќе Го целивам, Он е, фатете Го!«

⁴⁹И веднаш се приближи до Исуса и Му рече: »Радуј се, Рави!« И Го целива.

⁵⁰А Исус му рече: »Пријателе, зошто си дошол?« Тогаш пристапија, положија раце на Исуса и Го фатија.

⁵¹И ете, еден од оние што беа до Исуса, протегна рака и извади нож, па како го удри слугата на првосвештеникот, му го отсече увото.

⁵²Тогаш Исус му рече: »Врати го ножот на местото негово; зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат;

⁵³или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец, да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели?

⁵⁴Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?«

⁵⁵Потоа Исус му рече на народот: »Како на разбојник сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите. Секој ден седев со вас, поучувајќи во храмот, и не Ме фативте.

⁵⁶Но сето тоа стана, за да се исполнат пророчките писма.« Тогаш сите ученици Го оставија и се разбегаа.

⁵⁷А оние, што го фатија Исуса, Го одведоа при првосвештеникот Кајафа, каде што беа собрани книжниците и старешините.

⁵⁸Петар, пак, одеше по Него оддалеку, до дворот на првосвештеникот; и како влезе внатре, седна со слугите, за да го види крајот.

⁵⁹А првосвештениците и старешините, и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исуса, за да Го убијат,

⁶⁰и не наоѓаа; и, макар што пристапија многу лажни сведоци, не најдоа. Но најпосле дојдоа двајца лажни сведоци,

⁶¹и рекоа: »Овој кажа: ‚Можам да го урнам Божјиот храм и за три дни да го соѕидам.‘«

⁶²И како стана првосвештеникот, Му рече: »Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?«

⁶³Но Исус молчеше. А првосвештеникот Му рече: »Те заколнувам во Живиот Бог да ни кажеш: Ти ли си Христос, Син Божји?«

⁶⁴Исус му одговори: »Ти рече! Ви велам пак: отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на силата и како доаѓа по небеските облаци.«

⁶⁵Тогаш првосвештеникот ја раскина облеката своја и рече: »Овој хули на Бога! Каква потреба имаме повеќе од сведоци? Ете, сега го чувте Неговото хулење.

⁶⁶Како ви се чини?« А тие одговорија и рекоа: »Заслужува смрт!«

⁶⁷Тогаш Го плукаа в лице и Го удираа по образите, а други Го биеја

⁶⁸и говореа: »Проречи ни, Христе, кој Те удри?«

⁶⁹А Петар седеше надвор во дворот. И се приближи до него една слугинка и му рече: »И ти беше со Исуса Галилеецот.«

⁷⁰Но тој се одрече пред сите, велејќи: »Не знам што зборуваш.«

⁷¹А кога одеше кон вратата, го виде друга и им рече на оние што беа таму: »И овој беше со Исуса Назареецот.«

⁷²И пак се одрече тој со клетва: »Не Го познавам Човекот.«

⁷³Малку потоа се приближија оние, што стоеја таму и му рекоа на Петра: »Навистина, и ти си од нив, зашто и говорот твој те издава.«

⁷⁴Тогаш тој почна да се колне, и се заколна: »Не Го познавам Човекот.« И веднаш запеа петел.

⁷⁵И се сети Петар на Исусовите зборови, што му ги рече: »Уште петел пред да пропее, трипати ќе се одречеш од Мене.« Па излезе надвор и плачеше горко.