Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 4 Bible Online

Лука 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 4

¹Исполнет со Дух Свети, Исус се врати од Јордан, и беше одведен од Духот во пустина.

²Четириесет дена Го искушуваше ѓаволот, и ништо не јаде во тие дни; а кога изминаа тие, најпосле огладне.

³И Му рече ѓаволот: »Ако си Син Божји, кажи му на овој камен да стане леб.«

⁴А Исус му одговори и рече: »Напишано е дека не само со леб ќе живее човекот, туку и со секој збор Божји.«

⁵И кога Го одведе на една висока планина, ѓаволот Му ги покажа наеднаш сите царства во светот.

⁶И Му рече ѓаволот: »Тебе ќе Ти ја дадам сета оваа власт, и нивната слава, зашто мене ми е предадена, и ја давам кому што сакам.

⁷Ако ми се поклониш, сето тоа ќе биде Твое.«

⁸Но Исус му одговори и рече: »Бегај од Мене, сатано, оти е напишано: ‚На Господа, Твојот Бог, клањај Му се и само Нему служи Му!‘«

⁹И Го одведе во Ерусалим, и Го постави на храмовиот покрив, па Му рече: »Ако си Син Божји, фрли се одовде долу!

¹⁰Зашто е напишано: ‚На ангелите Свои ќе им заповеда за Тебе, да Те запазат;

¹¹и на раце ќе Те земат, да не би некако да ја сопнеш ногата Своја на камен‘.«

¹²И Исус му одговори и рече: »Кажано е: ‚Не искушувај Го Господа, својот Бог!‘«

¹³Па како заврши ѓаволот со сите искушенија, отиде од Него за некое време.

¹⁴И се врати Исус во Галилеја во силата на Духот; и се разнесе глас за Него по целиот тој крај.

¹⁵А Он поучуваше по синагогите нивни, прославуван од сите.

¹⁶И дојде во Назарет, каде што беше одраснал, и по обичајот Свој влезе еден саботен ден во синагогата, па застана да чита.

¹⁷Му ја подадоа книгата на пророкот Исаија; и Он, штом ја отвори, го најде местото каде што беше напишано:

¹⁸Духот Господов е врз Мене; затоа Ме помаза да им соопштам радосна вест на бедните. Ме прати да ги исцелам сокрушените по срце, да им проповедам на заробените ослободување и на слепите прогледување, да ги пуштам на слобода напатените;

¹⁹да ја проповедам благопријатната година Господова!

²⁰И кога ја затвори книгата и му ја даде на слугата, седна; а очите на сите во синагогата беа вперени во Него.

²¹И почна да им говори: »Денес се исполни ова Писмо, што го чувте.«

²²И сите Му посведочија, и се восхитуваа на Неговите благодатни зборови, што излегуваа од устата Негова, и велеа: »Не е ли Овој синот на Јосифа?«

²³А Он им рече: »Секој од вас сигурно ќе Ми приговори: ‚Лекаре, излекувај се Сам! Направи го и овде, во Твојот роден крај, она, што чувме дека се случило во Капернаум.‘«

²⁴Па им рече: »Вистина ви велам: ниеден пророк не е мил во земјата своја.

²⁵Навистина ви кажувам: имаше многу вдовици во Израилот, во деновите на Илија, кога се затвори небото три години и шест месеци и настана голем глад по целата земја;

²⁶и при ниедна од нив не беше пратен Илија, но само кај вдовицата во Сарепта Сидонска;

²⁷и мнозина беа лепрозни во Израилот, при пророкот Елисеј, и ниеден од нив не се очисти, освен Сириецот Нееман.«

²⁸А кога го чуја тоа, сите во синагогата се исполнија со гнев;

²⁹па како станаа, Го истераа надвор од градот и Го одведоа на врвот од еден рид, каде што беше соѕидан нивниот град, за да Го турнат одозгора.

³⁰Но Он си помина меѓу нив и си отиде.

³¹И слезе во Капернаум, во градот Галилејски, и ги поучуваше во саботните денови.

³²И се чудеа на Неговата наука, зашто словото Му беше со власт.

³³Во синагогата се наоѓаше еден човек, во кого имаше нечист бесовски дух, и тој извика гласно:

³⁴О, што имаш со нас, Ти, Исусе Назарејче? Си дошол ли да нѐ погубиш? Те знам кој си, Ти си Светец Божји.

³⁵А Исус му забрани, говорејќи: »Молкни и излези од него!« Па откако го кутна насреде, бесот излезе од него и ништо лошо не му направи.

³⁶И сите се уплашија, и расудуваа, говорејќи меѓу себе: »Какви се овие зборови, со власт и сила им заповеда на нечистите духови и тие излегуваат?«

³⁷Па се разнесе глас за Него по сите околни места.

³⁸Штом излезе од синагогата, влезе во куќата Симонова; а бабата на Симона имаше силна треска, и Го помолија за неа.

³⁹И како застана над неа, Он ја отстрани треската, и таа ја остави; и жената веднаш стана и им служеше.

⁴⁰И на зајдисонце, сите, што имаа болни од разни болести, ги доведуваа при Него; а Он, возлагајќи раце над секого од нив, ги исцелуваше.

⁴¹Од мнозина излегуваа бесови со викање, и велеа: »Ти си Христос, Син Божји!« А Он забрануваше и не им позволуваше да кажуваат, оти знаат дека е Он Христос.

⁴²Кога се раздени, Он излезе и отиде на осамено место, а луѓето Го бараа па, кога дојдоа при Него, Го задржуваа да не си оди од нив.

⁴³А Он им рече: »И на другите градови треба да им соопштам радосна вест за царството Божјо, оти за тоа сум пратен.«

⁴⁴И проповедаше по синагогите галилејски.