Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 10 Bible Online

Лука 10 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 10

¹Потоа Господ избра и други седумдесет ученици и ги испрати пред Себе по двајца во секој град и место, каде што и Сам сакаше да оди,

²и им рече: »Жетвата е голема, а работници се малку; затоа молете Го Господарот од жетвата да испрати работници на жетвата Своја.

³Одете! Ете, Јас ве праќам како јаганца меѓу волци.

⁴Не носете со себе ни ќесе, ни торба, ниту обувки и никого патем не поздравувајте!

⁵И во која куќа влезете, прво кажете: ‚Мир на таа куќа!‘

⁶Па, ако биде таму синот на мирот, вашиот мир ќе остане на него; ако ли не, тој ќе се врати во вас;

⁷и во таа куќа останете, јадете и пијте што ќе ви дадат; зашто работникот ја заслужува својата награда. Не преоѓајте од куќа в куќа.

⁸И во кој град влезете, и ве примат, јадете што ќе ви принесат пред вас;

⁹лекувајте ги болните што се во него и говорете им: ‚Се приближи до вас царството Божјо.‘

¹⁰А во кој, пак, град влезете и не ве примат, излезете по раскрсниците негови и кажете:

¹¹‚И правот од вашиот град, што се прилепил на нас, ви го истресуваме; но знајте го ова, дека се приближи до вас царството Божјо.‘

¹²Ви велам, дека во оној ден на Содом ќе му биде полесно, отколку на тој град.

¹³Тешко тебе, Хоразине! Тешко тебе, Витсаидо! Оти, ако во Тир и Сидон се беа извршиле чудесата што станаа кај вас, тие одамна, седејќи во вреќи и пепел, ќе се беа покајале.

¹⁴Но на Тир и Сидон ќе им биде полесно на судот, отколку вам.

¹⁵И ти, Капернауме, што си се издигнал до небото, до пеколот ќе паднеш.

¹⁶Кој ве слуша вас, Мене Ме слуша; и кој се откажува од вас, од Мене се откажува; а кој се откажува од Мене, се откажува од Оној што Ме пратил.«

¹⁷Се вратија, пак, седумдесетте со радост и велеа: »Господи, во Твое име и бесовите ни се покоруваат.«

¹⁸А Он им рече: »Го видов сатаната дека падна од небото како молња!

¹⁹Еве, ви давам власт да настапувате на змии и скорпии, и на секаква непријателска сила; и ништо нема да ве повреди;

²⁰но не радувајте се на тоа, дека духовите ви се покоруваат, а радувајте се, што се имињата ваши напишани на небесата.«

²¹Во тој час се возрадува Исус во духот и рече: »Те прославувам, Оче, Господи на небото и на земјата, оти си го сокрил ова од мудрите и разумните, а си го открил на простите. Така е, оти таква беше волјата Твоја.«

²²Па, откако се сврте кон учениците, им рече: »Сѐ Ми е предадено од Мојот Отец; и кој е Синот не знае никој, освен Отецот; и кој е Отецот, не знае никој, освен Синот, и — кому што сака Синот да му открие.«

²³И кога се обрна кон учениците, им рече тивко: »Блажени се очите, кои го гледаат ова што го гледате вие.

²⁴Зашто ви велам, многу пророци и цареви сакаа да видат што гледате вие, и не видоа; и да чујат, што слушате вие, и не чуја.«

²⁵И ете, стана еден законик и, искушувајќи Го, рече: »Учителе, што да направам за да добијам живот вечен?«

²⁶А Он му рече: »Што е напишано во Законот? Како читаш?«

²⁷Тој одговори и рече: »Возљуби Го Господа, Твојот Бог, со сето свое срце, со сета своја душа, со сета своја сила и со сите свои помисли; и својот ближен како себеси!«

²⁸Му кажа пак: »Добро одговори; тоа прави го и ќе бидеш жив.«

²⁹Но тој, сакајќи да се оправда, Му рече на Исуса: »А кој е мојот ближен?«

³⁰Исус му одговори и рече: »Еден човек слегуваше од Ерусалим во Ерихон, и сретна разбојници, кои го соблекоа и му направија рани, и си отидоа, оставајќи го полумртов.

³¹Во тоа време слегуваше по тој пат еден свештеник, и кога го виде, си замина.

³²Исто така и еден левит, кога дојде на тоа место, се приближи, погледна и си отиде.

³³Еден, пак, Самарјанин, кој патуваше, кога дојде до него, го виде и се сожали.

³⁴И кога се приближи, му ги преврза раните, поливајќи ги со елеј и со вино; па, откако го качи на добитокот свој, го однесе во гостилница и се погрижи за него.

³⁵А утредента, на кинисување, извади два динарија, му ги даде на гостилничарот и му рече: ‚Припази го; а ако потроши нешто повеќе, кога ќе се вратам, ќе ти платам.‘

³⁶Кој, пак, од тие тројца ти се чини дека му беше ближен на оној, што падна во рацете на разбојниците?«

³⁷А тој одговори: »Оној што му направи милост.« Исус му рече: »Оди и ти прави така!«

³⁸И кога одеа, влезе Он во едно село; една жена, по име Марта, Го прими во својот дом.

³⁹А таа имаше сестра по име Марија, која седна при нозете Исусови и го слушаше словото Негово.

⁴⁰Марта се беше, пак, зафатила со многу работи и, кога застана, рече: »Господи, зар нејќеш да знаеш дека сестра ми ме остави да служам сама? Кажи ѝ да ми помогне!«

⁴¹А Исус ѝ одговори и рече: »Марто, Марто, ти се грижиш и се трудиш за многу работи.

⁴²Но само едно е потребно. Марија го избра добриот дел, кој нема да ѝ се одземе.«