Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 14 Bible Online

Лука 14 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 14

¹Еднаш во саботен ден влезе кај еден од фарисејските старешини и јадеше леб; а тие пазеа на Него.

²Одеднаш застана пред Него еден човек, болен од водена болест.

³И кога одговори Исус, им рече на закониците и фарисеите, велејќи: »Дозволено ли е да се лекува во сабота?«

⁴А тие замолкнаа. И како се допре, го излекува и го испрати.

⁵Потоа им рече: »Кој од вас, ако му падне в бунар вол или осле, нема да го извади веднаш, и тоа во саботен ден?«

⁶Не можеа да Му одговорат на тоа.

⁷А кога забележа, како поканетите избираат први места, им кажа парабола и рече:

⁸»Ако те покани некој на свадба, не седнувај на првото место, за да не влезе некој од гостите со поголема чест од тебе,

⁹и, да не дојде оној, што ве поканил и тебе и него, па да рече: ‚Отстапи го местото на овој!‘ и тогаш, засрамен ќе седнеш на последното место.

¹⁰Но, кога ќе бидеш поканет, отиди и седни на последното место, та оној, што те поканил, штом дојде, да ти каже: ‚Пријателе, премести се погоре!‘ Тогаш ќе имаш чест од гостите, што седат со тебе.

¹¹Зашто, секој што се издига, ќе биде понизен; а тој што се понизува, ќе биде издигнат.«

¹²А и на оној, што го беше поканил, му рече: »Кога даваш ручек или вечера, не кани ги пријателите свои, ниту браќата свои, ни роднините свои, ниту богатите соседи за да не те поканат и тие некогаш и да ти вратат.

¹³Но, кога даваш гозба, повикај ги сиромасите, хромите, слепите,

¹⁴и ќе бидеш блажен, оти тие не можат да ти вратат, а ќе ти биде отплатено при воскресението на праведните.«

¹⁵А кога го чу тоа еден од оние, што седеа со Него на трпезата, Му рече: »Блажен е оној, кој ќе јаде леб во царството Божјо!«

¹⁶А Он му одговори: »Еден човек приготви голема вечера и покани мнозина;

¹⁷и кога беше време за вечера, го прати слугата свој да им каже на поканетите: ‚Дојдете, оти сѐ е готово!‘

¹⁸И почнаа сите, како договорени, да откажуваат; првиот му рече: ‚Купив нива и ќе треба да одам да ја видам; те молам, извини ме!‘

¹⁹Вториот рече: ‚Купив пет чифта волови и одам да ги пробам; те молам — извини ме!‘

²⁰Третиот рече: ‚Се оженив и затоа не можам да дојдам.‘

²¹Кога се врати слугата, му го кажа тоа на својот господар. Тогаш се расрди домаќинот на куќата и му рече на својот слуга: ‚Отиди бргу по раскрсниците и улиците градски и доведи ги тука бедните, слабите, хромите и слепите!‘

²²И рече слугата: ‚Господаре, направив како што ми заповеда и уште има место.‘

²³И му рече господарот на слугата: ‚Излези по патиштата и оградите и убеди ги да дојдат, за да се наполни мојот дом!‘

²⁴Зашто, ви велам: никој од поканетите нема да вкуси од вечерата Моја. Оти мнозина се поканети, но малкумина се избрани.«

²⁵Со Него одеше многу народ; а Он се заврти и им рече:

²⁶»Ако некој дојде при Мене и не го намрази татка си и мајка си, жената и децата свои, браќата и сестрите, па дури и душата своја, Тој не може да биде Мој ученик.

²⁷И, кој не го носи својот крст, и не оди по Мене, не може да биде Мој ученик.

²⁸Зашто, кој од вас, сакајќи да соѕида кула, не ќе седне најнапред да направи сметка колку ќе чини и дали има сѐ, што е потребно за нејзиното довршување,

²⁹та, откако ги постави темелите и не може да доврши, да не почнат, сите што гледаат, да му се смеат,

³⁰и да речат: ‚Овој човек почна да ѕида и не може да доврши‘.

³¹Или кој цар, одејќи во војна против друг цар, не ќе седне да се посоветува најнапред, може ли со десет илјади да издржи пред оној, што иде против него со дваесет илјади?

³²Инаку, дури е оној уште далеку, ќе прати слуги и ќе моли за мир.

³³Така и секој од вас, кој не се откаже од сѐ што има, не може да биде Мој ученик.

³⁴Солта е добро нешто, но ако таа облутави, со што ќе се соли?

³⁵Ниту на земјата, ниту на ѓубрето му е потребна; па затоа ја фрлаат надвор. Кој има уши да слуша, нека чуе!«