Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Марко 4 Bible Online

Марко 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Марко 4

¹И пак почна да поучува покај морето; и се собра околу Него многу народ; Он влезе тогаш во кораб во морето и седеше, а сиот народ стоеше на суво, покрај морето.

²И ги поучуваше многу со параболи, и во поуките Свои им велеше:

³»Слушајте! Ете излезе еден сејач да сее;

⁴и се случи, кога сееше, едни зрна да паднат покрај патот, па долетаа птиците небески и ги исколваа.

⁵Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу изникнаа, оти земјата не беше длабока;

⁶а кога изгреа сонцето, тие свенаа, па како немаа корен, се исушија.

⁷Некои паднаа во трње; и израсна трњето, и ги задуши, и не дадоа плод.

⁸А други паднаа на добра земја и почнаа да даваат плод, што израсна и узреа; и принесоа; кое триесет, кое шеесет, кое сто.«

⁹И им рече: »Кој има уши да слуша, нека чуе!«

¹⁰А кога остана Сам, оние што беа околу Него, заедно со дванаесетте, Го прашаа за параболата.

¹¹И им кажа: »Вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството Божјо, а на оние, надворешните, сѐ ќе им се кажува во параболи,

¹²за да гледаат со очи, и да не видат; да слушаат со уши, и да не разбираат; оти се бојат да не се покајат некогаш, та да им се простат гревовите.«

¹³И им рече: »Зар не ја разбирате оваа парабола? Како тогаш ќе ги разберете сите приказни?

¹⁴Сејачот го сее словото.

¹⁵Посеаното покрај патот ги означува оние, кај кои се сее словото, но при кои, откако го чујат, веднаш доаѓа сатаната и им го граби словото, посеано во срцата нивни.

¹⁶Исто така и посеаното на каменито место ги означува оние, кои, штом го чујат словото, веднаш со радост го примаат,

¹⁷но немаат во себе корен и се непостојани; па, кога настане жалост или гонење заради словото, веднаш се соблазнуваат.

¹⁸Посеаното во трње ги означува оние што го слушаат словото,

¹⁹но грижите за овој век, примамливото богатство и други желби, кои, кога се вселат во нив, го задушуваат словото и тоа останува бесплодно.

²⁰А посеаните зрна на добра земја се оние, што го слушаат словото и го примаат и принесуваат плод: едни триесет, други шеесет, а други сто.«

²¹И Им рече: »Зар се внесува светило за да се тури под поклоп или под одар? Не затоа ли, да се стави на свеќник?

²²Оти нема ништо тајно, што не ќе стане јавно; ниту, пак, нешто сокриено, а да не излезе на видело.

²³Ако некој има уши да слуша, нека чуе!«

²⁴И им велеше: »Внимавајте на она што слушате: со каква мерка мерите, со таква ќе ви се мери, и ќе ви се придодаде вам што слушате.

²⁵Зашто, кој има, нему ќе му се даде; а кој нема, од него ќе се одземе и она што го има.«

²⁶Па рече: »Царството Божјо прилега на човек што фрлил семе в земја,

²⁷па спие и станува ноќе и дење; а како никнува и како расте семето, тој не знае.

²⁸Зашто земјата сама од себе донесува плод, најнапред трева, па клас, а потоа и полно зрно во класот.

²⁹А кога узрее плодот, одеднаш испраќа срп, зашто дошло времето за жетва.«

³⁰Пак продолжи: »Со што да го споредиме царството Божјо, или со каква парабола да го прикажеме?

³¹Тоа е како синапово зрно, кое, кога се сее в земја, е помало од сите семиња земни;

³²а кога се посее, израснува и станува поголемо од сите растенија, и пушта големи гранки, така што под неговата сенка можат да се засолнуваат птиците небески.«

³³И со многу такви параболи им го проповедаше словото, колку што можеа да слушаат.

³⁴И без параболи не им говореше, а на учениците Свои насамо сѐ им објаснуваше.

³⁵Тој ден вечерта им рече: »Да минеме на спротивната страна!«

³⁶И кога го отпуштија народот, учениците Го зедоа со себе, како што беше во коработ, а го следеа и други кораби,

³⁷И се подигна голема бура, и брановите се префрлуваа во коработ — така што тој веќе пропаѓаше.

³⁸Он, пак, беше на кормилото и спиеше на возглавница; Го разбудија и Му рекоа: »Учителе, зар не Ти е жал што загинуваме?«

³⁹А кога стана, му забрани на ветрот и му рече на морето: »Молкни, престани!« И ветрот стивна и настана голема тишина.

⁴⁰Па им рече: »Што сте така плашливи? Како немате толку вера?«

⁴¹И ги опфати голем страв, и говореа еден на друг: »Кој е, пак, Овој, што и ветрот и морето Го слушаат?«