Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 5 Bible Online

Лука 5 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 5

¹Еднаш, кога народот се притискаше кон Него за да го чуе словото Божјо, Он стоеше покрај Генисаретското Езеро.

²Тогаш виде два кораба, што стоеја покрај езерото; а рибарите, излегле од нив, си ги плавеа мрежите.

³Како влезе во еден од корабите, кој беше на Симона, го замоли да се оддалечи малку од брегот, па седна и го поучуваше народот од коработ.

⁴А штом престана да говори, му рече на Симона: »Заплови во подлабоко и фрлете ги мрежите свои за лов!«

⁵Но Симон Му одговори и рече: »Наставниче, цела ноќ се трудевме и ништо не уловивме; но по Твоја волја ќе ја фрлам мрежата.«

⁶И штом го направија тоа, тие уловија голема количина риба, та дури и мрежата им се скина.

⁷Им дадоа знак на другарите, што беа во другиот кораб, да дојдат и да им помогнат; и тие дојдоа и ги наполнија и двата кораба така, што за малку ќе потонеа.

⁸А кога го виде тоа, Симон Петар падна пред нозете Исусови и Му рече: »Оди си од мене, Господи, оти сум човек грешен!«

⁹Зашто беше влегол страв во него, и во сите што беа со него, од тој лов на риби, што ги уловија;

¹⁰а исто така и во Јакова и Јована, синовите Зеведееви, кои му беа другари на Симона. И му рече Исус на Симона: »Не бој се! Отсега ќе ловиш луѓе!«

¹¹Кога ги извлекоа двата кораба на суво, оставија сѐ и тргнаа по Него.

¹²А кога беше Исус во еден град, дојде некој човек сиот лепрозен, и штом Го виде Исуса, падна ничкум и молејќи Му се, рече: »Господи, ако сакаш можеш да ме очистиш.«

¹³Исус протегна рака, се допре до него и рече: »Сакам, очисти се!« И веднаш лепрата падна од него.

¹⁴И му заповеда никому да не кажува; и му рече: »Оди и покажи му се на свештеникот, и принеси дар за очистувањето твое, како што заповедал Мојсеј, ним за сведоштво!«

¹⁵Но уште повеќе се разнесуваше глас за Него и многу народ доаѓаше да Го слуша и да ги лекува болните нивни.

¹⁶А Он се повлекуваше во осамени места и се молеше.

¹⁷Еден ден, додека Он поучуваше, седеа таму фарисеи и законоучители, кои беа дошле од сите села на Галилеја и Јудеја, и од Ерусалим; а Он имаше сила Господова да лекува.

¹⁸И, ете, некои донесоа на постела еден човек, што беше фатен, и сакаа да го внесат и положат пред него;

¹⁹па, како не најдоа место од каде да го внесат поради народот, се качија на куќата и преку покривот го спуштија сосе постелата насреде пред Исуса.

²⁰А Он, штом ја виде верата нивна, рече: »Човеку, ти се простуваат гревовите!«

²¹Книжниците, пак, и фарисеите почнаа да размислуваат и да велат: »Кој е Овој што хули на Бога? Кој може да ги простува гревовите, освен единиот Бог?«

²²А Исус, кога ги разбра нивните помисли, им одговори и рече: »Што размислувате во срцата свои?

²³Што е полесно да се каже: ‚Ти се простуваат гревовите,‘ или да кажам: ‚Стани и оди‘?

²⁴Но за да знаете дека Синот Човечки има власт на земјата да ги простува гревовите« — па му рече на фатениот: »Тебе ти велам: стани, земи си ја постелата и оди си дома!«

²⁵И тој веднаш стана пред нив и си го зеде она, на кое лежеше, па си отиде дома, славејќи Го Бога.

²⁶Ужас ги опфати сите и Го славеа Бога; па, како се исполнија со страв, говореа: »Чудни работи видовме денес!«

²⁷А потоа излезе Исус и виде еден митник, по име Левиј, кој седеше на митницата, и му рече: »Врви по Мене!«

²⁸Тој остави сѐ, стана и тргна по Него.

²⁹И во својот дом Левиј Му приготви голема гозба; а таму имаше многу митници и други, што седеа на трпезата со нив.

³⁰Книжниците, пак, и фарисеите негодуваа против Него и им говореа на учениците Негови: »Зошто со митници и грешници јадете и пиете?«

³¹Исус им одговори и рече: »Здравите немаат потреба од лекар, но болните;

³²не сум дошол да ги повикам праведните на покајание, туку грешните.«

³³А тие Му рекоа: »Зошто учениците Јованови постат често и се молат, како и фарисејските, а Твоите јадат и пијат?«

³⁴Он им рече: »Зар можете да ги натерате сватовите да постат, додека е со нив младоженецот?

³⁵Но ќе дојдат дни, кога ќе се оддели од нив младоженецот и тогаш, во тие дни, ќе постат.«

³⁶Им ја кажа и оваа парабола: »Никој не пришива на стара облека крпа од нова облека; оти и новата ќе се отпара, а и на старата не ѝ прилега нова крпа.

³⁷И никој не налива ново вино во стари мевови; зашто новото вино ќе ги расцепи мевовите, и тоа ќе истече, а и мевовите ќе се упропастат;

³⁸но ново вино треба да се става во нови мевови; па така ќе се запази и едното и другото.

³⁹И никој, откако пил старо вино, нема да побара ново; оти вели: ‚Старото е подобро.‘«