Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 6 Bible Online

Лука 6 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 6

¹Во првата сабота, по вториот ден од Пасха, намисли да мине преку нивјата и учениците Негови кинеа класје и, триејќи ги со раце, јадеа.

²А некои од фарисеите им рекоа: »Зошто го правите тоа, што не бива да се прави во сабота?«

³Исус им одговори и рече: »Зар не сте читале што направи Давид, кога огладне сам тој и оние што беа со него?

⁴Како влезе во домот Божји, ги зеде лебовите од жртвеникот, што не требаше да ги јаде никој освен свештениците, па јадеше, и им даде на оние, што беа со него!«

⁵И им рече: »Синот Човечки е господар и на саботата.«

⁶Потоа, пак, и другата сабота влезе во синагогата и поучуваше; а таму имаше еден човек, кому десната рака му беше исушена.

⁷Книжниците и фарисеите гледаа на Него, дали ќе го излекува во сабота, за да Го обвинат.

⁸Но Он, знаејќи ги нивните помисли, му рече на човекот со исушената рака: »Дигни се и застани насреде!« И тој се дигна и застана,

⁹Тогаш им рече Исус: »Ќе ве запрашам: што е позволено да прави човек во сабота — добро или зло? Да спаси ли една душа или да ја погуби?« А тие молчеа.

¹⁰Па, откако ги изгледа сите му рече на човекот: »Протегни ја раката своја!« Тој направи така; и раката му стана здрава како другата.

¹¹А оние се разгневија многу и се советуваа помеѓу себе, што да Му направат на Исуса.

¹²Тие денови се искачи на една гора, за да се помоли, и ја помина целата ноќ во молитва кон Бога.

¹³А кога настана ден, ги повика учениците Свои и од нив избра дванаесет, кои ги нарече и апостоли:

¹⁴Симона, кому што му даде и име Петар, и брата му Андреја, Јакова и Јована, Филипа и Вартоломеја,

¹⁵Матеја и Тома, Јакова Алфеев и Симона, наречен Зилот,

¹⁶Јуда Јаковов и Јуда Искариот, кој Го и предаде.

¹⁷Па како слезе заедно со нив, Он се задржа на едно рамно место; беа таму и мнозина Негови ученици и многу луѓе од цела Јудеја и Ерусалим, и од приморјето Тирско и Сидонско,

¹⁸кои беа дошле да Го чујат и да се исцелат од болестите свои, како и оние што страдаа од нечисти духови; и се излекуваа.

¹⁹И сиот народ сакаше да се допре до Него, зашто од Него излегуваше сила и ги лекуваше сите.

²⁰А Он, како ги подигна очите кон учениците Свои, им говореше: »Блажени сте вие, сиромашните, зашто ваше е царството Божјо!

²¹Блажени сте вие, што сега гладувате, оти ќе се наситите! Блажени сте вие, кои сега плачете, оти ќе се насмеете!

²²Блажени ќе бидете, кога ќе ве намразат луѓето, и ќе ве одделат и похулат, и го исфрлат името ваше како лошо, заради Синот Човечки!

²³Зарадувајте се во оној ден и развеселете се, оти голема е наградата ваша на небесата. Зашто така постапуваа со пророците и нивните татковци!

²⁴Но тешко вам, богати, зашто веќе сте ја примиле својата утеха!

²⁵Тешко вам, преситени сега, оти ќе огладните! Тешко вам што се смеете сега, зашто ќе заридате и ќе заплачете!

²⁶Тешко вам, кога ќе почнат сите луѓе да зборуваат добро за вас. Зашто така им правеа на лажните пророци и нивните татковци!

²⁷Но вам, што слушате, ви велам: љубете ги непријателите свои; правете им добро на оние што ве мразат;

²⁸благословувајте ги оние што ве навредуваат!

²⁹На оној, што ќе те удри по едниот образ, заврти му го и другиот; а на оној, што сака да ти ја земе горната облека, подај му ја и кошулата.

³⁰Секому, кој ти бара, подај; а од оној, што зема од тебе нешто, не сакај да ти врати!

³¹Па, како што сакате да постапуваат луѓето со вас, така постапувајте и вие со нив!

³²И ако ги сакате оние, што вас ве љубат, каква ви е наградата? Зашто и грешниците ги милуваат оние, што ги сакаат нив.

³³И ако им правите добро на оние, што вам ви прават добро, каква ви е наградата? Оти и грешниците го прават тоа.

³⁴И ако им давате заем на оние, од кои се надевате дека ќе ви го вратат, каква ви е наградата? Зашто и грешниците им даваат заем на грешници, за да им се врати истото.

³⁵Туку вие љубете ги непријателите ваши и чинете добро, и на заем давајте, не очекувајќи ништо. Така, ќе биде голема наградата ваша и ќе бидете синови на Севишниот; зашто и Он е добар кон неблагодарните и кон лошите.

³⁶И така, бидете милостиви како што е милостив вашиот Отец.

³⁷Не судете и нема да бидете судени; и не осудувајте, за да не бидете осудени; проштавајте и ќе ви биде простено;

³⁸давајте и ќе ви се даде: мерка добра, набиена, натресена и преполнета ќе ви дадат в раце; оти со каква мерка мерите, со таква и ќе ви се мери.«

³⁹И им кажа парабола: »Може ли слепец слепец да води? Не ќе паднат ли обајцата во јама?

⁴⁰Нема ученик поголем од својот учител; но секој, што ќе се усоврши, ќе биде како и учителот негов.

⁴¹И зошто ја гледаш раската во окото на брата си, а гредата во своето око не ја забележуваш?

⁴²Или, како можеш да му кажеш на својот брат: позволи, брате, да ти ја извадам раската од окото твое, кога сам не ја гледаш гредата во своето око? Лицемере, извади ја најнапред гредата од своето око, па тогаш ќе видиш како да ја извадиш раската од окото на брата си.

⁴³Оти, нема добро дрво што дава лош плод, ниту лошо дрво, што дава добар плод.

⁴⁴Секое, пак, дрво се познава според својот плод; бидејќи не се берат смокви од трње, ниту се бере грозје од капина.

⁴⁵Добриот човек од доброто сокровиште на своето срце изнесува добро, а лошиот човек од лошото сокровиште на своето срце изнесува лошо; оти, од преполнето срце зборува устата негова.

⁴⁶И зошто ми велите: ‚Господи, Господи!‘ а не го извршувате она што ви го кажувам?

⁴⁷Секој што иде при Мене и ги слуша зборовите Мои, и ги исполнува, ќе ви кажам на кого прилега.

⁴⁸Тој прилега на човек, кој прави куќа, па ископа и продлабочи, и постави темели на камен; а кога настана наводнение, реката напна на таа куќа и не можеше да ја помести, оти беше основана на камен.

⁴⁹А оној што слуша и не исполнува, прилега на човек, што направил куќа на земја, без темели; и кога напна реката, веднаш ја урна, и паѓањето на таа куќа беше големо.«