Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 1 Bible Online

Лука 1 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 1

¹Бидејќи мнозина почнаа да пишуваат за настаните, што се случија меѓу нас,

²како што ни ги предадоа оние, кои уште од почетокот беа очевидци и служители на словото,

³намислив и јас, откако испитав сѐ од почетокот, да ти опишам точно по ред, честити Теофиле,

⁴за да ја разбереш основата на учењето, на кое си се учел.

⁵Во деновите на Ирода, царот Јудејски, живееше еден свештеник по име Захарија, од редот Авијанов; а жена му беше од ќерките Аронови и се викаше Елисавета.

⁶И обајцата беа праведни пред Бога, постапувајќи според сите заповеди и повелби Господови без погрешка.

⁷Тие немаа деца, оти Елисавета беше неплодна; а обајцата беа веќе стари.

⁸Еднаш, кога тој служеше пред Бога по својот ред,

⁹според обичајот на свештениците, нему му се падна ждреб да влезе во храмот Господов и да покади.

¹⁰А целиот народ се молеше однадвор, за време на кадењето.

¹¹Тогаш му се јави ангел Господов, стоејќи од десната страна на кадилниот жртвеник.

¹²Захарија се уплаши кога го виде, и страв го опфати.

¹³Но ангелот му рече: »Не бој се, Захарија, зашто се услиша твојата молба и жена ти Елисавета ќе роди син, и ќе му ставиш име Јован.

¹⁴И ќе бидеш радосен и весел, и мнозина ќе се зарадуваат поради неговото раѓање.

¹⁵Зашто тој ќе биде голем пред Господа и нема да пие вино ни сикер, а ќе се исполни со Дух Свети уште во утробата на мајка си;

¹⁶и многу Израилеви синови ќе ги врати кон нивниот Господ Бог;

¹⁷и тој ќе врви пред Него во духот и силата на Илија, за да ги обрати срцата на татковците кон децата, и непокорните — кон разумот на праведните, па да Му приготви на Господа народ совршен.«

¹⁸И му рече Захарија на ангелот: »По што ќе го разберам тоа? Јас сум стар, а жена ми е веќе доста возрасна.«

¹⁹Ангелот му одговори и рече: »Јас сум Гавриил кој стои пред Бога; пратен сум да зборувам со тебе и да те известам за оваа радост;

²⁰и ете, ти ќе онемиш и не ќе можеш да говориш до оној ден, кога ќе се исполни тоа, оти не поверува на моите зборови, што ќе се исполнат во свое време.«

²¹Народот го чекаше Захарија и се чудеше што се забави во храмот.

²²А кога излезе, не можеше да зборува со нив; и разбраа дека имал видение во храмот; тој им објаснуваше со знаци, но остануваше нем.

²³И штом изминаа деновите на неговата служба, тој се врати дома.

²⁴По тие дни зачна неговата жена Елисавета и таеше пет месеци, велејќи:

²⁵Така ми направи Господ во деновите, во кои ме погледа, за да го отстрани укорот меѓу луѓето.

²⁶А во шестиот месец беше испратен од Бога ангелот Гавриил во галилејскиот град, по име Назарет,

²⁷при една девојка, свршена за маж по име Јосиф, од домот Давидов; а името на девојката ѝ беше Марија.

²⁸И кога влезе ангелот при неа, рече: »Радувај се, благодатна! Господ е со тебе! Благословена си ти меѓу жените!«

²⁹А таа, штом го виде, се уплаши од зборовите негови и помисли: »Каков е овој поздрав?«

³⁰И ѝ рече ангелот: »Не бој се, Марија, зашто си нашла милост пред Бога;

³¹и ете, ти ќе зачнеш во утробата и ќе родиш Син, и ќе го наречеш со името Исус.

³²Он ќе биде голем и ќе се нарече Син на Севишниот; и ќе Му го даде Господ Бог престолот на Неговиот татко Давида;

³³и ќе царува над домот Јаковов секогаш, и царството Негово нема да има крај.«

³⁴А Марија му рече на ангелот: »Како ќе биде тоа, кога јас не знам за маж?«

³⁵»Светиот Дух ќе слегне на тебе и силата на Севишниот ќе те осени; па затоа и роденото ќе биде свето и ќе се нарече Син Божји.

³⁶Ете и Елисавета, твојата роднина, за која велат дека е неплодна, и таа зачна син во староста своја; нејзе ѝ е веќе шести месец;

³⁷зашто нема да остане во Бога ниеден збор без сила.«

³⁸Марија, пак, рече: »Еве ја слугинката Господова; нека ми биде според зборовите твои!« И ангелот си отиде од неа.

³⁹А Марија, како стана во тие дни, отиде набргу во ридскиот крај, во градот Јудин;

⁴⁰па влезе во домот на Захарија и ја поздрави Елисавета.

⁴¹Штом го чу Елисавета поздравот на Марија, заигра младенецот во утробата нејзина; и Елисавета се исполни со Дух Свети,

⁴²па извика гласно и рече: »Благословена си ти меѓу жените, и благословен е плодот на твојата утроба!

⁴³И откаде со мене ова, при мене да дојде мајката на мојот Господ?

⁴⁴Зашто, ете, кога пристигна гласот од твојот поздрав до ушите мои, радосно заигра младенецот во утробата моја.

⁴⁵И блажена е таа, која поверува, зашто ќе се исполни она, што ѝ рекол Господ.«

⁴⁶И рече Марија: »Мојата душа Го велича Господа,

⁴⁷и мојот дух се зарадува во Бога, Спасителот мој,

⁴⁸оти ја погледа смиреноста на слугинката Своја, и ете, отсега ќе ме ублажуваат сите родови;

⁴⁹зашто Силниот ми направи големи дела, и свето е Неговото име;

⁵⁰и милоста Негова е од колено на колено за оние, што се бојат од Него.

⁵¹Он покажа сила со раката Своја; ги распрсна оние, што се гордеат со мислите во срцата свои;

⁵²ги симна силните од престоли и ги воздигна смирените;

⁵³гладните ги исполни со добра, а богатите ги отпушти празни;

⁵⁴го прифати Израилот, Својот слуга, сеќавајќи се на милоста,

⁵⁵како што им зборуваше на татковците наши, на Авраама и на семето негово довека.«

⁵⁶И остана Марија со неа околу три месеци, па се врати дома.

⁵⁷А на Елисавета ѝ дојде времето да роди, и таа роди син.

⁵⁸И чуја оние, што живееја околу, и роднините нејзини, дека ја увеличил Господ Својата милост над неа, и се радуваа со неа.

⁵⁹На осмиот ден дојдоа да го обрежат младенецот, и сакаа да му го дадат името на татка му Захарија.

⁶⁰Но мајка му одговори и рече: »Не, туку да се нарече Јован!«

⁶¹Ѝ рекоа нејзе: »Никој нема во твојот род, кој се вика со такво име.«

⁶²И го прашаа со знаци татка му, како би сакал да го наречат.

⁶³Тој побара штичка и ги напиша зборовите: »Јован му е името.« И сите се зачудија.

⁶⁴И веднаш му се одврзаа устата и јазикот негов, и зборуваше, благословувајќи Го Бога.

⁶⁵И се уплашија сите што живееја околу; и прикажуваа за сето тоа по целиот крај Јудејски.

⁶⁶Сите, што чуја, го зедоа тоа при срце и велеа: »Што ли ќе стане од тоа дете?« И раката Господова беше со него.

⁶⁷А Захарија, татко му, се исполни со Дух Свети и пророкуваше, говорејќи:

⁶⁸»Благословен е Господ, Бог Израилев, оти го посети и избави народот Свој;

⁶⁹и подигна рог за нашето спасение, во домот на Давида, Својот слуга;

⁷⁰како што говореше преку устата на своите свети пророци од векот,

⁷¹дека ќе нѐ избави од непријателите наши и од рацете на сите што нѐ мразат;

⁷²за да ја пројави Својата милост над татковците наши и да се сети на светиот завет Свој,

⁷³на клетвата, со која му се заколна на Авраама, нашиот татко;

⁷⁴оти ќе даде, штом нѐ избави од непријателите наши,

⁷⁵без страв да Му служиме, во светост и правда пред Него, преку целиот наш живот.

⁷⁶А ти, младенче, ќе се наречеш пророк на Севишниот, оти ќе одиш пред лицето на Господа за да Му ги приготвиш патиштата Негови;

⁷⁷и да го вразумиш народот Негов за спасение, преку проштавање на гревовите нивни,

⁷⁸заради големата милост на нашиот Бог, со која нѐ посети Исток од висините,

⁷⁹за да ги просвети оние, што седат во темнина и сенка смртна, и да ги упати нозете наши по патот на мирот.«

⁸⁰А детето растеше и крепнеше со духот, и остана во пустина до денот, кога им се јави на Израилците.