Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 11 Bible Online

Лука 11 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 11

¹Еднаш беше Он на едно место и се молеше, и кога престана, еден од Неговите ученици Му рече: »Господи, научи нѐ да се молиме, како што ги научи Јован учениците свои.«

²А Он им рече: »Кога се молите, говорете: ‚Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое; да дојде царството Твое, да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата:

³лебот наш насушен дај ни го денес;

⁴и прости ни ги нашите гревови, зашто и ние самите му ги проштаваме на секој наш должник; и не нѐ воведуј во искушение, но избави нѐ од лукавиот!‘«

⁵И им рече: »Ако некој од вас има пријател и отиде при него на полноќ, па му каже: ‚Пријателе, дај ми на заем три леба;

⁶оти ми дојде еден пријател од пат и немам што да му принесам;‘

⁷а оној однатре да му одговори и рече: ‚Не ме обеспокојувај; портата е веќе затворена и децата се со мене во постела; не можам да станам и да ти дадам.‘

⁸Но ви велам, макар и да не стане да му даде затоа што му е пријател, но ќе стане заради неговото настојување и ќе му даде, колку што му треба.

⁹И Јас ви велам: сакајте и ќе ви се даде; барајте и ќе најдете; чукајте и ќе ви се отвори.

¹⁰Зашто секој што сака — добива, и кој бара — наоѓа, и на оној што чука, ќе му се отвори.

¹¹И кој татко од вас, ако синот негов му побара леб, ќе му даде камен? Или ако побара риба, па да му даде змија место риба?

¹²Или, ако побара јајце, да му даде скорпија?

¹³И така, значи, ако вие, бидејќи лукави, умеете да давате добри дарови на чедата свои, колку повеќе небесниот Отец ќе им даде Дух Свети на оние, што Му бараат?«

¹⁴Еднаш истера Он еден бес, кој беше нем, и кога нечистиот дух излезе, немиот проговори; и народот се чудеше,

¹⁵А некои од нив рекоа: »Он ги изгонува бесовите преку Велзевула, кнезот на бесовите.«

¹⁶А други, искушувајќи Го, Му бараа знак од небото.

¹⁷Но Он, знаејќи ги нивните помисли, им рече: »Секое царство разделено на две половини, едно против друго, запустува; и дом — на групи, една против друга, пропаѓа;

¹⁸и, ако и сатаната се разделил сам против себе, како ќе се одржи царството негово? Оти велите дека Јас преку Велзевула ги истерувам бесовите.

¹⁹И, ако Јас, пак, преку Велзевула ги истерувам бесовите, тогаш синовите ваши преку кого ги истеруваат? Затоа, тие ќе ви бидат судии.

²⁰Ако Јас, пак, со прст Божји ги изгонувам бесовите, тоа значи дека до вас дошло царството Божјо.

²¹Кога силен човек се вооружи и го припази домот свој, тогаш имотот негов е во безопасност.

²²Но, ако некој посилен од него го нападне и победи, тој ќе му го земе сето оружје, на кое се надевал, и ограбеното од него ќе го раздаде.

²³Кој не е со Мене, тој е против Мене; и кој не собира со Мене, тој растура.

²⁴Кога нечист дух ќе излезе од човека, тој оди преку безводни места и бара спокој; и не наоѓајќи вели: ‚Ќе се вратам во домот свој, од каде што излегов.‘

²⁵Па, штом дојде, го наоѓа изметен и уреден.

²⁶Тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и кога влезат, живеат таму; и последната состојба на тој човек ќе му биде полоша од првата.«

²⁷А кога го зборуваше тоа, една жена извика од народот и Му рече: »Блажена е утробата, што Те носела и градите, од кои си се хранел!«

²⁸А Он рече: »Да, но блажени се и оние што го слушаат словото Божјо, и го пазат.«

²⁹А на народот, што се собираше, почна да му зборува: »Лукав е овој род; бара знаци, но нема да му се даде знак, освен знакот на пророкот Јона;

³⁰зашто, како што Јона беше знак за Ниневијците, така и Синот Човечки ќе биде за својот род.

³¹Јужната царица ќе излезе на суд со луѓето од овој род и ќе го осуди, оти таа дојде од крај земја да ја чуе мудроста на Соломона; а ете, тука е поголем од Соломона.

³²И Ниневијците ќе излезат на суд со луѓето од овој род и ќе го осудат, зашто тие се покајаа од проповедта на Јона; а ете тука е поголем од Јона.

³³Никој, пак, не клава запалено светило на сокриено место, ниту под поклоп, туку на свеќник, за да ја видат светлината оние што влегуваат.

³⁴Светило за телото е окото; ако твоето око биде чисто, и целото твое тело ќе биде светло; а ако биде лукаво, и твоето тело ќе биде темно;

³⁵затоа гледај светлината, што е во тебе, да не биде темнина.

³⁶Ако, пак, целото твое тело е светло и нема ниеден темен дел, тогаш тоа ќе биде така светло, како кога светило те осветлува со светлина.«

³⁷И кога зборуваше Он, еден фарисеј Го помоли да руча кај него. Он отиде и седна на трпеза.

³⁸И фарисејот се зачуди, кога виде, дека Он не си ги изми рацете пред јадење.

³⁹Но Господ му рече: »Ете, вие фарисеите ја миете чашата и чинијата однадвор, а пак внатрешноста ви е полна со грабеж и лукавство.

⁴⁰Безумни, не е ли ист Оној што ја создаде и надворешноста и внатрешноста?

⁴¹Но, давајте милостина според своите сили, тогаш сѐ во вас ќе биде чисто.

⁴²Но тешко вам, фарисеи, оти давате десеток од нане и рута, и од секаков зеленчук, а преминувате преку судот и љубовта Божја; ова требаше да го правите, но и она да не го оставате.

⁴³Тешко вам, фарисеи! Оти сакате да сте на првите места во синагогите и да ве поздравуваат по плоштадите!

⁴⁴Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, оти сте како сокриени гробови, преку кои луѓето одат и не ги знаат.«

⁴⁵Одговори некој од закониците и Му рече: »Учителе, кога го говориш тоа, Ти и нас нѐ навредуваш.«

⁴⁶Но Он рече: »Тешко и на вас закониците, што ги натоварувате луѓето со тешки бремиња за носење, а вие сами ни со еден прст не се допирате до тие бремиња.

⁴⁷Тешко вам, оти им ѕидате гробници на пророците, што ги убија вашите татковци;

⁴⁸со тоа сведочите за делата на своите татковци и ги одобрувате, бидејќи тие ги убија пророците, а вие им ѕидате гробници.

⁴⁹Затоа и Божјата премудрост рече: ‚Ќе им пратам пророци и апостоли, и од нив едните ќе ги убијат, а другите ќе ги прогонат‘;

⁵⁰за да се побара од овој род крвта на сите пророци, пролеана од постанокот на светот;

⁵¹од крвта на Авела па сѐ до крвта на Захарија, кој е убиен меѓу жртвеникот и храмот. Да, ви велам, ќе се побара од овој род.

⁵²Тешко вам, законици, оти го зедовте клучот на познанието; сами не влеговте, а и на оние што сакаат да влезат им попречивте.«

⁵³А кога го зборуваше тоа, книжниците и фарисеите почнаа силно да се гневат на Него и да Го прашуваат за многу работи;

⁵⁴Го напаѓаа, сакајќи да уловат нешто од Неговата уста, за да Го обвинат.